Η μεγάλη άρνηση

Στο μυαλό μου γυρίζει από το πρωί το ποιήμα του Κ. Καβάφη " Che fece.....il gran rifiuto

"Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ'όχι-το σωστό- εις όλην την ζωή του."


Αποσιωπητικά από τον Καβάφη στη θέση του "per vilta" δηλαδή "από δειλία" που λέει ο Dante στην φράση του.

Ο Σεφέρης στην "Άρνηση" λυπάται γιατι "με τι καρδιά, με τι πνοή πήραμε τη ζωή μας! Λάθος! Και αλλάξαμε ζωή"

Ο Σαββόπουλος το έχει πει διαφορετικά αλλά μου αφήνει την ίδια γεύση.
"Και έρχεται η στιγμή ν' αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ'αφήσεις"

Oi Dire Straights πιο σαρκαστικοί τραγουδούσαν πριν χρόνια "Denial is not just a river in Egypt" κάνοντας λογοπαίγνιο με το The Nile και Denial όπως θα τα πρόφερε ένας νέγρος.

Για να είμαι ειλικρινής αυτό είναι ένα από τα πρώτα μου άρθρα στο μπλογκ λίγο βελτιωμένο. Μου ξανάρθε όμως με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου.