Πόσες αεροπορικές πτήσεις γίνονται κάθε μέρα?

Οι Ελβετοί μηχανικοί πρόβαλαν το σύνολο των παγκόσμιων αεροπορικών πτήσεων σε ενα παγκόσμιο χάρτη
Αυτό που βλέπετε είναι το σύνολο όλων των πτήσεων σε όλον τον κόσμο σε μια μέρα συμπυκνωμένες σε ένα λεπτό όσο δηλαδή διαρκεί η προσομοίωση.
Κάθε κίτρινο σημαδάκι είναι και ένα αεροπλάνο. Ενδιαφέρον έχει το τι γίνεται καθώς πέφτει η νύχτα σε μια ήπειρο και ξημερώνει σε μια άλλη.

Game therapy

Μέρες που 'ρχονται ας μην είμαστε όλο μάυρα. Έχουμε και χρόνο να παίξουμε,έτσι για να μην τα κρατάμε όλα μέσα μας.
Κάντε κλικ εδώ και ριχτε το....παπούτσι στη μάπα του Μπους. Δύσκολο να κάνεις σκορ πάνω από 13. Εγώ έκανα μια φορά μόνο 15. Θέλει εξάσκηση το πράμα αλλά είναι διασκεδαστικό.

Αυτή η ιστορία με το παπούτσι είναι η γελοιοποίηση που απομυθοποιεί και συνάμα εξορκίζει. Αει στο καλό παιδάκι μου και να μη μας γράφεις.

ΥΓ. Κάποιος ρώτησε αν μπορούμε να αλλάξουμε τη φάτσα. Ισως να γίνεται. Ας το προσπαθήσει κάποιος που ξέρει από τέτοια κόλπα να το φέρει στην ελληνική πραγματικότητα.
Ποιανού φάτσα θα βάζατε?

Παραιτήθηκε η κυβέρνηση

Δεν υπάρχουν αποδείζεις αλλά ισχυρές ενδείξεις ότι η κυβέρνηση προσπάθησε να παρέμβει στο έργο της Δικαιοσύνης. Για τον λόγο αυτό υπέβαλε την παραίτησή της. Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι δεν αντέχει την κοινωνική κατακραυγή για το σκάνδαλο αυτό και πάει σπίτι του μαζί με τους υπουργούς του. Το σκάνδαλο προέκυψε ύστερα από καταγγελίες που οδήγησαν σε δικαστική έρευνα και δικαστικό πόρισμα (ένα μόνο) που δημοσιεύτηκε χτες. Η παραίτηση του υπουργού δικαιοσύνης και μόνο δεν κρίθηκε επαρκής.
Φυσικά όλα αυτά στο Βέλγιο που δεν έχουν πολιτική συνείδηση και θεωρούνται πολύ "αργόστροφοι" οι άνθρωποι.

Η ιστορία ξεκίνησε όταν το κράτος πούλησε πρόσφατα και με διαδικασίες επείγοντος την τράπεζα Fortis στην γαλλική BNP Baribas προκειμένου να την βγάλει από την κατάρρευση τις μέρες του μεγάλου κραχ όπου η μια τράπεζα έπεφτε μετά την άλλη. Οι μικρομέτοχοι που έχασαν τα λεφτά τους από αυτή την απόφαση και που ούτε καν ρωτήθηκαν πήγαν στα δικαστήρια. Πρωτοβάθμια έχασαν αλλά το εφετείο τους δικαίωσε. Δεν ξέρει κανείς τι θα γίνει τώρα και αν η πώληση θα ακυρωθεί με συνέπειες απρόβλεπτες.

Το γεγονός είναι ότι η δικαιοσύνη έδρασε ταχύτατα και ανεπηρέαστη από πολιτικές σκοπιμότητες όπως πρέπει στο κράτος δικαίου. Η προσπάθεια και μόνο της κυβέρνησης να την επηρεάσει οδήγησε σε παραίτηση.

Και σκέφτομαι με το καχύποπτο μεσογειακό μυαλό μου. Βρε μπας και τα έπιασαν οι δικαστές? Μήπως είναι με άλλη πολιτική παράταξη και θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση? Μήπως τους έβαλαν οι Αμερικανοι για να αποσταθεροποιήσουν την χώρα επειδή δεν αγόρασε όπλα τώρα τελευταία? Μήπως υπάρχουν ασύμμετρες απειλές?
Ακούγονται αστεία όλα αυτά όταν είσαι μακριά, έτσι δεν είναι?

Αν γράψω τα ερωτήματα μου και κάνω συσχετισμούς και συγκρίσεις με άλλες χώρες θα χρειαστώ πολλά MB. Είμαι όμως σίγουρος ότι τα καταλαβαίνετε. Τι να πω?

Ποιος φταίει για το χάλι μας?

Ακούγονται και πάλι κάποιες θεωρίες περι συνωμοσίας όσον αφορά τα θλιβερά γεγονότα στην Αθήνα. Η μια που άκουσα ήταν ότι όλα είναι δάκτυλος των Αμερικανών για να ρίξουν τον Κώστα (ναι έτσι, τον Κώστα) γιατί τα βρήκε με τους Ρώσσους στον αγωγό πετρελαίου. Η άλλη ότι τα υποκινούν Σκοπιανοί. Ίσως να κατέβηκαν και εξωγήινοι, ποιος ξέρει?

Είμαστε παγκοσμίως γνωστοί για την καχυποψία μας και για την ικανότητά μας να ψάχνουμε υπαίτιους οπουδήποτε αλλού εκτός από τους εαυτούς μας.
Το ίδιο είχε γίνει και με τις φωτιές στη Ζαχάρω. Ασύμμετρες απειλές, Αλ Κάιντα, κατασκευαστικές που θέλουν να ανοίξουν δρόμους και γω δεν ξέρω τι άλλο που προφανώς δεν αποδείχτηκε στη συνέχεια.

Εαν δεν είναι η γνωστή εθνική μας ηλιθιότητα που δρα αυτόνομα και τα σενάρια αυτά διακινούνται υπόγεια από επιτελεία για εκλογικούς ή οποιουσδήποτε αλλους αδιαφανείς λόγους τότε είναι άκρως αισχρά και επικίνδυνα. Αντί οι κρίσεις να γίνουν αιτία αφύπνισης εμείς ψάχνουμε για μάγισσες.

