mizastyle και deco remoula.

Είπα να μην γκρινιάξω μέρες που 'ναι και άρχισα να γράφω ένα άλλο ποστ αλλά δεν μ'αφήνουν οι διαβόλοι.
Η υπόθεση Ζαχόπουλου που έρχεται να προστεθεί σε εκείνη των κουμπάρων, των ομολόγων, του Βαρθολομαίου και του Μαγγίνα ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη διαφθορά της ελληνικής πολιτικής και της δημόσιας διοίκησης.
Η τελευταία είναι αιχμάλωτη της πρώτης και η πρώτη αιχμάλωτη των διαπλεκόμενων και των κολλητών.
Η κατάσταση είναι τέτοια που εμποδίζει πια την ανάπτυξη της χώρας σε σταθερές βάσεις. Ποιος ηλίθιος θα επανδύσει τα λεφτά του όταν ξέρει ότι αν δεν είναι κολλητός θα του τα φάνε όλα χωρις να κάνει φυσικά τη δουλειά του?
Ακόμα χειρότερα. η κάστα αυτή των ανθρώπων που βγάζει εύκολο και πολύ χρήμα είτε τους λένε μαφιόζους των Ζωνιανών, είτε διαπλεκόμενους, είτε τρωκτικά της πολιτικής και της δημόσιας διοίκησης είτε φακελάκηδες στο χώρο της υγείας έχει επιβάλλει τα κοινωνικά πρότυπά της και την αισθητική της ως κυρίαρχη αντίληψη και ιδεολογία. Γρήγορο και άκοπο κέρδος, κοινωνική αναλγησία, βίλα αυθαίρετη σε δάσος ή παραλία, γκόμενα μοντέλο, πισίνα, σινιέ, show off με junk μουσική στα διαφορα σκυλάδικα , τζιπ μπροστά από τριτοκοσμικά μπαράκια και γενικά ένα νεόπλουτο lifestyle και μια αισθητική πολυ χαρακτηριστικα του κύκλου τους που θα τα ονόμαζα mizastyle και deco remoula.

Δεν θα πω τι πρέπει να γίνει για να ξεφύγουμε από αυτού του τύπου την υπανάπτυξη χαρακτηριστική μπανανίας και όχι ευνομούμενου Ευρωπαικού κράτους. Αυτοί που κυβερνάνε, κυβερνούσαν ή θα κυβερνήσουν ξέρουν πολυ καλά τόσο τις πρακτικές λύσεις όσο και τις συστεμικές θεραπείες. Δεν θέλουν όμως να τις εφαρμόσουν γιατί είτε είναι μέσα είτε γιατί φοβούνται το πολιτικό κόστος (ή ακόμα και τη φυσική τους ακεραιότητα?).

Ένας δρόμος μένει. Η αυτο-οργάνωση του τμήματος της κοινωνίας που αντιστέκεται ακόμα, δεν είναι στο κόλπο και που αηδιάζει με όσα βγαίνουν στο φως. Το μόνο που ζητάμε από τα προοδευτικά κόμματα, όποια θέλουν να λέγονται έτσι, να φτιάξουν τους θεσμούς κοινωνικού ελέγχου, θεσμικού εκσυγχρονισμού και διαφάνειας ώστε να μας δώσουν και φωνή και πάτημα.

Για όλα φταίνε οι Βρυξέλλες!

Αντιγράφω άρθρο του Α.Δ.Παπαγιαννίδη από το Βήμα της Κυριακής 16 Δεκεμβρίου. Μια παραπλανητική και φτηνή ταχτική που κρατάει χρόνια. Θα υπάρξει συνέχεια.

"Είναι μια παράξενη κακεντρέχεια της ιστορίας: την ώρα ακριβώς που δικαιώνεται η επιλογή της πρόσδεσης της Ελλάδας στον «σκληρό πυρήνα» της Ευρώπης, την ίδια στιγμή σπέρνεται σε κάθε βήμα στη χώρα μας ο αντι-ευρωπαϊσμός.

Τι θα πει αυτό; Ως προς το πρώτο σκέλος θα πει ότι είναι εντυπωσιακό το πώς δεν βρέθηκε κάποιος κεντρικός συντελεστής της πολιτικής σκηνής να καταγράψει και να αναδείξει το ότι, αν η Ελλάδα δεν είχε προσχωρήσει στην πειθαρχία της ΟΝΕ, αν η δραχμή δεν είχε αυτοδιαλυθεί στο ευρώ, στο σημερινό κύμα αναταραχής στις αγορές, με το σημερινό ενεργειακό τσουνάμι και (κυρίως) το σημερινό διαλελυμένο εξωτερικό ισοζύγιο της ελληνικής οικονομίας, σήμερα θα ψάχναμε να βρούμε πού βρίσκεται ο πάτος!

Πάμε όμως στο δεύτερο σκέλος. Κάθε δύσκολο, κάθε δυσάρεστο, συνεπώς κάθε σημαντικό βήμα που γίνεται στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο - σωστότερα: κάθε βήμα που επιχειρείται να γίνει - χρεώνεται «στις Βρυξέλλες». Δηλαδή; Δηλαδή η δειλή όσο ποτέ πολιτική μας τάξη αλλά και τα λαϊκίστικα όσο ποτέ μέσα ενημέρωσης δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να επεξηγήσουν οποιαδήποτε αναγκαία κίνηση προσαρμογής. Και καταφεύγουν, ομόφωνα, στο «μας το επιτάσσουν οι Βρυξέλλες». Το «φταίνε οι Βρυξέλλες» βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής.

Μετά την Επιτροπή, βρίζουμε πλέον και το Ευρωδικαστήριο. Δεν διστάζουμε, Παυλόπουλοι και Κακλαμάνηδες ή και νομικοί αστέρες Ρουσόπουλου, να αναδεικνύουμε αντίθεση του Συντάγματός μας με το Κοινοτικό Δίκαιο...

Βλέπουμε την Ολυμπιακή να βυθίζεται, με τη διαχείριση Μιχάλη Λιάπη να έχει συνεχίσει ημέρες Χρήστου Βερελή, ο οποίος εζήλωσε εικόνες Αλέκου Ακριβάκη. Λέει κάποιος ότι δεν πάει άλλο - Κώστας Καραμανλής εκδοχής 2005, Κωστής Χατζηδάκης 2007; Σάλος, εξέγερση, «ντροπή που πάμε να υποταγούμε στα κελεύσματα του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών!», «αίσχος που η απειλή Ευρωδικαστηρίου κάμπτει το φρόνημά μας!», «πρόταση μομφής να ασκηθεί κατά του επιτρόπου Μπαρό, έρευνα το αν χρηματίστηκαν άνθρωποί του!». Συνειδητοποιούμε ότι το Ασφαλιστικό καταδικάζει τους σημερινούς 50ρηδες και 40ρηδες σε συντάξεις-φιλοδώρημα, τους 20ρηδες και 30ρηδες σε εργασιακό βίο ειλώτων προκειμένου να στηρίξουν τους σημερινούς συνταξιούχους; Βλέπουμε τις αγριωπές ανισότητες να διαιωνίζονται; Πάει να γίνει επί Αλογοσκούφη/Μαγγίνα ό,τι επί Γιαννίτση, δηλαδή «κάτι»; Πέφτει το ταβάνι! Και, βέβαια, «υποτασσόμαστε στις νεοφιλελεύθερες συνταγές των Βρυξελλών!».

Ή μήπως ξεχάσατε την πανστρατιά εναντίον της φρικτής επιβολής, να ανοίξει η ανώτατη παιδεία στα μιαρά χέρια ιδιωτών (και μάλιστα ξένων!) μετά τις δικαστικές και νομοθετικές ευρωπαϊκές επιταγές; Ασε που «η Ευρώπη» πάει να μας στερήσει την ευχαρίστηση να διατηρούμε τις γοητευτικές χωματερές μας εν λειτουργία! Και ποιος δεν θυμάται την «εθνική ταπείνωση» από τον «χαμηλόβαθμο υπάλληλο των Βρυξελλών» επί βασικού μετόχου; Και ας μην αγγίξουμε την απαγόρευση συμμετοχής σε στρατηγικές επιχειρήσεις («νόμος αντι-Marfin»).

Πάμε, όμως, πίσω: όλοι δεν γνωρίζουμε πως για την ακρίβεια «φταίει» η ένταξη στην ΟΝΕ; Λοιπόν; Πόσο μακριά βρίσκεται ένας νέος αντιευρωπαϊσμός από την ευρωενθουσιώδη Ελλάδα;

Oι κακές σκέψεις που εμποδίζουν την απόλαυση της ζωής

Είναι η πρώτη φορά που το άνω αλλά είναι τόσο ενδιαφέρον. Αντιγράφω από το in.gr για τους φίλους που βαριούνται να σερφάρουν και επειδή το buzz μου απόψε έχει κρασάρει!

Οι κακές σκέψεις που εμποδίζουν την απόλαυση της ζωής
Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Συχνά οι άνθρωποι παραπονιούνται για «μπλοκαρίσματα» στη ζωή τους, για κακή διάθεση, για το ότι δε μπορούν να απολαύσουν τη ζωή ενώ δεν υπάρχει κάτι που αντικειμενικά να πηγαίνει στραβά, για το ότι έχουν τύψεις και ενοχές ή για το ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί κανόνες, οι οποίοι δεν τους επιτρέπουν να νιώσουν ελεύθεροι.

Μέσα από την κλινική δουλειά μου, παρατηρώ ότι οι άνθρωποι δημιουργούν κανόνες και κανονισμούς οι οποίοι διέπουν τη σκέψη τους και τη ζωή τους, για το πώς πρέπει να ζουν, να εργάζονται, να ερωτεύονται, να έχουν κοινωνική ζωή.

Όταν κανείς έρθει αντιμέτωπος με αυτές τις αυστηρές και άκαμπτες πεποιθήσεις του μένει έκπληκτος για το πώς του γεννήθηκαν τέτοιες ιδέες και πώς καθορίζουν τη ζωή του.

Γιατί οι πεποιθήσεις έχουν τόση δύναμη:

1. Οι πεποιθήσεις είναι οι σκέψεις και οι υποθέσεις που κάνουμε σχετικά με το πώς πρέπει να είναι τα πράγματα, πώς πρέπει να φέρονται οι άνθρωποι και πώς λειτουργεί ο κόσμος

2. Συνήθως οι πεποιθήσεις αυτές δεν είναι συνειδητές, δε γνωρίζουμε την ύπαρξή τους ούτε και τη δύναμη που έχουν πάνω μας. Είναι τόσο δυνατές, επειδή δεν είναι ορατές.

3. Νομίζουμε ότι οι πεποιθήσεις μας είναι «η Αλήθεια» -και έτσι γίνονται η Αλήθεια για εμάς.

4. Οι πεποιθήσεις καθοδηγούν και προσδιορίζουν τις αποφάσεις και τη συμπεριφορά μας, κυριολεκτικά ελέγχουν τη ζωή μας.

Γενικές πεποιθήσεις που μπλοκάρουν

-Πρέπει πρώτα να καλύψεις τις ανάγκες των άλλων πριν από τις δικές σου
-Πρέπει πρώτα να ευχαριστήσεις τους άλλους πριν ευχαριστηθείς εσύ
-Για να κάνεις κάτι σωστά, πρέπει να το κάνεις μόνος σου
-Πρέπει κάθε μέρα να τελειώνεις αυτό που άρχισες
-Πρέπει να είσαι διαρκώς απασχολημένος
-Η ξεκούραση είναι πολυτέλεια
-Πρέπει να είσαι τέλειος για όλου
-Όποιος κοιμάται πολύ είναι τεμπέλης
-Τα καθήκοντα μιας γυναίκας δε τελειώνουν ποτέ
-Αν είναι να κάνεις κάτι, πρέπει να γίνει με τον καλύτερο τρόπο

Πεποιθήσεις σχετικά με τη δουλειά που μπλοκάρουν

-Αν δε δουλεύεις σκληρά πολλές ώρες, δε θα πας μπροστά
-Σκληρή δουλειά = λεφτά = επιτυχία
-Όταν σε βλέπουν με τις ώρες στο γραφείο σημαίνει ότι είσαι αφοσιωμένος
-Δε χρειάζομαι διαλείμματα
-Δεν επιτρέπεται να λέμε Όχι
-Tο να ζητήσουμε βοήθεια είναι σημάδι αδυναμίας
-Αν ο προϊστάμενος είναι εκεί, πρέπει και εγώ να είμαι εκεί
-Πρέπει να είμαι διαθέσιμος στη δουλειά 24 ώρες το 24ωρο.
-Το να είσαι «σκλάβος» στη δουλειά είναι παράσημο
-Κάνε οτιδήποτε για να πετύχεις, να πας μπροστά

Όλες οι παραπάνω φράσεις προέρχονται από αληθινούς ανθρώπους. Δεν είναι λοιπόν περίεργο πως όταν οι άνθρωποι σκέφτονται έτσι, δεν έχουν ούτε χρόνο αλλά ούτε και ισορροπία στη ζωή τους.

Οι φράσεις που περιέχουν «πρέπει» είναι συνήθως προσωπικές πεποιθήσεις και όχι η αναντίρρητη πραγματικότητα (π.χ. πρέπει να σιδερώσω όλα τα ρούχα/πρέπει να γράψω την αναφορά της Δευτέρας και να την έχω έτοιμη από Πέμπτη βράδυ για να είμαι σωστή).

Οι γενικεύσεις και οι κρίσεις τύπου «όποιος φεύγει νωρίς από το γραφείο είναι τεμπέλης» είναι επίσης πεποιθήσεις. Το πρόβλημα με αυτές τις «κατασκευασμένες» πεποιθήσεις είναι ότι δε προσφέρουν κάτι καλό.

Για να αποκτήσει κανείς καλύτερο έλεγχο και ισορροπία στη ζωή του, προτείνονται τα εξής:

1.Βρείτε ποιες σκέψεις κάνετε που έρχονται σε αντίθεση με την ισορροπία και την ξεκούραση
2.Βρείτε αντεπιχειρήματα σε αυτές τις πεποιθήσεις. Σταματήστε να τις δέχεστε σαν την μόνη αλήθεια. Δες τε τις με κριτική ματιά. Συνειδητοποιήστε ότι πρόκειται για μια προσωπική εκδοχή του τι είναι καλό και σωστό, αλλά υπάρχουν και άλλες πεποιθήσεις.
3.Επαναπροσδιορίστε τις σκέψεις που σας περιορίζουν και αντικαταστήστε τις με νέες πεποιθήσεις (ή επεκτείνετέ τις ώστε να μην είναι απόλυτες και άκαμπτες).

Παραδείγματα εποικοδομητικών πεποιθήσεων:

-Είναι καλό και θέλω να βρίσκω για τον εαυτό μου ελεύθερο χρόνο καθημερινά
-Η ξεκούραση δεν είναι πολυτέλεια, είναι απαραίτητη για τη ψυχική και σωματική υγεία, για να έχω ενέργεια και να είμαι παραγωγικό άτομο
-Υπάρχουν φορές που καλό είναι να λέει κανείς Όχι
-Tα διαλείμματα βοηθάνε στο να βελτιωθεί η απόδοση στη δουλειά
-Μπορώ να ικανοποιήσω τόσο τις δικές μου όσο και τις ανάγκες των άλλων, μπορώ να τα κάνω και τα δύο
-Δεν είναι ανάγκη να τα φορτώνομαι όλα-και άλλοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα εξίσου καλά με εμένα-οπότε μπορώ να κάνω κατανομής εργασιών

Συνταγή Αλλαγής

* Αυτή την εβδομάδα παρατηρήστε τις προτεραιότητές σας -τη σειρά με την οποία κάνετε πράγματα- και παρατηρήστε πώς το σύστημα των πεποιθήσεων σας επηρεάζει τις καθημερινές σας επιλογές
* Κάντε στον εαυτό σας ερωτήσεις που αποκαλύπτουν τις κρυμμένες σας πεποιθήσεις που σας μπλοκάρουν («γιατί δουλεύω ατελείωτες ώρες;», «γιατί ασχολούμαι με το σπίτι ενώ χρειάζομαι ξεκούραση;»)
* Προσπαθήστε να βρείτε από πού προέρχονται αυτές οι πεποιθήσεις ή ποιος σας τις δίδαξε
* Συζητήστε με ανθρώπους που τους βρίσκετε ισορροπημένους και θαυμάζετε τον τρόπο με τον οποίο έχουν οργανώσει τη ζωή τους. Ρωτήστε τους για τις δικές τους πεποιθήσεις
* Επιλέξτε μια πεποίθηση για να την αλλάξετε ή να την ξαναθέσετε με άλλα λόγια, ώστε να βοηθά στο να βρείτε ισορροπία στη ζωή σας (π.χ., αλλάξτε το «η δουλειά πριν την ευχαρίστηση» σε «δουλειά παράλληλα με την ευχαρίστηση»).

Συστήματα αναφοράς

«…..και έσται ως αν σαλπίσητε τη σάλπιγγι, ανακραγέτω πας ο λαός άμα και ανακραγόντων αυτών πεσείται αυτόματα τα τείχη της πόλεως»
Ιησούς Ναυή, Κεφάλαιο ΣΤ

Κι όταν ηχήσουν οι σάλπιγγες της Ιεριχούς και τα τείχη πέσουν? Και θα ηχήσουν οι σάλπιγγες κάποια στιγμή και τότε ψάχνουμε να βρουμε πια την χαμένη ουσία της ζωής μας « που βγήκε όλη πλάνη».

Τα συστήματα αναφοράς των περισσοτέρων ανθρώπων αλλάζουν συνήθως με το χρόνο. Η σοφία ζωής που συσσωρεύεται μετά την Άνοιξη και το Καλοκαίρι, εκεί κοντά στα μέσα του Φθινοπώρου και τον Χειμώνα αλλάζει χαρακτήρες, αξίες και συμπεριφορές.

Τα συστήματα αναφοράς μας μπορούν όμως ν’αλλάξουν και μετά από κάποιο ταρακούνημα. Μια οικονομική καταστροφή, ένας χαμένος μεγάλος έρωτας, μια αρρώστια ή ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί να μας ξυπνήσουν και να δουμε την ουσία.

Σαν προγραμματισμένοι και κουρδισμένοι από τα γεννοφάσκια μας, μπαίνουμε στο ντορό που απαιτεί και μας επιβάλλει, αθόρυβα και με πολύ περίτεχνα φινιρισμένο αμπαλάζ τις αξίες του υποσχόμενο την ευτυχία μέσα από την οικονομική καταξίωση. Κάποιοι λίγοι, οι πιο δυνατοί ίσως και οι πιο ευφυείς, το παίρνουν χαμπάρι νωρίς και γλυτώνουν. Κάποιοι άλλοι δεν καταλαβαίνουν ποτέ τίποτα και πεθαίνουν ευτυχείς στην άγνοιά τους ή δυστυχείς αλλά χωρίς απάντηση στη δυστυχία τους, Οι πιο άτυχοι είναι αυτοί που το παίρνουν χαμπάρι με την σύνταξη και καταλήγουν στο «α,ρε και να ήμουν νεώτερος!» λίγο πριν ο τέλος.
Μεγαλοστέλεχος επιχειρήσεων, βίλα με πισίνα, σπορ αυτοκίνητο, γκόμενα μοντέλο,body building και viagra. Ίδιοι και απαράλλαχτοι με τις σελίδες των fitness και lifestyle περιοδικών και των ταινιών του Hollywood όπου το διαφορετικό αφορίζεται και εξοστρακίζεται, Στήνονται δόκανα για ηλίθιους ρεεε και τα κοροιδα πέφτουν μέσα.

Δυο κόσμοι μέσα σ' ένα κόσμο

Δυο ειδήσεις, δυο κόσμοι της Αμερικής
Από την International Herald Tribune της 4ης Δεκεμβρίου.

