Στροφές ανάποδες

Γυμνές Αφροδίτες περπατούν ανάμεσα σε ντυμένους άνδρες σε έρημους  σταθμούς και  σε  κόκκινα  φωτάκια  τρένων που φεύγουν. Γκροτέσκα κτίρια, νεκροκεφαλές και σύμβολα. Ο ουρανός  έχει εκείνο το σκούρο μπλε που του δίνει το σούρουπο  το καλοκαίρι  στα βόρεια πλάτη .
Εικόνες ονειρικές, σαν να πρωτοξυπνάς από γλυκό όνειρο και ναρκωμένος ακόμα αναρωτιέσαι που βρίσκεσαι. Σαν την κατάσταση ύπνωσης λίγο πριν κοιμηθείς όταν το ιπτάμενο χαλί του Αλαδίνου σε πάει να βρεις την Χαλιμά σου. Καταστάσεις υπερβατικής  επικοινωνίας  με αυτούς που είναι δίπλα ή μίλια μακριά, λίγο πριν φύγεις  για το βασίλειο του Μορφέα.

Όχι δεν σάλταρα, ούτε την έχω ακούσει  Έρχομαι από (ακόμα) μια έκθεση του Paul Delvaux, του μεγάλου  ζωγράφου του βελγικού σουρρεαλισμού. Εκει που η πραγματικότητα  συναντά τον συμβολισμό του ονείρου και την ανάγκη για απόδραση. Εκει που  το παράλογο γίνεται λογικό στα  όνειρα και στα καρτούν που το στριμωγμένο  καναρίνι ζωγραφίζει ένα παράθυρο στο τοίχο και πετάει έξω ενώ ο γάτος σπάει τα μούτρα του.  Πίνακες όπου τους βλέπεις με τα μάτια της καρδιάς. Πίνακες που η σιωπή τους κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο, η θλίψη τους πιο δίκαιο και που το ανέφικτο  καλείται έρωτας.

Μα ποιό είναι το λογικό  σήμερα και ποιό το παράλογο? Ότι δεν καταλαβαίνουν οι πολλοί το λένε τρέλα και αυτό που καταλαβαίνουν το λένε κοινή λογική? Αυτό που μας συμφέρει είναι πάντα λογικό και το άλλο παράλογο? Η συνήθεια είναι λογική, το καινούργιο παράλογο?

Μετράμε με βάση το δέκα, λογικόν! Οι υπολογιστές , όμως, μετράνε με βάση το ένα, παράλογον! Εκεί μέσα  δεν υπάρχουν παρά μόνο δυο αριθμοί. Το ένα και το μηδέν. Η ύπαρξη και η ανυπαρξία. Η αλήθεια και το ψέμα. Ο ανοιχτός ή κλειστός διακόπτης η τσιπάκι όπου ο ηλεκτρισμός περνά ή δεν περνά. Εκεί δεν υπάρχει λογικό και παράλογο. Μόνο ναι ή όχι υπάρχει. Ευτυχώς δεν είμαστε υπολογιστές και έχουμε το δικαίωμα στο παράλογο της φαντασίας. Δυστυχώς δεν είμαστε υπολογιστές και έχουμε το δικάιωμα στο να λέμε ταυτόχρονα και ψέμα και αλήθεια.

Σε  καιρούς χαλαιπούς ο σουρρεαλισμός είναι φίλοι μου μια...κάποια λύσις. Όταν  τα προβλήματα σε ξεπερνούν δυο πράματα χρειάζεσαι.  Είτε ουσίες και οινοπνεύματα είτε φαντασία και πίστη.  Και τότε λες:

Τόσα άστρα και γώ να λιμοκτονώ? Χρωματίζω πουλιά, χάρτινα πουλιά και περιμένω να κελαηδήσουν,


Στο κείμενο υπάρχουν στίχοι και φράσεις από έναν μεγάλο Έλληνα ποιητή, ¨Οποιος τον βρει έχει μεγάλο δώρο έκπληξη.

Σας φιλώ

Ασχετο υστερόγραφον. Θα έχετε προφανώς ακούσει το σύνθημα του Μαη του 68  " Η φαντασία στην εξουσία"? Ε, λοιπόν τις προάλλες  που έδειχναν τα κανάλια τον Παπανδρέου να γκρεμίζει την παλίά Φαντασία στην παραλιακή έγινε το αντίθετο. "Η εξουσία στην Φαντασία" Χεχεχε. Καλο Σαββατοκύριακο.