Τι να τα κανεις τα λεφτά ?

Το παλιό ρεμπέτικο έλεγε "τι να τα κάνεις τα λεφτά όταν δεν έχεις φράγκο".
Σήμερα τραγουδιέται "τι να τα κάνεις τα λεφτά όταν δεν θα χεις γιούρο" Ανησυχούν κάποιοι τι να κάνουν με τις καταθέσεις τους , αν θα πτωχεύσει η χώρα, αν γυρίσουμε στη δραχμή και τι θα γίνει με το ευρώ.

Δεν έχω γράψει τίποτα γι' αυτό το θέμα γιατί αφ' ενός δεν θέλω να συμβάλλω σε μια αυτό-εκπληρούμενη προφητεία και αφετέρου είναι δύσκολο να γίνουν προβλέψεις απο ειδικούς και μη. Στη λογική του "ότι φοβάσαι παθαίνεις", η συζήτηση και οι φόβοι γύρω από το θέμα μας βάζουν σε τροχιά να …επιτύχουμε αυτό ακριβώς που φοβόμαστε ή που τέλος πάντων φοβούνται αυτοί που ρωτάνε τι να κάνουν τα λεφτά τους.

Η κυβέρνηση και η ΕΕ καλά κάνουν και είναι κατηγορηματικές στις διαψεύσεις τους στα σενάρια πτώχευσης/δραχμής και δεν υπάρχουν λόγοι να μην τις πιστέψουμε . Από την άλλη η λογική των αριθμών αλλά και των κερδοσκόπων καταλήγει σε αντίθετα συμπεράσματα.

Νομίζω όμως ότι υπάρχουν αρκετοί αστάθμητοι παράγοντες που δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν ούτε να εκτιμηθούν καν και που θα γείρουν την πλάστιγγα από την μια ή από την άλλη.

Ο πρώτος παράγων είναι φυσικά η αποδοχή της πολιτικής λιτότητας από την κοινωνία. Μια κοινωνική έκρηξη θα φέρει τα πάνω κάτω και κάθε πρόβλεψη είναι περιττή.Η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού (έλλην Μπερλουσκόνι) είναι κομμάτι του παράγοντα αυτού.

Ο δεύτερος είναι η ικανότητα του κρατικού μηχανισμού να εφαρμόσει τα μέτρα και ειδικά να εισπράξει τους φόρους και να περιορίσει τη ρεμούλα και τα ελλείμματα..

Ο τρίτος είναι αν θα αλλάξει το κλίμα και αρχίσουν οι επενδύσεις.
Ο τέταρτος παράγων είναι η παραοικονομία . Στα χαρτιά η Ελλάδα είναι μια φτωχή χώρα. Όμως οι έλληνες είναι πλούσιοι. Θα κινηθεί το χρήμα? Θα πιαστούν οι φόροι? Είναι ένας παράγων που δεν το λαμβάνουν υπόψη τους τα κλασσικά οικονομικά μοντέλα (είμαστε μοναδικοί) και ίσως είναι εκεί που οι κερδοσκόποι και οι Κασσάνδρες φάνε τα μούτρα τους.

Για το τέλος άφησα την ευρωπαϊκή διάσταση του ερωτήματος. Αν οι ευρωπαίοι ξυπνήσουν και προχωρήσουν προς την στήριξη του κοινού νομίσματος και ακόμα καλύτερα την οικονομική ένωση τότε δεν θα μας αφήσουν (και με την καλή αλλά και την αρνητική έννοια) να πτωχεύσουμε, τουλάχιστον να πτωχεύσουμε άγαρμπα..