Ας το πάρουμε χαμπάρι. Κανείς δεν ασχολείται μαζί μας!
Μόνοι μας καταστρέφουμε το περιβάλλον και καίμε τα δάση. Μόνοι μας φτιάξαμε την οικονομία και την κοινωνία και την παιδεία και την κυβέρνηση και κόμματα και την αστυνομία και τους κουκουλοφόρους και τις φασαρίες και τον κακό μας τον καιρό, Και όπως μόνοι μας τα φτιάξαμε , έτσι και μόνοι μας πρέπει να τα λύσουμε και να αποδώσουμε τις ευθύνες σε αυτούς που τις έχουν ή και σε μας τους ίδιους

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια.

Η νύχτα

Η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη νύχτα στους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων είναι περισσότερο αντικείμενο κοινωνιολογικής και ψυχολογικής ανάλυσης και έρευνας παρά πολιτικής δράσης.
Το θλιβερό γεγονός του φόνου του μικρού αγοριού από έναν αστυνομικό πήρε δυσανάλογες διαστάσεις . Όχι όσον αφορά τις κινητοποιήσεις του κόσμου αλλά τις καταστροφές.
Το γεγονος λειτούργησε σαν τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι, το φιτίλι για τον δυναμίτη. Οι λόγοι για τους οποίους βράζει το καζάνι είναι γνωστοί. Η κοινωνία της ρεμούλας που προσφέρει μέλλον μόνο στα λαμόγια, μεγάλα και μικρά και 700 ευρώ στους υπόλοιπους και που από πάνω κομπάζει και κραυγάζει την ξετσιπωσιά της με τζιπάκια και φουσκωτά , πισίνες, και σινιέ φορεματάκια μπροστά από τριτοκοσμικά μπαράκια και τουρκομπαροκάδικα ΒΠ.
Που μας πάει όμως η τυφλή και κατά βάση απολιτική βία ? Ποιες είναι οι κοινωνικές διεκδικήσεις? Την επόμενη μέρα, όταν καθίσει πια η σκόνη, θα είναι η μιζέρια μας μικρότερη από αυτή που ήταν πριν ?
Η υποκρισία περισσεύει σε όλες, μα όλες, τις πλευρές. Και στην πολιτεία και τα όργανά της (που κατηγορούν τον "βλάκα" αστυνομικό) και σε αυτούς που θρηνούν το νεκρό παιδί (αλλά θα περιφέρουν το πτώμα του από πόλη σε πόλη για πολιτικά οφέλη) και σε αυτούς που καίνε αδιάκριτα ότι βρεθεί μπροστά τους (γνωρίζοντας ότι έτσι σπρώχνουν την κοινωνία σε πιο συντηρητικές επιλογές) και στους φιλήσυχους πολίτες (που δεν είδαν, δεν άκουσαν και μονίμως πέφτουν από τα σύννεφα).
Τι να πεις? Θα μιλήσουμε για συμπεράσματα πιο ψύχραιμα. Σήμερα ας αποχαιρετήσουμε το παιδι με ένα τραγούδι. Η νύχτα του Ξαρχάκου

Εκτός τόπου (και πάλι)

Το επισκέφτηκα βράδυ μετά από ραντεβού. Είχα αρχίσει ήδη να ταξιδεύω πριν ανοίξω την βαριά χαμηλή ξύλινη πόρτα. Ένα πέτρινο κτίσμα με τρούλο σαν κι αυτά που βλέπεις στην Ανατολή και το.....Μοναστηράκι. Το χαμάμ Omerye στη παλιά πόλη της Λευκωσίας! Το μεσαιωνικό χριστιανικό μοναστήρι μετατράπηκε σε τζαμί με χαμάμ που λειτουργούσε ως πριν λίγα χρόνια ως δημόσιο λουτρό. Στη συνέχεια αναπαλαιώθηκε και άρχισε να λειτουργεί στη σημερινή του μορφή το 2003.
Να πας οπωσδήποτε, μου είπε η Δήμητρα που συνάντησα στο αεροπλάνο. Και πήγα!
Γύρω -γύρω στη θολωτή πέτρινη αίθουσα υποδοχής βρίσκονται μικρά και χαμηλά πέτρινα κελιά ελαφρά υπερυψωμένα που είναι στρωμένα με χαλιά και μεγάλες μαξιλάρες. Αποκόβονται από την κυρίως αίθουσα με κουρτίνες. Εκεί θα αλλάξεις. Δε χρειάζεται να έχεις τίποτα μαζί σου. Θα σου δώσουν δυο μεγάλες άσπρες καθαρές πετσέτες, μαγιό μιας χρήσεως, ένα τάσι τσίγκινο, ένα σφουγγάρι από φυτικές ίνες και ένα μπουκάλι νερό. Όλα μυρίζουν καθαριότητα που τη βλέπεις και στη πιο μικρή λεπτομέρεια.
Αφού περάσεις από τις πεντακάθαρες τουαλέτες και τα ντουζ θα μπεις στην άλλη θολωτή πέτρινη αίθουσα, την αίθουσα του χαμάμ στρωμένη με πέτρα και μάρμαρο γεμάτη ατμούς και αποχαυνωμένους ανθρώπους.
Ο ιδρώτας που φεύγει παρασύρει τις τοξίνες, ανοίγει τους πόρους και σε χαλαρώνει στο έπακρο. Η απολέπιση και το μασάζ από εξειδικευμένο προσωπικό σε χώρους θαλπωρής γεμάτους αρώματα και θυμιάματα σε στέλνει τελείως.
Τα πρώτα χαμάμ (ή λουτρά στη γλώσσα μας) εμφανίστηκαν στη Συρία. Χρησιμοποιήθηκαν αρχικά από τους Μουσουλμάνους για να καθαριζεται καλά ο ακάθαρτος πιστός. Στη συνέχεια οι Τούρκοι τα διέδωσαν σε όλη την Οθωμανική αυτοκρατορία. Παλαιότερα οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Βυζαντινοί είχαν πολλές παραλλαγές και τελετουργίες λουσίματος που ενσωματώθηκαν στη φιλοσοφία του χαμάμ.
Μετά από δυόμιση ώρες εκεί μέσα έφυγα πετώντας (για σεφταλιές, χαλούμια και ζιβανίες φυσικά, μη το παρακάνουμε στην αποτοξίνωση δηλαδή)
Εχω επισκεφτεί αρκετά χαμάμ αλλά νομίζω αυτό στη Λευκωσία είναι ασύγκριτο.
Δήμητρα σε ευχαριστώ,