Είδηση πρώτη: Ο μάνατζερ ενός hedge fund, όχι από τα πολύ μεγάλα, βρέθηκε πνιγμένος στην πισίνα του στη Φλόριδα. Τα αδέλφια του κατηγορούν την γυναίκα του ότι τον δολοφόνησε, πράμα φυσικά που απορρίπτει η ίδια μέσω του δικηγόρου της που είναι ο προηγούμενος άνδρας της.
Αν και δεν ήταν από τους μεγιστάνες της Wall Street, ο νεκρός είχε μηνιαία χρέωση στην πιστωτική του κάρτα δαπάνες 60000 δολαρίων ενώ πλήρωνε 35000 για το στεγαστικό του δάνειο, 1400 για δόση αυτοκινήτου και 500 για το κινητό. Μου θυμίζει τον Νεοϋορκέζο ήρωα ενός βιβλίου toυ Tom Wolfe που έγινε και ταινία με τίτλο The bonefire of the vanities που έβγαζε ένα εκατομμύριο δολάρια το μήνα και κλαιγότανε -στα σοβαρά- ότι δε του έφτανε!!
Όταν πνίγηκε στη πισίνα του (στη πραγματική είδηση τώρα) ήταν φτιαγμένος με κοκαϊνη. Τ'αδέλφια του κατηγορούν τη σύζυγο ότι τον έκανε overdosed με κοκα και φάρμακα και στη συνέχεια τον παρέσυρε στη πισίνα δελεάζοντάς τον ότι θα κάνει ομοφυλικό σεξ με έναν επονομαζόμενο "τίγρη" που είχαν γνωρίσει στο gay bar που σύχναζαν.
Οι τσακωμοί του ζεύγους ήταν γνωστοί κυρίως για οικονομικά θέματα όπως μια φορά που η κυρία αγόρασε μια Πόρσε και τη χρέωσε στην πιστωτική του άνδρα της.

Είδηση δεύτερη: Το 40% των Αμερικανών δεν έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας στη χώρα τους. Προφανώς αν αρρωστήσουν είτε πεθαίνουν αβοήθητοι είτε πουλάνε ότι εχουν και δεν έχουν για να γιατρευτούν.

Θα μου πείτε , ρε φίλε τώρα ανακάλυψες την Αμερική? Όχι βέβαια και ούτε ανήκω στους δογματικά αντιαμερικάνους. Κάτι τέτοια ,όμως,τόσο έντονα αντίθετα, το ένα δίπλα στο άλλο στην ίδια σελίδα ξεπερνούν τον κυνισμό μου.

Να επαναλάβω το κοινότοπο κάλλιο πλούσιος και υγιής παρα φτωχός και ασθενής? Δε κολλάει γιατί ο πλούσιος πέθανε ή τον πέθαναν. Για να μη βάλλουμε τα κλάματα το βάζουμε σε, προφανώς άχρηστη, ψηφοφορία

Κλιματικές αλλαγές και παγίδες για αφελείς

Το τι θα έλεγε η περίληψη της διακυβερνητικής ομάδας για τις κλιματικές αλλαγές το γνωστό IPCC ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενο για όσους είχαν διαβάσει το πλήρες κείμενο της έκθεσης. Στην ουσία τόσο η τελευταία (τέταρτη)όσο και η προτελευταία έκθεση της ομάδας επαναλαμβάνει με μεγαλύτερη έμφαση και βεβαιότητα αυτά που έχουν ειπωθεί εδώ και χρόνια από την ίδια ομάδα ή μεμονωμένους επιστήμονες σχετικά με την αλλαγή του κλίματος στον πλανήτη. Τότε ακόμα πέρναγαν στα ψιλά και θεωρούντο θέματα συζήτησης για "γραφικούς και κουλτουριάρηδες".

'Έχω επανειλημμένα γράψει σε αυτό το blog για το θέμα και την ανάγκη άμεσης εφαρμογής (και όχι θεωρίας και υποσχέσεων) μέτρων τόσο για την περικοπή των εκπομπών όσο και για την προετοιμασία της κοινωνίας και της οικονομίας στα νέα κλιματικά δεδομένα. Φυσικά το επαναλαμβάνω και τώρα όπως και θα το κάνω σε κάθε ευκαιρία στο μέλλον.

Πολλά λόγια λέγονται αλλά τα έργα δεν τα έχουμε δει ακόμα και η ρύπανση έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα όχι μόνο στην Κίνα και την Ινδία αλλά και στην Ευρώπη που από χρόνια έχει την πολιτική πρωτοπορία αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι τόσο θεαματικά όσο οι δηλώσεις των διαφόρων υπουργών της στα πρωτοσέλιδα.

Υπάρχουν όμως παγίδες που κρύβονται πίσω από τον όψιμο ενθουσιασμό των πολιτικών, δημοσιογράφων, επιστημόνων, βιομηχάνων, επαγγελματιών κινδυνολόγων και λοιπών παρατρεχάμενων που θεωρούν το θέμα πολύ in και ίσως κερδοφόρο.

Παγίδα πρώτη: Για όλα τα περιβαλλοντικά προβλήματα φταίει η κλιματική αλλαγή .
Η κλιματική αλλαγή δεν ευθύνεται για τις πόλεις τέρατα, για τη ρύπανση στα νερά , τα σκουπίδια, τα τοξικά, την κακή δασική πολιτική και άλλα πολλά κακά της μοίρας μας. Αντίθετα αυτά τα προβλήματα επιδεινώνουν τις επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή. Μη τη χρησιμοποιούμε ως άλλοθι απραξίας λοιπόν. Think globally, act locally και μην ξεχνάμε ότι η κλιματική αλλάγή είναι το σύνολο πολλών…. Πτολεμαίδων και Πατησίων σε ώρες αιχμής.

Παγίδα δεύτερη: Βεβιασμένες ή λάθος τεχνολογικές επιλογές στη κούρσα των τεχνολογικών και βιομηχανικών ανταγωνισμών.
Είναι γνωστή η θέση κύκλων ότι με την παρούσα τεχνολογία η μόνη σοβαρή αντιμετώπιση του θερμοκηπίου γίνεται με τη χρήση πυρηνικής (σχάσης) ενέργειας. Όμως, εκτός του ότι μεταθέτει το πρόβλημα αλλού, η πυρηνική ενέργεια δεν μπορεί και δε φτάνει να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη.
Τα βιο-καύσιμα μπορεί να επιβαρύνουν την κατάσταση αντί να την βελτιώσουν, αν για να καλλιεργηθούν πρέπει να αποψιλωθούν τροπικά δάση και να γίνει χρήση νιτρικών λιπασμάτων. Ας αφήσουμε τις πιθανές επιπτώσεις στο ισοζύγιο του νερού και τον ανταγωνισμό τους όσον αφορά τις χρήσεις γης με την καλλιέργεια γεωργικών προϊόντων διατροφής.
Το υδρογόνο στα αυτοκίνητα έχει έννοια όσον αφορά το κλίμα μόνο αν παραχθεί με τη χρήση ανανεώσιμων η πυρηνικών πηγών ενέργειας ( και εκεί γίνεται το πολιτικό παιχνίδι). Αν χρησιμοποιηθεί κάρβουνο ή πετρέλαιο για την παραγωγή του το κέρδος σε μειώσεις εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα θα είναι σχεδον ανύπαρκτο.

Παγίδα Τρίτη: Climate change fatigue ή το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς .
Ανάμεσα στο σημείο να θεωρείς το πρόβλημα ως "γραφικότητες και κουλτούρα" ή να μην κάνεις τίποτα απολύτως και να τα ρίχνεις σε ασύμμετρες απειλές και το σημείο να το κάνεις μαϊντανό σε κάθε θέμα υπάρχει και η σοβαρή αντιμετώπιση. Η χρησιμοποίησή του για λόγους επικοινωνίας και μόνο ή για συγκαλυμμένο εμπορικό ή βιομηχανικό ανταγωνισμό θα γίνει αντιληπτή αργά ή γρήγορα και θα οδηγήσει στην απαξίωση του θέματος και στη μοιρολατρική αποδοχή του από την κοινή γνώμη που τρέχει να προλάβει το σήμερα άντε και το αύριο. Το να γίνει ή απραγία αποδεκτή, όπως σε τόσα και τόσα άλλα σοβαρά προβλήματα του πλανήτη και να πέσουμε σε κοινωνική απάθεια θα είναι εγκληματικό .

Παγίδα τέταρτη: Αντιφατικά μηνύματα και πολιτικές
Αν πράγματι πιστεύουμε ότι θα ανέβει η στάθμη της θάλασσας τότε γιατί κάνουμε έργα απόσβεσης 50ετίας όπως λιμάνια ,γέφυρες, υπονόμους και παραθαλάσσιες υποδομές χωρίς μελέτη και προδιαγραφές κλιματικών επιπτώσεων? Γιατί θέλουμε να μικρύνει ακόμα περισσότερο ο αιγιαλός και η παραλία για να χτίσουμε?
Και όταν πρέπει να μειώσουμε τις εκπομπές αερίων για να κάνουμε το χρέος μας ως χώρα γιατί προτείνουμε τη δημιουργία νέων θερμοηλεκτρικών εργοστασίων για να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση ενέργειας το καλοκαίρι λόγω κλιματιστικών που εγκαθίστανται λόγω……κλιματικής αλλαγής?

Παγίδα πέμπτη: Δογματικές προσεγγίσεις στα μέτρα αντιμετώπισης.
Για όλους εκείνους που είναι αλλεργικοί ακόμα και στην ιδέα κανονιστικών ρυθμίσεων και κρατικής παρέμβασης για τη χάραξη και εφαρμογή μέτρων πολιτικής θυμίζουμε ότι πριν λίγα ακόμη χρόνια ( σε τιμή πετρελαίου τα 40 δολάρια) τα οικονομετρικά μοντέλα έδειχναν ότι αν εφαρμοζόταν ένας φόρος λίγων δολαρίων ανά βαρέλι πετρελαίου οι εκπομπές θα μειωνόντουσαν !
Καλή η ευελιξία στην κοινωνία και την αγορά αλλά οι μηχανισμοί της και μόνο π.χ. οικολογικοί φόροι και ανταλλαγή ρύπων, δεν επαρκούν . Θέλουμε νέου τύπου πολιτικές προσεγγίσεις χωρίς δογματικές προκαταλήψεις και νέο-φιλελεύθερες ακρότητες.
Η "πράσινου" τύπου ανάπτυξη θέλει τομεακές και βιομηχανικές πολιτικές με κρατικές επιδοτήσεις και τα περί υγιούς ανταγωνισμού και τα τοιαύτα είναι εκ του πονηρού για να διατηρηθεί το status quo που μόνο υγειές δεν είναι.

Από την άλλη μεριά δογματισμοί του τύπου για όλα φταίνε οι βιομηχανικές χώρες και ακόμα χειρότερο ο καπιταλισμός και η οικονομία της αγορά είναι και στείροι και μη ρεαλιστικοί.
Το αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων δεν είναι ότι καλύτερο.

