Το τριήμερο αυτό του Αγίου Πνεύματος η επισκεψιμότητα του μπλογκ έπεσε κατακόρυφα. Φύγατε όλοι για εκδρομές. Είναι πολύ της μόδας τελευταία να πέρνεις τα βουνά και τα λαγκάδια τα Σαββατοκύριακα και αργίες , χειμώνα καλοκαίρι (δε μιλάω για διακοπές και εκδρομουλες) και να γνωρίζεις χωριουδάκια και ακρογιαλιές, να θαυμάζεις τη μαγεία της φύσης και της αρχιτεκτονικής παράδοσης, να ακούς τη σοφία της γιαγιούλας και να τρως φυσικά προϊόντα. Να κοιμάσαι σε πρόχειρα καταλύματα , σε υπνόσακους και σκηνές. Οι πιο ψαγμένοι σε αγροτουριστικές μονάδες. Να παίρνεις την ενέργεια της φύσης και του...τσίπουρου.
Όλοι τα ίδια μου λέτε. Ειδικά όσοι είσαστε λίγο πριν ή λίγο μετά τα...ήντα που μάλλον μου μοιάζει ώς απέλπιδα προσπάθεια διατήρησης της αποχωρούσας νεότητας και λιγότερο ως όψιμη ανάγκη επιστροφής στην εξοχή και γνωριμίας νέων τόπων, συνηθειών και ανθρώπων.
Το κίνημα, επιστροφή στην εξοχή, που αναπτύχθηκε κατ’εξοχήν στις ΗΠΑ πριν μερικές δεκαετίες (έχουμε πάντα μια υστέρηση στην Ευρώπη) αλλά εγκαταλείφθηκε διότι δεν οδήγησε πουθενά ούτε τα άτομα ούτε τις κοινωνίες αφού αν ακολουθήσουν όλοι αυτόν το δρόμο τότε δεν θα υπάρχει πια εξοχή.
Κάποιοι επικαλούνται και την οικονομική συγκυρία ( πάντως όσοι το κάνετε δεν χρειάζεστε να δουλεύετε τα σαββατοκύριακα ). Μου λέγε ο ξάδερφος ότι στην ανάγκη αν πεινάσουμε στις πόλεις θα γυρίσουμε στα χωριά. Οπότε ας κάνουμε εξάσκηση στον βουκολισμό. Βέβαια αν φτάσουμε στο σημείο να πεινάσουμε όλοι στις πόλεις τότε δεν μας σώνουν ούτε τα χωριά αφού οι πεινασμένοι θα βγουν στο πλιάτσικο με τις καραμπίνες. Άλλοι το βλέπουν ως τρόπο ζωής για τη σύνταξη ( σκέτη θλίψη μου ακούγεται).
Εγώ παραμένω πιστό παιδί της πόλης. A city animal ! Έχω πια φάει τον καρπό της γνώσης. Έχω περάσει τη ζωή μου σε άσφαλτους, σχολεία, αμφιθέατρα, γήπεδα, θέατρα, διαδηλώσεις, διασκέψεις, καφενεία, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, αεροδρόμια..... Θέλω τον υπολογιστή και τις πληροφορίες. Τα δίκτυά μου και τους φίλους μου, τα στέκια μου στην πολή και τις συζητήσεις μου. Τις παραστάσεις και τις πρωτοπορίες.
Δεν θέλω να ακούω τη τετριμένη σοφία της γιαγιούλας ( που βγάζει και όλα τα απωθημένα της καταπίεσης και του σκοταδισμού συνάμα). Είμαι πια υποψιασμένος και ξέρω ότι το κολοκυθάκι από τον κήπο και το αυγουλάκι ελεύθερης βοσκής μπορεί να έχουν πιο πολλά βαρέα μέταλλα απο τα βιομηχανικά αν έχουν ....μεγαλώσει κοντά σε δρόμο η σκουπιδαριό. Η κλιματική αλλαγή , η υπεριώδης ακτινοβολία και φυσικά η ραδιενέργεια θα έρθουν να μας βρουνε και στα Ιμαλάϊα.
Τι μπορεί να σημαίνει πια η επιστροφή μου στη φύση και στην εξοχή μετά από τόσα χρόνια εκμετάλλευσης της ? Σαν τους αμαρτωλούς που γίνονται καλοί χριστιανοί λίγο πριν πεθάνουν για την περίπτωση που υπάρχει Θεός. Ας την αφήσω ήσυχη. Έτσι κι'αλλιώς την Αλεξάνδρεια την κουβαλάω μέσα μου και εκεί πρέπει πρώτα απ'όλα να βρώ την "εξοχή" μου
Φίλοι μου , από τη στιγμή που ο άνθρωπος βγήκε από τα σπήλαια και έχασε το τρίχωμά του χρειάζεται να φορά ρούχα. Το να ζεις γυμνός σε σπήλαιο σήμερα , αν δεν είναι επικίνδυνο να την αρπάξεις, είναι γραφικό.
2 comments:
Νίκο μου, πέρα από τα ωραία που έγραψες για το τριήμερο, εγώ ένα πράγμα σκέφτηκα: Φαντάσου όταν εγκατασταθεί το κλιμάκιο του ΔΝΤ στην Αθήνα και βλέπει όλο το καλοκαίρι -και όχι μόνο- τα Σαββατοκύριακα να αδειάζει η Αθήνα: Εύλογα θα ρωτάνε "Πού πήγαν όλοι;". Τι να τους απαντήσεις; Ότι εν μέσω τέτοιας οικονομικής κρίσης, ο Έλληνας ξοδεύει και τα τελευταία του λεφτά για να πάει τις εκδρομούλες του; Ή ότι πάει απλά στο χωριό του; Ακόμα κι έτσι να είναι εκεί που έχει φτάσει η βενζίνη ούτε αυτό δεν πείθει. Τελικά ξέρες που κατέληξα; Ότι οι Έλληνες στα δύσκολα αντιδρούν ανάποδα, δηλαδή δεν το βάζουν κάτω και δεν αλλάζουν τις συνήθειές τους με τίποτα! Αντί να μαζευτούν, ας όψεται και ο καιρός, θα γεμίσουν τις καφετέριες, τα ταβερνάκια πλάι στη θάλασσα, θα πάνε το θερινό σινεμά τους και οπωσδήποτε κάθε Σ/Κ την εκδρομούλα τους για μπάνιο. Τέλος, έχε υπόψη σου ότι το τριήμερο που μας πέρασε σχεδόν όλα τα νησιά είχαν πληρότητα 98%!!!! Θα το κουφάνουμε το ΔΝΤ!
Σίσσυ, η ψυχολογία του Έλληνα που περιγράφεις δεν είναι μοναδικό φαινόμενο. Δεν θέλω να πω άλλα να μην παρεξηγηθώ.
Από τεχνικής απόψεως δυο όροι κλειδια που εξηγούν αυτό που περιγράφεις είναι¨"παραοικονομία" και "χρονική υστέρηση των επιπτώσεων".
Θα τα πουμε.
Post a Comment