Τομάτες, αρώματα, γουρουνάκια και άνθρωποι

Μαθήματα πολιτικής οικονομίας και οικολογίας για εξωγήινους (εμείς τα ξέρουμε). Αυτό το φιλμάκι λεγεται το Νησί των Λουλουδιών ή Ilha das Flores στα πορτογαλλικά ή Ile aux fleurs στα γαλλικά. Είναι από τη Βραζιλία και είναι στα γαλλικά. Για να δούμε τι τρώμε, τι τρώνε τα γουρούνια και τι κάποιοι που γεννήθηκαν (κατα λάθος?) σε λάθος περιοχή του πλανήτη. Δεν είναι φιλμ οικολογικής φαντασίας (σαν και αυτά για τις κλιματικές κατατροφές ας πούμε). Είναι πέρα για πέρα αληθινό και συμβαίνει τώρα. Κρατάει 13 λεπτά. Τι είναι 13 λεπτά? Όταν το είδα νομίζω ότι κάτι κουνήθηκε στο κεφάλι μου. Την επόμενη φορά που θα μείνει φαγητό στην ταβέρνα (μη τσακώνεστε ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό) ή στο σπίτι και θα πάω να το πετάξω θα σκέφτομαι τα καημένα τα....... γουρουνάκια.

Ile aux fleurs
envoyé par painteau

Πωλείται χωράφι με πατάτες

Ο φίλος Γεράσιμος πουλάει χωράφι με πατάτες λόγω έκτακτων αναγκών. Βρίσκεται στο Βέλγιο και είναι γωνιακό, διαμπερές και σε προνομιακό σημείο.

Μιλώντας για πατάτες και Βέλγιο θυμήθηκα ότι από Τρίτη θα είναι εκεί μαζεμένοι(συμπεριλαμβανομένων των δικών μας) όλοι οι υπεύθυνοι (για την κατάντια μας) μπας και θάψουν το Σύμφωνο οικονομικής σταθερότητας. Φαντάζομαι ότι η σκέψη και μόνο θα προκαλει στους νεο-φιλελεύθερους δογματικούς αντίστοιχη, mutatis mutandis που λένε και στο LSE, ανατριχίλα με εκείνη της πτώσης του τείχους του Βερολίνου στους Σοβιετικούς.

Μια που θα είσαι εκεί τόσες μέρες , δε πας βρε Γιώργο να ρίξεις και μια ματιά στο χωράφι του Γεράσιμου μπας και σε ενδιαφέρει να το αγοράσεις? Σε καιρούς οικονομικής κρίσης η πιο ασφαλής επένδυση είναι να αγοράσεις ένα κομμάτι γης έλεγε και η γιαγιά μου.
Θα πουλήσεις και τις πατάτες και θα βάλεις και κατι στην άκρη για τις τρύπες του προυπολογισμού.

Με την ευκαιρία, τι θα γίνει με αυτά τα 28 δις που θα πάνε για τη στήριξη των Τραπεζών? Δεν είναι δωρεάν μετρητά λένε αλλά μετοχές Τραπεζών που θα αγοράσει το κράτος ως ένα είδος εγγύησης, αν χρειαστεί, ναι μεν αλλά δεν, κλπ, κλπ. Πολύ θολά μου φαίνονται όλα αυτά. Δεν γίνεται με τα εικονικά αυτά λεφτά να καλυφτούν και οι Τράπεζες και να δικαιολογηθεί στατιστικά το έλλειμμα του προυπολογισμού αντί να μας βάζεις νέους φόρους? Μια ερώτηση κάνω γιατί δεν πιστεύω να το κάνεις αφού τόσα χρόνια στην αντιπολίτευση έδωσες αγώνα για να μη μαγειρεύονται τα στατιστικα στοιχεία της οικονομίας από το ΠΑΣΟΚ και έκανες και την περίφημη απογραφή που τους τάπωσες όλους.

Φτιάξτε μας γεφύρια

Το συμβολικό «Από της ψυχής μου το ιερό ως της ζωής μου το μπουρδέλο χτίσε μια γέφυρα να πάω και να ρθώ» λέει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στο «γιατί δεν έρχεσαι ποτέ». Γέφυρα ανάμεσα στα θέλω με τα έχω, τα όνειρα με τη πραγματικότητα,το απόλυτο με την σύμβαση,τον έρωτα με την συνήθεια. "Άλλα θέλω κι άλλα κάνω, πως να σας το πω" το λέει ο Μάλαμας στην πριγκηπέσσα του. Νέοι άνθρωποι, δυνατή μουσική, ψαγμένος στίχος.
Λίγο παλιότερα ο Καλογιάννης το λέγε "γι’αλλού κινήσαμε γι'αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει». Μας πάει, λοιπόν, ή την πάμε? Μήπως και τα δυό? Σαν τους επιβάτες του πλοίου από τον Πειραιά στα Χανιά που πάνε μεν στο κατάστρωμα ή στην καντίνα αλλά το πλοίο τους πάει στα Χανιά. Και μετά πάλι πίσω στον Πειραιά. Και άντε πάλι πίσω "και η ζωή μας κύκλους κάνει". Αν από πάνω κουβαλάς και βαλίτσες σε αυτό το πηγαινελα, άστα να πάνε.
Μεταφυσικές κουβέντες, τέλος πάντων. Για γεφύρια ξεκίνησα να γράφω και σε καράβια με βαλίτσες κατέληξα. Είμαι αλλού αυτή τη περίοδο μου το λένε και οι φίλοι.
Αλλά κι αυτό το γεφύρι από της καρδιάς τα θέλω ως την πραγματικότητά μας, σαν το γεφύρι της Άρτας μου φαίνεται. Δημοτικό τραγούδι αυτό στη κατηγορία των παραλογών "Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες,κλπ,κλπ "
Εκεί που πάει να τελειώσει, εκεί γκρεμίζεται. Και άντε πάλι απ'την αρχή. Καθε νέα γνωριμία, όνειρα εν συντομία, μια ελπίδα καθεμία ένας άλλος πυρετός με τη Μαρινέλα αυτή τη φορά.

Μπουγάτσες και κοτόπουλα με ουίσκι

Μου το έστειλε η φίλη μου η Έλλη και το δημοσιεύω για τους πολλούς καλούς μου φίλους από τη Θεσσαλλλονίκη και τα πέριξ που βρίσκονται στη γκρίζα χώρα της σοκολάτας (τι θα γίνει θα βάλουνε καμιά πτήση απευθείας να μη πηγαίνετε μέσω Καπερναούμ, να πάω και γω που χω χρόνια να φάω γνήσια μπουγάτσα και να πιω καφέ στο Ηλέκτρα ?).
Είναι ο γαστριμαργικός google της πόλης. Ένα κλικ και βλέπεις που θα φας και τι. Κλικ και να το το πατσατζίδικο. Πρωτότυπη και χρήσιμη δουλειά. Τόσο ζωντανή που νομίζω ότι μου 'ρχονται μυρωδιές απ τα Λαδάδικα.

Δεν έχεις και για την Αθήνα τίποτα παρόμοιο κορίτσι μου? Μονο τρια μαγαζια? Όχι βέβαια ότι είμαι και πολύ εκεί. (ασε την Άνδρο τη φτιάχνω εγώ σε χρόνο dt).
Μου στέλνει και μια συνταγή που δεν είναι μεν Σαλονικιώτικια αλλά παρουσιάζει ενδιαφέρον σε όλα τα μήκη και πλάτη. Τρώγεται κατά προτίμηση σε ζόρικες στιγμες και κάνει καλό στην κατάθλιψη, συμφωνα με έγκυρες πηγές ομοιοπαθητικής.
Ιδου
ΣΥΝΤΑΓΗ :Κοτόπουλο με Ουισκι

Αγοράζετε ένα κοτόπουλο 1200 γρ. και ένα μπουκάλι Ουίσκι
Προβλέψτε , αλάτι, πιπέρι ,ελαιόλαδο, και μπέικον σε λωρίδες

Για καλό και για κακό βεβαιωθείτε ότι έχετε και ένα βάζο μαγιονέζα

Τυλίξτε το κοτόπουλο με τις λωρίδες, αλατοπιπερώστε, και ρίξτε μία υποψία ελαιόλαδου

Προθερμάνετε τον φούρνο σε μεσαία θερμοκρασία, (220 βαθμοί ή θερμοστάτης στο 5 ) για 10 λεπτά
Σερβιριστείτε ένα ποτήρι Ουίσκι και πιείτε το

Βάλτε το κοτόπουλο στον φούρνο αφού πρώτα το τοποθετήσετε σε κατάλληλο σκεύος

Βάλτε και πιείτε ακόμα ένα ποτήρι Ουίσκι
Επαναλάβατε αυτό το βήμα άλλες δυο φορές

Μετά από ένα τέπαρτο φουρνίστε το ανοιγμα για να επιγλέψετε το κλείσειμο του ψοτόπουλου

Λιάστε ξανά το ουικάλι του Μπίσκη και καπιατήτε μια καλή λουγία

Μετά απο ένα κετα.. οχι πέταρτο της ώρας, αργότερα τελος πάτνων ....
κλιτρίστε μέχρι τον μπούρνο
ανοίφτε την χόρτα, ξεγυρνίστε, απαναδονήστε
βάλτε τελος παντων το φωτόπουλο απ την αλλη

καφήστε σε μια λωκο καλέκρα και καβετάστε κανα'δυό φατήρια Κίσκη αμόκα

Νυστε, λυστε ψηστε το κουφόλουπο για μιση φώρα ακόμα .

3 λοτήρια αρφότερα ....

Ζαμέψτε το γατόπουλο απο χαμω, ( επεσε το μακαλισμένο) , καφαρίστε το, και γάλτε το σε μιάτο

Φτάτε τα κούτρα σας απο το νέσιμο στο κάτωμα απ τα γάδια που μυθικαν στα κλαπάκια της μουζινας

μην αποχειραθητε να κησωθειτε, μια φαρά ειμαστε εδω μάτω
απομελειώστε το δουκάλι του Ρίσκι

αργόμπερα σαρθήτε ως το κρεμάτι και κοιθωμητε ως το χρωι

Την επομενη μέρα , παρτε ένα αλκα σελτζερ
Πηγαινετε να φάτε κρύο kοτόπουλο με μαγιονεζα
και καθαρίστε το μπο****λο που δημιουργήσατε στην κουζινα


την άλλη βδομάδα θα δοκιμάσουμε την Κρητική συνταγή :Κατσικάκι με τσικουδιά !!!

Γιατί δεν αντιδράμε?