Παγίδα έκτη: Το κλίμα ως άλλοθι εμπορικού προστατευτισμού.
Όταν όλοι γνωρίζουν το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο της Γαλλίας με την Κίνα η όψιμη αγωνία κάποιου σαν το Σαρκοζύ για το κλίμα και την επιβολή δασμών άνθρακα στα εισαγώμενα προιόντα από χώρες που δεν λαμβάνουν μέτρα (πχ Κίνα κατά τύχη) είναι ύποπτη το λιγότερο. Παρόμοια, η επιβολή οικολογικών φόρων για να καλύψουμε τα δημοσιονομικά ελείμματα γίνεται αντιληπτό και τους απαξιώνει στη κοινή γνώμη.


Παγίδα όγδοη: Οι «βρώμικες» χώρες ως ασύμμετρη απειλή και άξονας του κακού.
Άφησα για τελευταίο ένα εφιαλτικό σενάριο που θα εξελιχθεί αν οι φυσικές καταστροφές πάρουν διαστάσεις , οι φυσικοί πόροι λιγότεροι, τα κόστη γίνουν τεράστια, οι οικολογικοί μετανάστες γίνουν καθημερινό φαινόμενο και κάποιοι συνεχίζουν τη ρύπανση σαν να μη τρέχει τίποτα. Οι εντάσεις ανάμεσα στους «καθαρούς» και τους «βρώμικους» φτάσουν να πάρουν πολιτική διάσταση πέρα από την περιβαλλοντική και οικονομική σφαίρα και αρχίσουν τα περί……. ασύμμετρων απειλών και αξόνων του κακού.

Για να μην παρεξηγηθώ τελειώνω όπως άρχισα. Απλώς κάνω copy and paste.

'Έχω επανειλημμένα γράψει σε αυτό το blog για το θέμα και την ανάγκη άμεσης εφαρμογής (και όχι θεωρίας και υποσχέσεων) μέτρων τόσο για την περικοπή των εκπομπών όσο και για την προετοιμασία της κοινωνίας και της οικονομίας στα νέα κλιματικά δεδομένα. Φυσικά το επαναλαμβάνω και τώρα όπως και θα το κάνω σε κάθε ευκαιρία στο μέλλον. Οι παραπάνω παγίδες δεν είναι πρόσχημα για να αποφύγουμε τη δράση. Εδώ και τώρα

Προχειρότητα ή γκάφα?

Δεν είχα σκοπό να γράψω απόψε αλλά παρακολουθώντας την εκπομπή της ΝΕΤ "Προσκήνιο" και τον υπουργό Παυλόπουλο να μιλά για τον νέο εκλογικό νόμο δεν κρατήθηκα. Είναι δυνατό μια κυβέρνηση να ανοίγει ένα θέμα που δεν ενδιαφέρει σχεδόν κανένα, να το κάνει θέμα ενώ διαφαίνεται πεδίο συναίνεσης στο γερμανικό μοντέλο και να το κάνει τόσο προχειρα?
Η διάταξη για την μη πριμοδότηση συνασπισμών κομμάτων είναι ή μια τεράστια γκάφα ή μια τεράστια μπούρδα όχι μόνο σε πολιτικό αλλά και σε τεχνικό επίπεδο. Δεν εξηγείται ακόμα και αν πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να διασπαστεί στο μέλλον.

Οι πολίτες και το ΠΑΣΟΚ: Δυο προτάσεις

Είπε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ότι θέλει "την επιστροφή στον πολίτη και στα προβλήματα της καθημερινότητας. Αυτό απαιτεί νέες μορφές οργάνωσης, που θα εξασφαλίζουν την ουσιαστική διαβούλευση, την επιμόρφωση, την πολιτική καινοτομία και δημιουργία σε επίπεδο ιδεών και δράσεων."

Ας αλλάξει λοιπόν η οργανωτική δομή του ΠΑΣΟΚ από τομείς κυβερνητικής ευθύνης (και προθάλαμος επίδοξων υπουργών) σε ανοιχτή οργάνωση ανά κοινωνικό πρόβλημα είτε αυτό είναι διαχρονικό όπως η ανεργία, η φτώχια,η εγκληματικότητα,ο καταναλωτής,οι συνταξιούχοι είτε νέο και περιστασιακό όπως η αναδάσωση των καμένων, η βοήθεια σε σεισμοπαθείς ή όποιο νέο θέμα προκείπτει έτσι ώστε να ανταποκρίνεται με ευελιξία και οξυδέρκεια σε κάθε νεο πρόβλημα και κίνημα πολιτών. Από κει θα βγουν και τα στελέχη που θα γνωρίζουν το κάθε θέμα στην ουσία του και που θα έχουν εμπλακεί στους κοινωνικούς αγώνες και όχι απλά στην τεχνική της μιντιο- και μικρο-πολιτικής γιατί τους πήραμε χαμπάρι πια και δεν μας πείθουν.

Είπε επίσης ότι θέλει να ξαναφέρει τους πολίτες ενεργά μέσα στη πολιτική "Με την σύμπτυξη νέων κοινωνικών συμμαχιών, μέσα από κοινές δράσεις και την συνάντησή μας με τα κινήματα πολιτών. Με την συμπόρευσή μας με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις...."

Για να έρθουν οι πολίτες στην ενεργή πολιτική πρέπει να ξέρουν ότι ο χρόνος και οι κόποι τους θς πιάσουν τόπο και όχι απλώς να γίνουν....προτάσεις προς εξέταση από την τοπική, που θα τις στείλει στη νομαρχιακή, που θα τις στείλει στον τομέα, που.... Ο ουσιαστικός κοινωνικός έλεγχος σε ορισμένους τομείς κρατικής (τοπικής ή κεντρικής)λειτουργίας όπως το περιβάλλον, η πολεοδομία, η δράση της αστυνομίας , η κατανομή των κονδυλίων και άλλα πολλά είναι ο μόνος τρόπος να κινητοποιηθούν οι ενεργοί πολίτες (όσοι υπάρχουν ακόμα) για να ξεφύγουμε από το δε βαριέσαι,τις κάθε είδους τοπικές και εθνικές μαφίες και την τριτοκοσμική μας υπανάπτυξη. Η διοικητική αναδιοργάνωση της χώρας και η αναδιοργάνωση και κάθαρση της δικαιοσύνης είναι εκ των ουκ ανευ για μια τέτοια πρωτοβουλία. Η πρόταση θεσμοθέτησης του κοινωνικού ελέγχου και η συνεργασία με την βάση της άλλης αριστεράς σε αυτό το επίπεδο ανοίγει πεδίο δόξης λαμπρόν αν θέλουμε τα λόγια να γίνουν πράξη.
Ακούγονται ντεμοντέ και φοβίζουν τέτοια ανοίγματα (ποιους άραγε?) αλλά πρωτοβουλίες άνωθεν χωρίς κοινωνική συμμετοχή όπως η δημιουργία Ειδικής Γραμματείας για τη διαφθορά μόνο για να δίνουν ιδέες στο Λαζόπουλο για το Αλ Τσαντίρι κάνουν

Η ΑΠΟΦΑΣΗ

Είστε υπέρ ή κατά¦
Έστω απαντήστε μ'ένα ναι ή μ'ένα όχι.
Το έχετε το πρόβλημα σκεφτεί
Πιστεύω ασφαλώς πως σας βασάνισε
Τα πάντα βασανίζουν στη ζωή
Παιδιά γυναίκες έντομα
Βλαβερά φυτά χαμένες ώρες
Δύσκολα πάθη χαλασμένα δόντια
Μέτρια φιλμ. Κι αυτό σας βασάνισε ασφαλώς.
Μιλάτε υπεύθυνα λοιπόν. Έστω με ναι ή όχι
Σ'εσάς ανήκει η απόφαση.
Δε σας ζητούμε φυσικά να πάψετε
Τις ασχολίες σας να διακόψτε τη ζωή σας
Τις προσφιλείς εφημερίδες σας τις συζητήσεις
Στο κουρείο τις Κυριακές σας στα γήπεδα.
Μια λέξη μόνο. Εμπρός λοιπόν:
Είστε υπέρ ή κατά¦
Σκεφτείτε το καλά.Θα περιμένω

Μανώλης Αναγνωστάκης

...και για την αντιγραφή .....Γιώργος

Εκεί που η τέχνη συναντά τη φύση

Το δείπνο που παρέθεσε το Υπουργείο στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Βιένη ήταν εντυπωσιακό! Μετά το κλείσιμο για το κοινό το γεύμα σερβιρίστηκε στο cafe Nautilus κάτω από τον δειπλό τρούλο αναγεννησιακου ρυθμού εκείνον που βλέπεις τον ένα μέσα από τον άλλο όταν κοιτάζεις από κάτω. Όσοι έχουν πάει ξέρουν τι εννοώ. Μετά το φαγητό ακολούθησε ξενάγηση από τον διευθυντή του μουσείου,έναν πανέξυπνο,καλλιεργημένο άνθρωπο με υψηλή αίσθηση χιούμορ, μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα. Μελαγχόλησα λίγο μέσα στην αίθουσα του Δαρβίνου όταν σκέφτηκα ότι το αυτονόητο για την επιστήμη είναι ακόμα υπό αμφισβήτηση εκτός από την εκκλησία και από ορισμένους κύκλους στην Αμερική που κυβερνάνε τις τύχες μας. Ευχάριστη έκπληξη η μπροσούρα του μουσείου σε πολλές γλώσσες και στα ελληνικά.
Η συλλογή του μουσείου διαθέτει ιστορία άνω των 250 χρόνων και περιλαμβάνει σήμερα πάνω από 20 εκατομμύρια αντικείμενα. Ιδρύθηκε το 1748 από τον Φραγκίσκο Στέφανο της Λωραίνης, τον σύζυγο της Μαρίας Θηρεσίας και η συλλογές του ξεκινάνε από τα πρώτα ίχνη ζωής μέχρι σημερινά ζωντανά δείγματα της βιολογικής ποικιλότητας σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Περιλαμβάνει την Αφροδίτη του Βίλλεντορφ, τους πολίτιμους λίθους της Μαρίας Θηρεσίας και τεράστιους σκελετούς δεινοσαύρων. Από τη στέγη του είχαμε μια πανοραμική θέα του φωταγωγημένου κέντρου της Βιένης.

