03/05/2010

Συστήματα αναφοράς


«…..και έσται ως αν σαλπίσητε τη σάλπιγγι, ανακραγέτω πας ο λαός άμα και ανακραγόντων αυτών πεσείται αυτόματα τα τείχη της πόλεως»

Κι όταν ηχήσουν οι σάλπιγγες της Ιεριχούς και τα τείχη πέσουν?

Όχι δεν είναι πολιτικό αυτό το άρθρο. Ειδική μέρα για τον γράφοντα σήμερα το άρθρο δεν είναι απλά πολιτικό. Είναι βαθιά πολιτικό.

Τα συστήματα αναφοράς των περισσοτέρων ανθρώπων αλλάζουν συνήθως με το χρόνο. Η σοφία ζωής που συσσωρεύεται μετά την Άνοιξη και το Καλοκαίρι, εκεί κοντά στα μέσα του Φθινοπώρου και τον Χειμώνα αλλάζει χαρακτήρες, αξίες και συμπεριφορές. Τα συστήματα αναφοράς μας όμως μπορούν ν’αλλάξουν και μετά από κάποιο ψυχολογικό ταρακούνημα. Μια οικονομική καταστροφή, μια σοβαρή αρρώστια ή ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου.

Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι είναι ευκολότερο να διασπάσεις το άτομο παρά να αλλάξεις τις πεποιθήσεις των ανθρώπων.
Πριν χίλια χρόνια κάποιος που δεν θυμάμαι το όνομά του ήθελε στα είκοσι του να αλλάξει τον κόσμο και έδωσε κομμάτι από τον εαυτό του. Ο κόσμος όμως δεν άλλαξε.
Στα σαράντα του ήθελε να αλλάξει τα παιδιά του και την οικογένειά του. Αυτά όμως δεν τον άκουσαν και πήραν το δρόμο τους,
Στα πενήντα του αυτό που ήθελε ήταν ν’αλλάξει τον εαυτό του και ήταν πλέον σίγουρος ότι έτσι θα αλλάξουν και ο κόσμος και οι άλλοι γύρω του.

Σήμερα η προσωπική αλλαγή και ατομική δράση είναι όχι μόνο ανάγκη επιβίωσης αλλά γίνονται και κοινωνικοί παράγοντες σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και που ο ρόλος της κοινωνίας των πολιτών παίρνει νέα σημασία και χρησιμότητα στη προάσπιση των κοινωνικών συμφερόντων.

Το cancer support group είναι μια πρωτοβουλία ανθρώπων προς συναδέλφους τους σε κατάσταση απόγνωσης. Δημιουργημένο από τα κάτω συνδέθηκε με τους διοικητικούς μηχανισμούς για να προσφέρει όχι μόνο ψυχολογική στήριξη αλλά και την τόσο απαραίτητη λογιστική ( χαρτιά, αποζημιώσεις, ανθρώπους να βοηθήσουν στην κλινική και το σπίτι, τι θα γίνουν τα παιδιά ακόμα και το σκυλάκι ενός ανθρώπου μόνου)
Κανείς δεν επέλεξε να αρρωστήσει και ούτε είναι ευχάριστη εμπειρία. Μπορεί όμως να γίνει λιγότερο δυσάρεστη ή ακόμα και δημιουργική.

Αντιμέτωποι, λοιπόν , για πολλοστή φορά, με την πραγματικότητα του καρκίνου από τη μια και το χρέος βοήθειας και προσφοράς από την άλλη. Στη δράση, λοιπόν, και όχι απλά "φούμαρα" (πόσο κάποιες λέξεις καθαγιάζουν και πόσο κάποιες άλλες σκοτώνουν!).

Οι συνάδελφοι που θέλουν να ενταχθούν, να βοηθήσουν ή να βοηθηθούν ιδού τo λινκ εδώ: cancer support group

2 comments:

xamogelo said...

εγώ πάντως όσο περνάει ο καιρός πείθομαι ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει... το θέμα είναι ίσως ο τρόπος. Όπως και να έχει μάλλον το τι πιστεύουν οι άνθρωποι ήταν και είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της κοινωνικής τους θέσης στα μέσα παραγωγής. Εξάλλου οι επαναστάσεις δεν γίνονται από 16ρηδες ούτε 20άρηδες.

Chris said...

Να αλλάξουν καλό μου γιατί θα πεθάνουμε διαφορετικά. Προσοχή θέλει μόνο να μην αλλάξουν προς το χειρότερο, δηλαδή πιο αυταρχικά και επιθετικά.
Πάντως ή τώρα ή ποτέ αν και νομίζω ότι δεν εννοούμε την ίδια αλλαγή. Εγώ είμαι πολύ πιο.... ολιγαρκής.