Πολλα «γιατί», «τι φταίει», «πως εξηγείται» ρωτάει ο Στάθης στον Ναυτίλο της Ελευθεροτυπίας (Σαββάτου 18/10) και αναρωτιέται γιατί δεν αντιδράμε σε όλα αυτά που γίνονται σήμερα. Αναφέρεται κυρίως στα δισεκατομμύρια που βρέθηκαν ξαφνικά, ω του θαύματος, για να σωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα όταν τόσα χρόνια δεν είχαμε τα κατά πολύ λιγότερα που χρειάζονται για την εξάλειψη της φτώχειας στον κόσμο και γω θα πρόσθετα ούτε για την παιδεία, την υγεία την κοινωνική προστασία, το περιβάλλον και το ασφαλιστικό.
Αν σε αυτό το τεράστιο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο προσθέσεις και τα λοιπά τεκτενόμενα στον ελληνικό χώρο όπως το Βατοπέδι, η δικαιοσύνη και το γενικότερο μπάχαλο είναι θεμιτό να έχεις τόσα γιατί.
Γιατί δεν αντιδράμε? Γιατί τα ανεχόμαστε? Που είναι η (ευρύτερη) αριστερά? Που είναι η κοινωνία?
Νομίζω ότι ο Στάθης ανήκει στη μειοψηφία αυτών που βλέπουν, καταλαβαίνουν,νοιάζονται και αντιδρουν ακόμα.
Η πλειοψηφία είναι οι βολεμένοι που τη βγάζουν ή τη κουτσοβγάζουν γλύφοντας κανα κόκκαλο μεσα στο τζιπάκι τους. Οι άλλοι αποχαυνωμένοι στο ναρκωτικό του καναπέ τους. Κάποιοι άλλοι δεν εχουν χρόνο ούτε καν να σκεφτούν από το τρέξιμο να τα φέρουν βόλτα. Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει.
Όλοι μας είμαστε αποξενωμένοι, κλεισμένοι εδώ και χρόνια στο καβούκι μας έχουμε μετατραπεί από πολίτες σε καταναλωτικές μονάδες που αφού καλύψαμε τις ανάγκες μας τρέχουμε να καλύψουμε και τις επιθυμίες μας. Ξεχάσαμε τις παρέες μας, την οικογένεια μας, το συνδικάτο, τη γειτονιά και ότι συλλογικό και γίναμε ιδιώτες με την αρχαία έννοια του όρου που υποδήλωνε και τον κατώτερο διανοητικά άνθρωπο.
Λίγο λίγο, χωρίς ν’ ακούσουμε «ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μας έκλεισαν από τον κόσμο έξω». Γιατί έτσι έπρεπε. Γιατί μόνον έτσι θα περνούσε ο δογματικός νεο-φιλελευθερισμός τους. Μονάδες κατανάλωσης χρειάζονται που θα αντιδρούν στους νόμους προσφοράς και ζήτησης και μόνο. Άβουλα όντα, έρμαια στη δικτατορία των τεχνητών αναγκών και της διαφήμισης. Όχι πολίτες και κοινωνίες.
Ως ελάχιστη πράξη αντίστασης ασχολούμαστε με το τι συμβαίνει, μέσα μας, γύρω μας, στο σπίτι μας, στην οικογενειά μας, στη γειτονιά μας, στη χώρα μας στον κόσμο μας ολόκληρο. Να ξαναγυρίσουμε στα συνδικάτα, στον εθελοντισμό, στους ΜΚΟ, στις ομάδες ενδιαφερόντων. Να βοηθήσουμε τους αδύναμους. Να μη θεωρούμε τους γέρους μας φόρτωμα. Το περιβάλλον να γίνει δική μας υπόθεση. Να βρούμε τους χαμένους μας φίλους. Να ξεκινάμε με μια καλημέρα στο γείτονα.
Όσοι έχουν τα κότσια έστω και για αυτό το λίγο ας προσέρθουν. Για τους υπόλοιπους, καλή σας νύχτα.

Πάρτε παράδειγμα

Αντιγράφω από ένα έντυπο που μου έστειλε ο φίλος Λάζαρος. Δεν το ήξερα και εντυπωσιάστηκα. Αξίζει να δημοσιοποιούνται τέτοιες καταστάσεις ως παράδειγμα έξω από τη γενική μας μιζέρια. Είναι όλα αυτά αλήθεια? Too good to be true? Αν είναι έτσι, ένα μεγάλο μπράβο σε αυτόν ή σε αυτούς που το κατάφεραν. Παράδειγμα για τους τενεκέδες που μας διοικούν.


Στις δυτικές πλαγιές της Οθρυος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση
40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.
Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο
πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια. Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων. Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!
Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»; Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του. Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας. Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.
«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας. «Ισως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
Βάσεις ανάπτυξης Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές. Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.
Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής. Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ηθελε έσοδα δικά της. Ετσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.
Εσοδα
Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο. Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο ? της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
Μετανάστες σε… ορεινό παράδεισο
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει στον ΕΤ.Κ η Νίκη Μηλιώνη. Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).
Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α’ Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε. Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).
Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας , όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. Αλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.
Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».
Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).

Εκτος από τις καταθέσεις θέλουμε εγγύηση και για τα χρέη

Αν γίνει κανένα μεγάλο μπραφ στο τραπεζικό σύστημα αυτό το "η πολιτεία εγγυάται τις καταθέσις μέχρι €100000" μου θυμίζει το ανέκδοτο με τον πολιτικό που υπόσχεται προεκλογικά σπίτια στους ψηφοφόρους του "γράψ'του ένα σπίτι" λεει στη γραμματέα του και εννοεί κάτι άλλο (όσοι δεν το ξέρετε να μου ζητήσετε να σας το πω).

Ας είναι. Ας κάνουμε πως δεν τρέχει τίποτα. Τι θα γίνει όμως με αυτά που χρωστάμε σε δάνεια στεγαστικά, καταναλωτικά και σε πιστωτικές κάρτες αν η Τράπεζά μας καταρρεύσει? Θα τα πληρώσουμε ή θα τα κερδίσουμε?
Προτείνω να εγγυηθεί η πολιτεία ότι δεν θα πληρώνουμε τα χρέη μας σε μια Τράπεζα που θα υπάγεται σε σχέδιο σωτηρίας (με τα δικά μας λεφτά λέω και πάλι) μέχρι τις €250000.
Ουτοπική πρόταση γιατί αυτά που σου χρωστάνε μπορεί και να τα χάσεις αυτά που τους χρωστάς ποτέ. Λέω όμως τώρα που έχουν πάρει φωτιά τα μπατζάκια τους και κατεβάζουν τα επιτόκια τόσο γρήγορα όσο και τα βρακιά τους μήπως.....

Καλά , καλά ένα αστείο είπαμε.

Γιατί να τους ξαναπληρώσουμε?

Αφού μας τα ζάλιζαν επί χρόνια περί σταθερών μακρο-οικονομικών μεγεθών, περί αοράτου χειρός της αγοράς, αυτό-ρυθμίσεων (τρομάρα μας), κατανομής πλούτου μέσω της αγοράς, ότι η παγκοσμιοποίηση δε σηκώνει κανόνες και λοιπών κακοχωνεμένων οικονομικών θεωριών τα παιδιά, τα εγγόνια, οι θείοι, οι γαμπροί και οι κουμπάροι των …. Chicago boys που μας ήθρθαν στην Ευρώπη για να μας πουν πως θα πάμε μπροστά, προχωράνε σε εθνικοποιήσεις τραπεζών (σε πρώτη φάση και βλέπουμε)

Του σχεδίου εθνικοποίησης των τραπεζών υπεραμύνθηκε και ο ευρωπαίος επίτροπος για τη βιομηχανία Γκίντερ Φερχόιγκεν. «Μπροστά στο ενδεχόμενο κατάρρευσης μιας τράπεζας, δεν θα απέκλεια ουδεμία μέθοδο, όσο αντισυμβατική και αν είναι, ακόμη και την εθνικοποίηση, αν αποτελούσε λύση για την αποτροπή της κατάρρευσης» δήλωσε. Δε μας τα έλεγες αυτά νωρίτερα δικέ μου όταν βουλιάζανε δημόσιες εταιρίες μεταφορών, τηλεπικοινωνιών και ενέργειας.
Ή μήπως πρέπει να τις πουλήσουμε να καταρρεύσουν και ύστερα να τις σώσουμε?
Και τόσα χρόνια που κάποιοι έκαναν τρελές κονόμες? Πόσα δις κέρδη είχαν οι Τράπεζες ετησίως θυμάστε? Και στην Ελλάδα και παντού. Ποιος τα καρπώθηκε αυτά? Και τώρα για να μην χάσει κάποιος τις μικρο-καταθέσεις του πρέπει να πληρώσει από τους φόρους του για να τις σώσει? Τα κέρδη ιδιωτικά και η χασούρα κοινωνική?

Και μια παράπλευρη ερώτηση. Τώρα που οι άλλοι άρχισαν να εθνικοποιούν εμείς θα πουλήσουμε την Ολυμπιακή ?

Make love, not CO2

Η αλλαγή του κλίματος στην Ευρώπη; Η έκθεση της Ευρωπαικής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος

Δημοσιεύτηκε χτες η έκθεση της Ευρωπαικής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος(ΕΕA)από κοινού με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και το Κοινό Κέντρο Ερευνών της ΕΕ σχετικά με τις κλιματικές αλλαγές στην Ευρώπη. Πολύ χρήσιμη, τεκμηριωμένη και κατατοπιστική η έκθεση περιέχει πολλά ενδιαφέροντα πράματα. Αντιγράφω απο το δελτιο τύπου που έβγαλε χτες η ΕΕΑ στα αγγλικά (μη περιμένετε να τα μεταφράσω κιόλας.Να μαθαίνατε αγγλικά όταν σας έστελνε φροντιστήριο η μάνα σας)

Key findings of the report:

• Global average temperature has increased almost 0.8 °C above pre-industrial levels, with even higher temperature increases in Europe and northern latitudes.
• Annual precipitation changes are worsening differences between a wet Northern part of Europe and a dry South, with some Mediterranean regions receiving 20% less rain than a century ago.
• According to satellite observations, global sea level has increased up to 3.1 mm/year in the past 15 years.
• Uncertainty in the rate of melting of Greenland’s outlet glaciers makes projections of future sea level rise uncertain. Sea level rise can cause coastal flooding, coastal erosion and increased risk of salt water intrusion that could damage coastal ecosystems and wetlands.
• The reduction in Arctic sea ice has accelerated: in September 2007 the minimum surface was only half the normal minimum measured in the 1950s. Arctic species such as seals, whales and polar bears are under threat.
• Glacier retreat in Europe’s mountain systems, and the changes in temperature and precipitation, will have widespread consequences. Projections show an overall increase of river floods across Europe but an increase in river droughts in the South.
• A northward movement of certain fish species —1000 km in the past 40 years—can have adverse effects on fisheries, such as reducing cod stocks in the North Sea.
• Spring phytoplankton blooms in lakes are now occurring up to one month earlier than 30-40 years ago, which may favour harmful cyanobacteria threatening human health and ecosystems.
• Plants, birds, insects and mammals are moving further north and uphill. By the end of this century, plant species may have shifted several hundred kilometres to the north and up to 60 % of mountain plant species may face extinction.
• The agricultural growing season is now longer, especially in the North. Although this may favour the introduction of new crops, crop yields will become more variable because extreme weather events are projected to increase.
• Increasing water demand for agriculture in the Mediterranean region will lead to unsustainable competition for water with tourism and households.
• The growing season of forests is also changing and the danger of forest fires will increase in southern Europe.
• Human health is also significantly affected by climate change. The 70,000 excess deaths reported from 12 European countries in 2003 could be an example of health impacts to come. Climate change increases the frequency and severity of extreme weather events. Projected future effects of heat-waves, floods and droughts, worsening air pollution and changes in vectors and plant distribution are likely to harm the health of many people, if global warming is unconstrained. Health system will need to be strengthened and action will need to be taken for particular vulnerable people, like the elderly, children or disadvantaged populations.

Πυρηνική ενέργεια ή όχι?