Νέου είδους πολιτικές για την προσαρμογή της κοινωνίας στα νέα κλιματικά δεδομένα

Θέλω να αναφερθώ ξανά σε ενα θέμα που είχα αναρτήσει τον Ιούνιο αλλά δεν το συνέχισα και μου φαίνεται άκρως επείγον, άκρως πολιτικό και ενδιαφέρον. Είναι το θέμα της προσαρμογής στις κλιματικές αλλάγές. Και φυσικά δεν εννοώ την παθητική προσαρμογή του οικοσυστήματος και της κοινωνίας στα νεά κλιματικά δεδομένα αλλά την ανάγκη χάραξης και εφαρμογής νέων πολιτικών που θα οδηγήσουν την κοινωνία και την οικονομία προς την αντιμετώπιση των κλιματικών επιπτώσεων με το λιγότερο δυνατό κοινωνικό και οικονομικό κόστος.
Με κανένα τρόπο η ανάγκη προσαρμογής στις κλιματικές αλλαγές δε σημαίνει την εγκατάλειψη των προσπαθειών καταπολέμησης δηλαδή περιορισμού των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Απλά οι δύο προσπάθειες συμβαδίζουν με την προσαρμογή να είναι ίσως πιο επιτακτική αφού ακόμα και αν σταματήσουν αύριο όλες οι εκπομπές το κλίμα, λόγω αδράνειας, θα συνεχίσει να αλλάζει για πολλά πολλά χρόνια ακόμα με επιπτώσεις που ξεπερνούν τα πιο τολμηρά σενάρια
Ας σημειωθεί ότι η παθητική προσαρμογή (δηλαδή το... άσε και βλέπουμε) εκτός από επικίνδυνη κοινωνικά μπορεί να είναι και επικίνδυνη κλιματικά αφού μπορεί να εξουδετερώνει προσπάθειες καταπολέμησης του φαινομένου. Δηλαδή η προσαρμογή στα κύματα καύσωνα με περισσότερα κλιματικά και αύξηση της θερμοηλεκρτικής παραγωγής ηλεκτρισμού για να ανταποκριθούν στη ζήτηση είναι ένας φαύλος κύκλος περισσότερων εκπομπών, περισσότερων κυμάτων καύσωνα, πιο πολλών κλιματιστικών και πάλι από την αρχή .Όπως επίσης η παραγωγή βιοκαυσίμων με νιτρικά λιπάσματα που απελευθερώνουν νιτρικά οξείδια πολύ πιο επικίνδυνα από το διοξείδιο του άνθρακα όσον αφορά το θερμοκήπιο.

Φοβάμαι (και ελπίζω, ταυτόχρονα), ότι πολλά πρέπει αλλάξουν στη ζωή μας και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο το καλύτερο. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε θερμοκρασίες Αφρικής και σε διαρκή ξηρασία. Να αλλάξουμε τις γεωργικές καλλιέργειες από ποτιστικές σε ξερικές γιατί το νεράκι μπορεί να μη φτάνει ούτε για ξύρισμα στους αγρότες του Θεσσαλικού. Θα υπάρχουν επιπτώσεις στον τουρισμό αφού θα αλλάξει η τουριστική περίοδος γιατί ποιος θα έρχεται για διακοπές το καλοκαίρι με 43 υπό σκιάν? Ποιος θα φτιάχνει σπίτια χωρίς θερμομόνωση? Τι θα γίνουν οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί αν δεν έχουν νερό? Αναρωτιέμαι γιατί φτιάχνουμε υποδομές με χρόνο απόσβεσης τα 50 χρόνια όπως λιμάνια, παραθαλάσσιους δρόμους , αεροδρόμια, κλπ., χώρισ μελέτη επιπτώσεων των κλιματικών αλλαγών ενώ γνωρίζουμε ότι θα αχρηστευτούν με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας πριν να αποσβέσουν το κόστος κατασκευής. Δε θα έπρεπε όλα αυτά να γίνουν συνείδηση πρώτα απ' όλα και μετά πολιτική και νομοθεσία? Αυτό που λένε ενεργητική προσαρμογή στη κλιματική αλλαγή
Εκτός, φυσικά, αν τα θεωρούμε όλα τα παραπάνω της πλάκας. Φανταστείτε ότι κάποιοι ζητάνε και οι άλλοι το συζητάνε να κάνουν την αιγιαλίτιδα ζώνη από 50 μέτρα ακόμη λιγότερα για να χτίσουνε παραθαλάσσια σήμερα, υποθαλάσσια αύριο εξοχικά. Ασε το τριτοκοσμικό θέμα με τις πισίνες στα νησιά.
Ο πρόεδρος Παπούλιας είχε πει κάτι σοφό. Η αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών έιναι θέμα δημοκρατίας γιατί αν αφήσουμε την κοινωνία απροετοίμαστη το μάρμαρο θα το πληρώσουν οι ασθενέστερες τάξεις. Η "πράσινη ανάπτυξη" δεν μπορεί να αγνοήσει αυτή την διάσταση

Η Κούβα μοναδικό παράδειγμα βιώσιμης ανάπτυξης

Μέρα αφιερωμένη στο περιβάλλον σήμερα και παρά το ότι δεν με εμπνέουν καθόλου κάτι τέτοια αφιερώματα (σαν άλλοθι ακούγονται) είπα να γράψω κάτι που μου φάνηκε ενδιαφέρον όταν το διάβασα. Η Κούβα είναι μόνη χώρα που ανταποκρίνεται στα κριτήρια της βιώσιμης ανάπτυξη.
Σε άρθρο που δημοσιεύεται στον New Scientist της 6 Οκτωβρίου μια διεθνής ομάδα επιστημόνων υπό τον Mathis Wackernagel από το Global Footprint Network κατέληξε στο παραπάνω συμπέρασμα μετά από μελέτη της δυναμικής εξέλιξης κάποιων ειδικών δεικτών 93 χωρών τα τελευταία 30 χρόνια.
Η εργασία τους βασίστηκε σε δύο δείκτες που έχουν αναδειχτεί για τη μέτρηση της βιώσιμης ανάπτυξης διαφορετικών από το κλασσικό και με πολύ περιορισμένο πεδίο ΑΕΠ .
Πρόκειται για το οικολογικό αποτύπωμα (Ecological Footprint) που δείχνει πόση έκταση γης χρειάζεται για να παραχθούν τα αγαθά που καταναλώνει και εναποτεθούν τα απόβλητα μιας χώρας καθώς και τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης ( Human Development Index) ένας δείκτης που λαμβάνει υπόψη εκτός από το ΑΕΠ και το προσδόκιμο όριο ζωής, την εκπαίδευση, και άλλους παράγοντες για την κατάταξη μιας χώρας.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι αναμενόμενο. Όσο "βελτιώνεται" ο συγκεκριμένος τρόπος ζωής αυξάνεται και το οικολογικό αποτύπωμα. Οι αναπτυγμένες χώρες ειδικά δεν κάνουν τίποτα για να το μειώσουν. Αντίθετα η Κούβα αναπτύσσεται βιώσιμα αλλά όπως φαίνεται όχι για πολύ γιατί όπως ανεβαίνει η οικονομική της ανάπτυξη αρχίζει να ανηφορίζει και η κατανάλωση φυσικών πόρων. Σήμερα όμως παραμένει ψηλά στο προσδόκιμο όριο ζωής , τον αλφαβητισμό και έχει καλές και τις υπόλοιπες παραμέτρους με χαμηλή κατανάλωση φυσικών πόρων λόγω του εμπάργκο στο πετρέλαιο λένε οι μελετητές είτε λόγω άλλου τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης θα έλεγαν κάποιοι άλλοι.

Ελληνικά γαιδούρια στο Βέλγιο

Όπως είδα ξαφνικά τον τίτλο από τον Ελεύθερο Τύπο τρόμαξα. Το διεστραμένο μου μυαλό πήγε αλλού και είπα ε, αυτό πάρει πολύ.Διαβάζοντας το κείμενο κατάλαβα και ησύχασα
Ενας Βέλγος αγρότης αξιοποιεί για το γάλα τους μερικά εξ Αρκαδίας ορμώμενα θηλυκά γαϊδουράκια, παράγοντας τη βάση των υλικών για μια σειρά από φαρμακευτικά προϊόντα.
Σήμερα, η κτηνοτροφική μονάδα αποτελείται από 100 γαϊδούρια που όλα τους ανήκουν στη φυλή «αρκαδικός όνος».( τ'ακούς φίλε Βασίλη από την Τριπολιτσά?)
Προς 100 ευρω το λιτρο πωλειται το γαλα τους και γίνεται φάρμακα, καλλυντικά και λικέρ.
«Το παράδειγμα του κ. Ντενίς πρέπει να μας δείξει το δρόμο. Στην Ελλάδα, τα άλογα, τα γαϊδούρια (Σημ: αυτά δεν νομίζω και τόσο) και τα μουλάρια (ούτε αυτά) απειλούνται με αφανισμό. Θα μπορούσε όμως κάλλιστα να επιδοτηθεί η αγορά ιπποειδών για αγροτουριστικές ή κτηνοτροφικές μονάδες», πιστεύει ο επίκουρος καθηγητής της Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, Γιώργος Αρσένος.
Μα τι λέτε Κε καθηγητά, για Βέλγους μας περάσατε?

Ερωτήματα εθνικού περιεχομένου:και το όνομα και τη χάρη?

Δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται η ολοσέλιδη διαφήμιση της γείτονος Πουγουδουμού στον Economist (τελευταία στο προηγούμενο τεύχος 6-12 Οκτωβρίου) αλλά ήθελα να γράψω και δε προλάβαινα.
Δεν είναι το όνομα που μου προκαλεί την περιέργεια. Όχι καθόλου αυτό! Εδώ και κάποια χρόνια κατάλαβα ότι το παιχνίδι πολιτικά είναι χαμένο όταν ο θυρωρός της πολυκατοικίας στην γκρίζα μου πόλη την ελεγε (και φυσικά τη λέει και σήμερα) Μacedoine.
Είναι το περιεχόμενο της διαφήμισης της χώρας ως φορολογικού παραδείσου που με προβληματίζει. INVEST IN MACEDONIA ο τίτλος, New Business Heaven in Europe ο υπότιτλος και από κάτω μεταξύ άλλων:
-10 χρόνια αφορολόγητα στις εταιρείες που εγκαθίστανται και 10% φόρος μετά
-5 % φόρος στο προσωπικό εισόδημα για τα 5 πρώτα χρόνια και 10% μετά
-δωρεάν συνδέσεις στα δίκτυα
-χρηματικά κίνητρα
-το πακέτο παροχών εγκρίνεται σε 10 μέρες
Και τα ερωτήματά μου:
-Τραβάει το πακέτο και ελληνικές επενδύσεις που μεταναστεύουν προς βορρά για μια καλύτερη τύχη?
-Είναι καλύτερα να μπει ΠΓΔΜ στην ΕΕ όπου ναι μεν η φορολογία παραμένει εθνική υπόθεση αλλά υπάρχουν κάποια όρια ή να μένει απέξω και να μας πέρνει τις δουλειές?
-Υπάρχουν έλληνες επιχειρηματίες που ενώ απολαμβάνουν τον παράδεισο χρηματοδοτούν παράλληλα (ελληναρο) βουλευτές ή κόμματα για να προστατέψουν το όνομα?
Πολύ θα ήθελα να ξέρω με στοιχεία . Παρακαλώ τα φώτα σας!