Επειδή άρχισε και στην Ελλάδα δειλά-δειλά η συζήτηση για την πυρηνική ενέργεια (θυμίζω κόντρα Σουφλιά-Δήμα πριν λίγο καιρό) και η οποία πρόκειται να συνεχιστεί όπως συμβαίνει παγκόσμια σας συνιστώ να διαβασετε το άρθρο Why greens must learn to love nuclear power που εμφανίστηκε στο τεύχος αυτής της βδομάδας στο New Statesman υπέρ της χρήσης της πυρηνικής (αντιδραστήρες τέταρτης γενιάς) ως λύση για την κλιματική αλλαγή. Το άρθρο είναι αρκετά έξυπνο και πράγματι στοιχειοθετεί τα υπέρ αλλά ξεχνάει τα κατά.
Δεν αναφέρομαι στο άρθρο για να σας πείσω ότι όντως η πυρηνική είναι η λύση. Κάθε άλλο. Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα για το αντίθετο. Δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Είναι όμως γραμμένο από τον Mark Lynas δημοσιογράφο, ακτιβιστή οικολόγο συγγραφέα του βιβλιου Six Degrees: Our Future on a Hotter Planet, ένα από τα 500 ή 600 για το κλίμα που εμφανίστηκαν τους τελευταίους 20 μήνες. Και δεν είναι ο μόνος πράσινος που τα γυρίζει. Θα μου πείτε έχει πολλά λεφτά το πυρηνικό lobby.
Είναι όμως έτσι ή ανακαλύπτουν κάποιοι και τολμούν να το πουν ότι είμαστε έτοιμοι να φάμε ραδιενέργεια αλλά το αυτοκινητάκι μας (εκτός από τον καναπέ μας) δεν το εγκαταλείπουμε με τίποτα? Τελικά μήπως το πολύ λέγε-λέγε για το κλίμα αντί να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο προκαλεί κόπωση και απάθεια και μας ετοιμάζει να δεχθούμε οτιδήποτε αρκει να μη χάσουμε τη βολή μας?
Και με αυτές τις συνθήκες πόσο πραγματικά εναλλακτικές λύσεις μπορουν να γίνουν οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας ? Και είναι η πυρηνική εναλλακτική λύση των εναλλακτικών?
Οπως έλεγε και ο Maurice Chevalier σχετικά με την ηλικία του : « Όταν σκέφτομαι την εναλλακτική οδό, το να γερνάς δεν είναι καθόλου άσχημο »
Food for thought λοιπόν

Μια διαφορετική φωνή ; ο νέος Αρχιεπίσκοπος

Μια και ο λόγος για ανθρώπινη γλώσσα, με κέρδισε με τις πρώτες του δηλώσεις ο νέος Αρχιεπίσκοπος. Δεν μπορώ να πώ ότι έτρεφα την μεγαλύτερη εκτίμηση για την ιεραρχία της Ελλαδικής εκκλησίας αλλά ο νέος ηγέτης της φαίνεται πιο ειλικρινής, λιγότερο υποκριτής, πιο ανθρώπινος, πιο λογικός και το κυριότερο, αυτό που θέλει ο κόσμος από τους ιερείς, πιο πνευματικός από αυτό που είχαμε συνηθίσει ως τώρα. Θα τον παρακολουθώ και θα ελπίζω.

Αντε ξανά απ’την αρχή

Ξαναγράφω μετά από δυο μήνες αποχής. Δυο μήνες που πολλοί από τους διαδικτυακούς μου φίλους με ξέχασαν και φυσικό ήταν. Δυο μήνες που συνέβηκαν πάρα πολλά καλά και κακά για μένα. Δυο μήνες που έγιναν πολλά στην Ελλάδα και στον κόσμο.
Η ανάγκη μου επικοινωνίας που εκφραζότανε μέσα από το blog δεν σταμάτησε αλλά εκφραζότανε με άλλους τρόπους και με μια πιο προσωπική και άμεση επικοινωνία που πρόλαβε κιόλας να με «χρωματίσει». Εκφραζότανε επίσης μέσα από τη μουσική και το τραγούδι.
Απόψε όμως νοιώθω την ανάγκη να ξαναγράψω, να ξανάβρω τους φίλους που έχασα και να να ξαναρχίσω την εξερεύνηση για να βρω καινούριους.
Η ανάγκη επικοινωνίας είναι ζωτική όπως η τροφή, το νερό, ο έρωτας, Όταν μπορείς να την καλύψεις , όπως μπορείς, τότε είναι δώρο. Όταν η ανταπόκριση έχει και ποιότητα και ουσία τότε γίνεται ευλογία, Δυστυχώς δεν είναι πάντα εύκολο πράμα στη σημερινή εποχή που ενώ (παρα)έχουμε τα μέσα δεν έχουμε ή φοβόμαστε να έχουμε την ουσία.
Χρησιμοποιούμε λάθος και τη γλώσσα. Το politically correct , η επιτήδευση του επαγγελματία των μίντια και της μαζικής ψυχολογίας μαζί με τον υποβόσκοντα πουριτανισμό της κοινωνίας μας , μας έχει κυριεύσει χωρίς να το καταλάβουμε, ακόμα και αυτούς που λεγόνται προοδευτικοί. Όχι μόνο αποφεύγουμε την αμεσότητα αλλά και την παρεξηγούμε. Πολλά λόγια, ξύλινη γλώσσα. Πολλή φτώχια.
Μας λείπει η γλώσσα της καρδιάς, της αμεσότητας ,της ανθρωπιάς. Αυτή που λέει τα σύκα, σύκα και τη σκάφη σκάφη. Που δε διστάζει να χρησιμοποιήσει ακόμα την αργκό για να περιγράψει μια κατάσταση με μια μόνο λέξη αν αυτή ταιριάζει στη περίσταση. Αυτή τη γλώσσα σκοπεύω να χρησιμοποιώ από δω και πέρα. Όχι πολλά λόγια αλλά λίγα και ξεκάθαρα. ‘Ισως και «βρώμικα» για κάποιους από τους φίλους. Και με πολύ χιούμορ.Περιγράφοντας την κάτω πλευρά του παγόβουνου. Και σε όποιον αρέσουμε.

Ερωτήματα για τη δημοσιογραφία και τον τυπο

Με αυτά που συμβαίνουν δεν έχω καμιά διάθεση να γράψω. Τι να πεις άλλωστε? Ολοι μιλάνε για όλα και κάθε πιθανή και απίθανη σκέψη ή σενάριο έχει ακουστεί. Η κατάσταση είναι αποκαρδιωτική και δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ παρά μόνο με την κωμική πλευρά της υπόθεσης για να μην πέσω σε κατάθλιψη. Απόψε κάνω μια εξαίρεση

Η υποθεση Ζαχόπουλου δεν είναι ούτε ροζ μόνο, ούτε η διαμάχη Θέμου-Μάκη, ούτε η δημοσιογραφική της ουρά είναι και η σημαντικότερη. Η υπόθεση είναι όχι μόνο πολιτική αλλά αναδεικνύει,όπως έχω ξαναγράψει, την κοινωνική μας εικόνα με το ποιο τμήμα της κοινωνίας καθορίζει και επιβάλλει τα κοινωνικά, οικονομικά, ιδεολογικά, πολιτιστικά και αισθητικά πρότυπα στην Ελλάδα.