Η γλώσσα που τσακίζει

Διαβάζω στο blog "Δε Μασάμε Ρε" για τον εξευτελισμό ενός ανθρώπου (στη περιπτωσή ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος) με το διασυρμό στα κανάλια του ιατρικού του ιστορικού , της εξέλιξης της υγείας του και του ιατρικού τηλεκανιβαλισμου όπως αναφέρει.
Δεν υπάρχει αξιοπρεπής άνθρωπος που να διαφωνεί με τα όσα λέει ο ΔΜΡ. Θέλω όμως να δώσω και μια άλλη διάσταση. Μια άλλη διάσταση που δεν την πιάνουν εύκολα όσοι δεν έχουν περάσει ή περνάνε δύσκολες στιγμές με την υγεία τους. Είναι ή γλώσσα, οι λέξεις, οι εκφράσεις, οι συμβολισμοί που περνάνε μηνύματα στο συνειδητό ή το υποσυνείδητο και που κατεδαφίζουν ελπίδες που προσπαθεί κάποιος να χτίσει. Αυτό το "πέθανε από καρκίνο σήμερα ο ....." ή "στο νοσοκομείο με καρκίνο ο...". Γιατί αυτή η διευκρίνιση? Γιατί όχι "πέθανε σήμερα ο...." χωρίς προσδιορισμούς?
Πέρα από τον ίδιο στον οποίο αναφέρεταη είδηση δείχνει έλλειψη σεβασμού και σε όλους όσους πάσχουν από καρκίνο. Συνειδητοποιούν οι λέξεις "ανίατος" ή "επάρατος" τι συνειρμούς επιφέρει σε εναν καρκινοπαθή που έτυχε να κάνει ζάπιν εκείνη τη στιγμή? Το καταλαβαίνουν αυτό ή είναι ψιλά γράμματα για τα δείγματα απροβλημάτιστης αλαζονείας που βγαίνει στο γυαλί και πιστεύουν ότι το κακό συμβαίνει μόνο στους άλλους?
Αν μη τι άλλο η ΕΣΗΕΑ πρέπει να τους κάνει σεμινάρια συμπεριφοράς και χρήσης γλώσσας όσον αφορά τη μεταχείρηση αυτών που διαφέρουν από τους άλλους στο πολυτιμότερο αγαθό.

Μα τι είναι αυτή η "πράσινη" ανάπτυξη?

Η πράσινη ανάπτυξη είναι μια πρόταση για μια νέου είδους πρωτοποριακή ανάπτυξη όπου
το περιβάλλον και η ποιότητα δεν είναι μια παράμετρος ή μια ακόμα τομεακή πολιτική αλλά ο κύριος άξονας και η βάση ενος πρωτοποριακου και εναλλακτικού αναπτυξιακού σχεδίου μιας χώρας στη παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Οι επιστημονικές αποδείξεις ότι το κλίμα και το περιβάλλον αλλάζουν πληθαίνουν καθημερινά. Αυτό αργά ή γρήγορα θα απαιτήσει νέα μοντέλα και νέες τεχνολογίες ανάπτυξης.

Παράλληλα, έχουμε μία Ευρώπη και μια Ελλάδα που γερνάει και όπου το ένα τρίτο δυστυχώς είναι κάτω ή κοντά στο όριο της φτώχιας αλλά τα άλλα δύο τρίτα έχοντας καλύψει τις βασικές τους ανάγκες ψάχνουν την κατανάλωση της ευζωίας.

Κάποια κράτη έχουν καταλάβει το μήνυμα εδώ και λίγα χρόνια όπως η Δανία που είναι πρώτη εξαγωγική δύναμη σε ανεμογεννήτριες για παράδειγμα ή η όλο και μεγαλύτερη έμφαση της Γαλλίας στον ευζωικό τουρισμό. Η πίτα όμως μεγαλώνει διαρκώς και μια μικρή σχετικά οικονομία όπως η Ελλάδα μπορεί να βρει την κατάλληλη niche στην παγκόσμια οικονομία .

Βασικό στοιχείο είναι η ανάπτυξη και προώθηση τεχνολογιών με στόχο τη βιομηχανική παραγωγή τους καθώς και υπηρεσιών που βασίζονται στη προστασία και την εναλλακτική και αειφόρο εκμετάλλευση του περιβάλλοντος.

Μερικά τομεακά παραδείγματα αυτού του είδους ανάπτυξης.

-Βιομηχανική παραγωγή ανεμογεννητριών, φωτοβολταïκών, γεωθερμικών και άλλου είδους περιβαλλοντικών τεχνολογιών . Κύριος μοχλός είναι η εφαρμογή της νομοθεσίας (ειδικά για τις κλιματικές αλλαγές) και το «πρασίνισμα» των δημόσιων προμηθειών για τη δημιουργία αγοράς.
-Μετατροπή της γεωργίας σε οργανική (για να ξέρουμε και τι τρώμε, δηλαδή). Οι εξαγωγές σε οργανικό λάδι και ελιές κάνουν θραύση στην Αγγλία και την Κίνα που τα θεωρούν σχεδόν φάρμακα. Να βάλουμε στόχο το 20?? να έχουμε το 20% οργανική παραγωγή για παράδειγμα. Αν το έχει κάνει η Γερμανία δεν μπορεί η Ελλάδα με το πολύ ευνοϊκότερο κλίμα? Ο μετασχηματισμός της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής από χρηματοδότης της ποσότητας σε χρηματοδότη της ποιότητας είναι στόχος κοινωνικής και περιβαλλοντικής προτεραιότητας.
-Σοβαρή προώθηση της εναλλακτικής και ολιστικής ιατρικής αρχίζοντας από την δημιουργία πανεπιστημιακών εδρών . Στη Γαλλία υπάρχουν ακόμα και μονάδες δελφινοθεραπείας για αυτιστικά παιδιά. Στην Ελλάδα του Ιπποκράτη, του ήλιου, των αυτοφυών βοτάνων, του ελαιόλαδου και της μεσογειακής διατροφής παραμελείται ο τομέας των ολιστικών και εναλλακτικών θεραπειών? Αν το βλέπαμα σε συνδυασμό με τον τουρισμό 12 μήνες το χρόνο και τη παροχή κινήτρων για τη δημιουργία «θεραπευτικών ευζωικών» μονάδων?
Υπάρχουν πολλά άλλα που θα μπορούσαν να να αναφερθούν αλλά για να μπορέσει να προωθηθεί τέτοιου είδους ανάπτυξη χρειάζεται να φύγουμε από την μακροοικονομική λογική και να πάμε σε τομεακές βιομηχανικές πολιτικές και σχεδιασμούς, λέξεις ταμπού όμως για την νεο-φιλελευθερη δογματική αντίληψη. Χρειαζονται ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη ολοκληρωμένων τομεακών πολιτικών και προγραμμάτων που θα ξεκινούν από την νομοθεσία, τα οικονομικά κίνητρα, την έρευνα, την τεχνική μετεκπαίδευση των αναγκαίων ειδικοτήτων μέχρι και το image making μιας χώρα ως «ποιοτικής» δηλαδή την εξωτερική της πολιτική. Όπως προανάφερα οι δημόσιες προμήθειες μπορούν να γίνουν μοχλός ανάπτυξης μέσω της ζήτησης (ενέργεια από ανανεώσιμες στο δημόσιο, ανακυκλωμένο χαρτί, κτίρια δημοσίου υψηλών προδιαγραφών μόνωσης, κλπ,κλπ, κλπ)

Αν αυτού του είδους ο συντονισμός και σχεδιασμός δεν είναι εφικτός στην Ελληνική πραγματικότητα τότε ανοίγουμε την συζήτηση της διοικητικής και θεσμικής αναδιάρθρωσης και της αποδέσμευσης της πολιτικής από βρώμικα (περιβαλλοντικά εννοώ) συμφέροντα.

Φυσικά η υλοποίηση των σχεδίων αυτών είναι μακρόπνοη αλλά το τρένο είναι έτοιμο να ξεκινήσει. Θα το χάσουμε και αυτό?


Πιο πρόσφατα σχετικά άρθρα

Οικολογικός μετασχηματισμός

Πάρτε παράδειγμα

Κλιματικές αλλαγές και παγίδες για αφελείς

Προσαρμογή στα νέα κλιματικά δεδομένα

Ε, αυτό είναι κάτι που γράφεται!

Από τριών χρονών την χιλιοπαρακαλούσαμε. Φάε παιδακι μου ψάρι που κάνει καλό στα μάτια και έχει και φώσφορο. Τίποτα! Χρόνια ολόκληρα. Όχι μόνο δεν έτρωγε αλλά άλλαζε θέση αν κάποιος από τους υπόλοιπους στο τραπέζι έτρωγε ψάρι γιατί της έφερνε αηδία.
Πριν μια βδομάδα πήγε στην Αγγλία για σπουδές και μου ανακοίνωσε περιχαρής πριν λιγα λεπτά ότι έφαγε...σούσι. Θεέ και Κύριε! Να μη τρως σφυρίδα, συναγρίδα, γόπες άντε και μαριδάκι δίπλα σε μαγευτικά ακρογιάλια και καταγάλανα νησάκια και να φας σούσι σε ενα μέρος που η θάλασσα απέχει τρεις ώρες με το e-mail επειδή το έτρωγαν και οι άλλοι και φοριέται?
Να χαρώ γιατι έφαγε ή να θρηνήσω την αποτυχία μου ως γονέας? Αίσχος. Θα σου κόψω το επίδομα να γυρίσεις πίσω. Δε πιστεύω να σε πείσουν να αρχίσεις και το κάπνισμα εσύ που ήσουν της φανατικής αντικαπνιστικής σχολής?

Pablo Picasso

Βραδινές υπαρξιακές αναζητήσεις

Αδύνατο να κοιμηθώ απόψε! Ερωτήματα και απορίες με βασανίζουν. Λείπεις και συ! Αστα να πάνε. Τα γράφω λοιπόν έτσι χύμα όπως μου έρχονται σαν ψυχανάλυση

Πόσα χρειάζεται ένα άτομο για να ζήσει αξιοπρεπώς και πόσες ώρες πρέπει να δουλέυει την ημέρα ?

Υπάρχουν τρόποι να ξαλαφρώσουν οι υπερχρεωμένοι από τα χρέη στις τράπεζες?.

Πότε είναι το έσχατο σημείο χρονικά για να λυθεί το ασφαλιστικό χωρίς να κινδυνέψουν οι συντάξεις? Ποιοι πρέπει να πληρώσουν το μάρμαρο?


Τι είναι πιο σημαντικό για την παιδεία? Να διορθωθεί το βιβλίο της ιστορίας? Να μην γίνουν ιδιωτικά πανεπιστήμια? Να καταργηθούν τα φροντιστήρια και να γίνει πραγματικά δωρεάν παιδεία

Υπάρχει σχέση μεταξύ πάγων που λειώνουν στους πόλους και του κυκλοφοριακού στη Αθήνα?

Πάει καλύτερα μια κυβέρνηση όταν ορκίζεται με παπάδες, αγιαστούρες και χειροφιλήματα ?

Το πρόβλημα της σοσιαλδημοκρτατίας στη Ευρώπη είναι ότι δεν προσαρμόστηκε αρκετά στα νέα δεδομένα της παγκοσμιοποίησης ή το ότι δεν έχει όραμα?

Είναι οι μακροοικονομικοί δείκτες θέσφατα ή πολιτικές επιλογές?

Ποιά είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας για ανάπτυξη και απασχόληση?

Ο κοινωνικός έλεγχος και η κοινωνία των πολιτών είναι ντεμοντέ και φοβίζει τους επενδυτές?

Είναι οι οργανώσεις ενός κομμάτος βαρίδια στη πολιτική του ηγέτη, προεκλογικός μηχανισμός ή φορείς αλλάγής?

Αρκεί μια ομιλία για να καταλάβεις ποιον θέλεις πρόεδρο στο κόμμα σου?

Γιατί λένε Γιώργος μείον Ευάγγελος συν Κώστας ίσον Αλέκος άντε και λίγη Αλέκα στο κρατούμενο?

Last but not least,από τα ερωτήματα που με απασχολούν ποιος είμαι αλήθεια εγώ και τι πιστεύω? Είμαι άραγε αριστερόστροφος, κεντρομόλος ή απλώς αθεράπευτα ρομαντικός?

Κλείσε το φως ρεεε, θέλουμε να κοιμηθούμε!!!

Αλλο να στο λένε και άλλο να το βλέπεις

Αν θέλεις να δεις τη συνεισφορά της χώρας μας ή όποιας άλλης στο φαινόμενο του θερμοκηπίου κάνε κλικ εδω
Το πιο εντυπωσιακό είναι οι μετρητές στη κάτω αριστερή γωνία. Για προσπάθησε λίγο να το δεις μπροστά σου άνθρωποι να γεννιούνται και να πεθαίνουν όπως αλλάζει το κοντέρ

Biologie Totale: Guérison de Lara Fabian

Guérison grâce à la biologie totale. Pour en savoir davantage sur le sujet, visitez www.alchymed.com

Αυτό δεν είναι νέο post

Οχι αυτό δεν είναι post. Είναι μια διευκρίνιση όσον αφορά το γιατί δε γράφω αυτές τις μέρες που όλα έβραζαν και βράζουν. Ακριβώς γι'αυτό! Γράφονται τόσα πολλά που δεν έχω χρόνο να γράψω γιατί διαβάζω.
Εχουν ανάψει τα blogs και τα metablogs από τα εκλογικά και τα μετεκλογικά και έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθείς το διάλογο. Αρκετά δημοσιεύματα όχι μόνο από επώνυμους αλλά και από ανώνυμους bloggers έχουν πολύ ψηλή ποιότητα ανάλυσης και σκέψης. Αλλα πάλι από αυτά που γράφονται ειδικά των σχολίων που αναρτούνται σ'ένα δημοσίευμα είναι ενδεικτική της ιδεολογικής, πολιτικής και πολιτιστικής σύγχισης που επικρατεί στην Ελληνική κοινωνία με την ατάκα να γίνεται ιδεολογία. Κάποιος έγραφε στο site του Βενιζέλου και του απευθυνόταν λες και είναι ο νέος Λένιν που θα ξεκινίσει τη νέα Οκτωβριανή στην Ελλάδα για να πέσει ο καπιταλισμός! (τι άλλο θα δουν τα μάτια μας).

Δε θέλω να πω περισσότερα γιατί πρέπει να στρωθείτε να το ψάξετε μόνοι σας. Αξίζει τον κόπο ειδικά αυτές τις μέρες
Αυτό που με προβληματίζει στα blogs στην έκφραση δηλαδή ενός δυναμικού τμήματος της κοινωνίας των πολιτών είναι ότι δεν υπάρχει μια απαίτηση να οργανωθεί ένα σκαλί παραπάνω το ανήσυχο τμήμα της μπλογκόσφαιρα ώστε να μπορεί να έχει κοινωνικό βάρος έξω από το virtual reality της κοινωνίας του καναπέ. Ενα ρόλο στα αυτονόητα ανεξάρτητα από ιδεολογία. Δεν είναι κρίμα ένας τέτοιος δυναμισμός να αναλώνετε σε σιωπηλές συγκεντρώσεις και μπανεράκια?

CHE FECE........IL GRAN RIFIUTO

Δε ξέρω γιατί -ή ξέρω?-αλλά στο μυαλό μου γυρίζει από το πρωί το ποιήμα του Κ. Καβάφη

"Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ'όχι-το σωστό- εις όλην την ζωή του."


Αποσιωπητικά από τον Καβάφη στη θέση του "per vilta".
Ο Σαββόπουλος το εχει πει διαφορετικά αλλά μου αφήνει την ίδια γεύση.
"Και έρχεται η στιγμή ν' αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις"

Oi Dire Straights πιο σαρκαστικοί τραγουδούσαν πριν χρόνια "Denial is not just river in Egypt"

Les ours polaires menacés par le réchauffement climatique (WWF)

(Belga) L'inaction persistante de la communauté internationale en matière de lutte contre le réchauffement climatique menace d'extinction les ours polaires, a averti lundi l'organisation de protection de la nature WWF.
Cet avertissement intervient après la publication vendredi d'une série de rapports de l'Institut géologique américain indiquant que la fonte de la banquise arctique en raison du réchauffement climatique pourrait réduire de deux-tiers la population des ours polaires d'ici 50 ans. "Nous avons la confirmation officielle que nous allons assister à l'extinction du plus gros prédateur terrestre de notre époque", a déclaré le Dr. Neil Hamilton, le directeur du programme pour l'Arctique du Fonds mondial pour la nature (WWF), dans un communiqué. Les ours polaires ont besoin de la banquise pour chasser les phoques, leur nourriture de base. Mais cette dernière se réduit en Arctique en raison du réchauffement climatique. Selon les prévisions du WWF, les ours polaires pourraient perdre 42% de leur habitat dans le bassin polaire en été, une période vitale de chasse et de reproduction, d'ici le milieu du siècle, précisent les études. (TAS)

Χωρίς σχόλια

Απο τον Στάθη της Ελευθεροτυπίας 28 Αυγούστου χωρίς σχόλια

Ντροπή

Στην αρχή ήταν πανικός, μετά φρίκη, ύστερα θλίψη και στο τέλος οργή για όλα αυτά που έζησα τον Αύγουστο στην Ελλάδα.
Όταν μίλησα με ξένους φίλους και είδα από πρώτο χέρι αυτά που δείχνουν και λένε τα κανάλια σε άλλες χώρες για μας τότε όλα τα παραπάνω μετατράπηκαν σε ντροπή.
Σου μιλάνε με συμπάθεια αλλά η συγκατάβαση στο βλέμμα τους σου λέει ότι "είσαστε άξιοι της μοίρας σας" και βρίσκεσαι να απολογείσαι για ένα ανίκανο, τριτοκοσμικό και διαβρωμένο κράτος που απειλείται τάχα από τη διεθνή τρομοκρατία. Αυτό τους έμεινε όχι μόνο από τις φωτιές και τις ασσυμετρίες αλλά και από την day after με τις ουρές,τις απάτες και την κλωτσοπατινάδα στις τράπεζες.
Που πήγε εκείνη η ψυχική και εθνική ευφορία του καλοκαιριού του 2004? Τότε με τους Ολυμπιακούς και το Euro? Που χάθηκε ή ποιος μας την έκλεψε? Ποιος θέλει να γυρίσουμε στην ψωροκώσταινα?
Ντροπή!