Ερωτήματα όμως μου δημιουργούνται ακούγοντας τους δημοσιογράφους να μιλάνε για το πόσο καλός είναι ο κλάδος τους αφού μόνον λίγοι είναι αυτοί που είναι στα διαπλεκόμενα κόλπα ενώ οι περισσότεροι είναι τίμιοι εργαζόμενοι. Διαχωρίζουν δε τους δημοσιογράφους από τους ιδιοκτήτες εφημερίδων και καναλιών.

Ας πούμε ότι έτσι είναι αν και τα ίδια μας λένε και όλοι οι άλλοι κλάδοι όταν πιάνονται στα πράσα. Λίγοι είναι οι γιατροί που πέρνουν φακελάκια, εξαίρεση οι παπάδες που ασεβούν, απομονωμένοι οι πολιτικοί που είναι διεφθαρμένοι, μειοψηφία οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι και πάει λέγοντας.

Έλα όμως που ο κάθε κλάδος χαρακτηρίζεται από το ήθος των λίγων που , κατά σύμπτωση, είναι και οι πιο επιφανείς και αναγνωρίσιμοι. Αν δεν είναι οι λίγοι διαπλεκόμενοι που καθορίζουν το ήθος της δημοσιογραφίας τότε γιατί είναι και οι πιο καλοπληρωμένοι σε κανάλια,εφημερίδες και σχολές δημοσιογραφίας? Και πως είναι δυνατόν να είσαι μεγαλοστέλεχος (όχι ένας απλός συντάκτης) σε μια επιχείρηση όπως μια εφημερίδα, και να μην κάνεις την πολιτική του ιδιοκτήτη της? Που είναι τα όρια μεταξύ δημοσιογράφου,μάνατζερ και ιδιοκτήτη?

Μιλώντας για ιδιοκτήτες, αφού όλες σχεδόν οι εφημερίδες είναι παθητικές στα οικονομικά τότε γιατί παραμένουν στην αγορά και φυτρώνουν όλο και περισσότερες σε μια χώρα όπου τα έντυπα είναι πιο πολλά από τους αναγνώστες? Αλτρουισμός για την ενημέρωσή μας?

Είμαι σίγουρος ότι τόσο οι δημοσιογράφοι και τα συνδικαλιστικά τους όργανα όσο και η πολιτεία ξέρουν πολύ καλά τι πρέπει να γίνει για να ξεκαθαρίσει το τοπίο (άδειες λειτουργίας καναλιών, κώδικες δεοντολογίας, νομοθετικές ρυθμίσεις, διαφάνεια στο πολιτικό χρήμα, κλπ) αλλά δεν το κάνουν Γιατί? Συμφωνία συνενοχής? Αν όχι, ιδού η Ρόδος. Ας προτείνουν κάποια σοβαρά μέτρα. Έτσι για να αναθαρρύσουμε και να πάρουμε μια ανάσα γιατί κοντεύουμε να σκάσουμε. Διαφορετικά παραμένουν μέρος του προβλήματος

Το παγόβουνο και η διάγνωση μιας αρρώστιας

Με ρωτάνε οι φίλοι τι συμβολίζει το παγόβουνο στην εικόνα πάνω από τα links στη δεξιά στήλη και τον τίτλο "...και αν τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως δείχνουν?". Απαντώ ότι είναι μια συμβολική εικόνα μιας νέας, αιρετικής προς το παρόν, ιατρικής προσέγγισης στις ασθένειες. Η προσέγγιση αυτή που αναπτύχθηκε από τον Γερμανό γιατρό Ryke Hamer και εμπλουτίσθηκε από τον Γάλλο γιατρό Claude Sabbah βασίζεται στην θεωρία ότι η αιτία κάθε οργανικής δυσλειτουργίας ακόμα και της πιο σοβαρής όπως ο καρκίνος και η σκλήρυνση κατα πλάκας, βρίσκεται σε μια ψυχολογική ή συναισθηματική σύγκρουση. Η φύση της αρρώστιας και το πως αυτή εκδηλώνεται εξαρτάται από το πως ο κάθε άνθρωπος έχει βιώσει αυτή τη σύγκρουση και πως την έχει εκλάβει.
Η σύγκρουση αυτή μπορεί να ήταν ενα έντονο γεγονός περιορισμένο στο χρόνο ή μια λιγότερο έντονη κατάσταση σε μάκρος όμως χρόνου ή κάτι ανάμεσα στα δύο.
Το σοκ αυτό μπορεί να είναι πραγματικό, εικονικό, φανταστικό η ακόμα και συμβολικό.
Μορεί να το εχουμε βιώσει από την κοιλιά της μάνας μας ή να το κουβαλάμε στις βαλίτσες που μας έδωσαν οι πρόγονοί μας.
Αν το συναίσθημα που έχει προκληθεί δεν εξωτερικευτεί συναισθηματικά τότε εξωτερικεύεται σωματικά.
Βασική προϋπόθεση της θερταπείας είναι η ανακάλυψη του σοκ που προκάλεσε την αρρώστια και η συνειδητοποιησή του από τον ασθενή. Αυτό και μόνο μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε αυτο-ίαση. Εκεί έρχεται ο συμβολισμος του παγόβουνου με το κυρίως πρόβλημα να μην είναι αυτό που φαίνεται, δηλαδή η ιατρική διάγνωση, αλλά αυτό που δεν φαίνεται που είναι κάτω από την επιφάνεια δηλαδή κάτω από την συνείδηση.

Δεν θα πώ περισσότερα αν και θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες. Όποιος θέλει το ψάχνει μόνος του και.... εδώ είμαστε