Κοινωνικός έλεγχος στα καμένα; οι αεροφωτογραφίες στα μπλογκς

Επειδή οι καιροί είναι πονηροί και πολλά τα χοντρά και μικρά συμφέροντα πάνω στα αποκαίδια της Πάρνηθας και του Υμηττού πρέπει να αναλάβουμε ως πολίτες και ως κοινωνία τον έλεγχο της πορείας αποκατάστασης τους. Πέρα από τις όποιες θεσμικές ρυθμίσεις προτείνει η πολιτεία και οι φορείς της (κυβέρνηση, κόμματα και τοπικές αρχές) χρειαζόμαστε αποδείξεις των αγαθών τους προθέσεων. Ας μας αφήσουν να ξέρουμε τι γίνεται στα καμένα χωρίς να αναγκαζόμαστε να κάνουμε περιπολίες και αυτοψίες για τα επόμενα 15 χρόνια (πράγμα ανέφικτο). Ας μας δώσουν την ευκαιρία και τα μέσα να παρέμβουμε αν χρειαστεί. Επαναφέρω την προτασή μου να μπουν σε ενα site, με ευθύνη του Δημοσίου,οι αεροφωτογραφίες της καμένης έκτασης της Πάρνηθας και του Υμηττού με ψηφιακή επεξεργασία όπως στο My Earth του Google.
Κάθε χρόνο να δημοσιεύονται νέες αεροφωτογραφίες του ίδιου τύπου της ίδιας ακριβώς έκτασης για να μπορούμε να βλέπουμε εύκολα χωρίς ειδικές γνώσεις αν γίνονται καταπατήσεις και οικοπεδοποιήσεις.
Αξιέπαινη η πρωτοβουλία του Οίκου της Καθημερινής και βοηθάει προς την κατεύθυνση. Όμως το κόστος είναι σχετικά μεγάλο για ιδιώτη και δεν μπορεί να εγγυηθεί την συνέχιση του έργου για τόσα χρόνια. Επιπλέον άλλο νομικό και πολιτικό βάρος έχει η δημοσίευση με ευθύνη του Δημοσίου.
Στο κάτω κάτω της γραφής είναι και δείκτης του πόσο σοβαρά λαμβάνουν υπόψη τους τις εξαγγελίες τους για αποκατάσταση αλλά και περι συμμετοχικής δημοκρατίας. Είναι επίσης τιμή και ένδειξη εμπιστοσύνης στο ενεργό και κατα κύριο λόγο νεανικό τμήμα της κοινωνίας των πολιτών, τους μπλόγκερς, που έδειξαν και την ευαισθησία , τη μαχητικότητά και τη δημιουργικότητά τους τις θλιβερές μέρες που περάσαμε και περνάμε αλλά που δεν θέλουμε και δεν πρόκειται να ξεχάσουμε. Ένα τέτοιο site θα το κάνουμε shortcut στο desktop.

Women in Film

Είναι η ίδια σύλληψη όπως στο "Women in Art" αλλά πιο κοντά μας γιατί με κάποιες από τις γυναίκες αυτές μεγαλώσαμε, τις θαυμάσαμε και τις αγαπήσαμε. Αξίζει τον κόπο να το δούμε. Πρόσεξα ότι οι εικόνες αλλάζουν με κέντρο , τι άλλο, τα μάτια!

ΟΙ ψηφιακές αεροφωτογραφίες της Πάρνηθας στο κοινό

Ψάχνω στο Google για αεροφωτογραφίες ή δορυφορικές εικόνες της καμένης (και καημένης) Πάρνηθας και δεν μπορώ να βρω. (αν κάποιος ξέρει ας με βοηθήσει).
Προτείνω να μπουν σε ενα site, με ευθύνη του Δημοσίου,οι αεροφωτογραφίες της καμένης έκτασης της Πάρνηθας με ψηφιακή επεξεργασία όπως στο My Earth του Google.
Κάθε χρόνο να δημοσιεύονται νέες φωτογραφίες του ίδιου τύπου της ίδιας ακριβώς έκτασης για να μπορούμε να βλέπουμε εύκολα χωρίς ειδικές γνώσεις αν γίνονται καταπατήσεις και οικοποδοποιήσεις. Αυτό να κρατήσει 15 χρόνια τουλάχιστο. Δε χρειάζεται να πούμε ότι η μπλογκόσφαιρα θα δώσει τη μέγιστη προσοχή και δημοσιότητα στο site ώστε να μη ξεχαστεί.
Είναι μια προσφορά σε όλους όσους ευαισθητοποιήθηκαν και κινητοποιήθηκαν μέσα από τα μπλογκς τις δραματικές εκείνες μέρες.
Είναι και ένα τεκμήριο για το πόσο σοβαρές είναι οι υποσχέσεις των διαφόρων ανευθυνο-υπεύθυνων ότι τα καμένα δεν θα γίνουν οικόπεδα. Προφανώς δεν τους έχουμε εμπιστοσύνη γιατί καλά τα μέτρα αλλά στη εφαρμογή τους στραβώνουν όλα.
Και μη μας πουν ότι δε γίνεται για λόγους εθνικής ασφάλειας.

Brussels press corps in action...

Δύσκολο πράμα το περίμενε ας είσαι και δημοσιογράφος

Mε φαντασία και χιούμορ; Σεξ για την Ευρώπη

Όσοι νόμιζαν μέχρι τώρα ότι η Ευρωπαική Ένωση δεν είχε ούτε φαντασία ούτε χιούμορ κάνανε λάθος. Ας δουν αυτό το βιντεάκι του EUTube sto YouTube κάνοντας κλικ εδώ

Σσσστ , καιγόμαστε αλλά η αριστερά και το ΠΑΣΟΚ κοιμούνται

45°C υπό σκιάν για μια βδομάδα τον Ιούνιο και ο κόσμος καίγεται. Όλοι ξέρουμε τι μας περιμένει από δω και πέρα. Δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός αλλά ένα ακόμα σήμα ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά με το κλίμα.
Δεν φαίνεται ,όμως, ότι όλοι καταλαβαίνουν τι γίνεται. Το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να «παίζει» τα ομόλογα και τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου με τα ανδραγαθήματά του λες και τώρα περιμέναμε να μάθουμε ότι υπάρχουν φαγανά παιδάκια στη (κάθε) κυβέρνηση, ειδικά σε αυτήν που είχε στερηθεί τη μάσα εδώ και είκοσι χρόνια. Από την άλλη η παραδοσιακή αριστερά τα ρίχνει όλα στον καπιταλισμό λες και το διοξείδιου του άνθρακα μαζεύτηκε στην ατμόσφαιρα μετά το 1989 ή την καπιταλιστική στροφή της Κίνας (από το 1880 και μετά άρχισε το πρόβλημα, σύντροφοι). ‘Η μήπως μια κρατική ΔΕΗ ρυπαίνει λιγότερο από μια ιδιωτική?
Οι κατά τα άλλα λαλίστατοι φιλελεύθεροι , με λύσεις για όλα , έχουν λουφάξει και φοβούνται τη συζήτηση για το περιβάλλον όπως ο διάολος το λιβάνι. Αναμασάνε κάτι για εμπόριο εκπομπών και για οικολογικούς φόρους αλλά κρύβουν το ότι η αγορά από μόνη της αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και χρειάζεται ισχυρή κοινωνική παρέμβαση και κινητοποίηση με κρατικό σχέδιο και με δημόσιες επιδοτήσεις. Μακρο-οικονομικές συνταγές του στυλ 3% πληθωρισμός και επιτόκια και περιορισμός δαπανών , και άσε τους να κόψουν το κεφάλι τους δεν περνάνε στη περίπτωση. Η καταστροφή του περιβάλλοντος χτυπάει κυριολοκτικά το μεδούλι της φιλοσοφίας τους. Αν το Αμερικάνικο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης επεκταθεί σε όλο το κόσμο ο πλανήτης θα είναι νεκρός σε λιγότερο από δέκα χρόνια.
Η αριστερά όμως τι λέει? Δεν ξέρει ότι οι πρώτοι που θα πληρώσουν τις κλιματικές αλλαγές είναι οι ασθενέστερες τάξεις στα αστικά κέντρα που θα πεθαίνουμε σαν τα ποντίκια και οι αγρότες που θα δουν το εισόδημά τους στάχτη? Και άντε να πούμε ότι φταίει περισσότερο η καπιταλιστική Αμερική από την πρώην Σοβιετική ρύπανση. ‘Αντε να πούμε ότι γίνεται αύριο ανακατανομή του εισοδήματος σε εθνικό, Ευρωπαικό και διεθνές επίπεδο. Λύθηκε το πρόβλημα? Δεν θα συνεχιστεί η ρύπανση? Και είναι το περιβάλλον λιγότερο σημαντικό από την παιδεία για την οποία είμασταν στους δρόμους για δυο μήνες?
Το ΠΑΣΟΚ έχει μπλέξει στη παγίδα της διαχείρισης και προσπαθεί να μας πείσει ότι θα έχει, μαζί με τα καλύτερα ομόλογα, και σχέδιο δασοπυρόσβεσης γιατί θα αλλάξει το άρθρο 23456/564/98 του νόμου 675849/987654/8976 με τα στελέχη του να μιλάνε ως τμηματάρχες υπουργείου στη καλύτερη περίπτωση. Πρέπει, έλεγε ένας, να αυξήσουμε την παραγωγή της ΔΕΗ! Και οι εκπομπές μας διοξειδίου του άνθρακα που ήδη ξεπέρασαν ακόμη και τα χαλαρά όρια που δεχθήκαμε στην Ευρωπαική Ένωση ήδη πέντε χρόνια πριν τη λήξη της προθεσμίας ? Δεν μας ενδιαφέρουν αυτές? Είναι οι ελληνικές εκπομπές λιγότερο βλαβερές από αυτές άλλων κρατών?
Που είναι το πρόγραμμα ? Που είναι το όραμα? Που είναι οι ριζοσπαστικές προτάσεις και δράσεις που χρειάζονται για την περίπτωση? Χάθηκαν στη στάχτη και τη σκόνη των κατεστραμένων δασών? Δεν ήταν πάντα η αριστερά, και όσοι θέλουν να βρίσκονται εκεί, προγραμματική και οραματική? Δεν είχε πάντα μεγαλύτερο ρόλο στην κοινωνία παρά στην πολιτική? Δεν επέφερε μεγάλες ανατροπές ακόμα και στην αντιπολίτευση? Τι κινητοποίηση θα κάνει τωρα για να αρχίσει επιτέλους η μάχη ενάντια στην παγκόσμια απειλή?
Θέλει το ΠΑΣΟΚ την εξουσία και τη συνεργασία με την αριστερά? Με τι προτάσεις θα μας πείσει? Γιατί ξέχασε έτσι γρήγορα τον ενθουσιασμό για το προγραμμά του? Θα μπορέσει να μετατρέψει αυτό που ζήσαμε αυτές τις μέρες και που μας περιμένει στην επόμενη γωνία από εφιάλτη σε ευκαιρία αφύπνισης και νέας νοοτροπίας μακριά από τη χωματίλα που μάθαμε πια να ζούμε και τη συνηθίσαμε? Με αυτή την έννοια και προοπτική ο καύσωνας και οι φωτιές είναι πράγματι πολιτικές και όποιος δε το καταλαβαίνει να πάει σπίτι του.
Αν αριστερός είναι αυτός που δεν του αρέσει η σημερινή πραγματικότητα και αυτό που προ-οιωνίζεται και θέλει να τα αλλάξει τότε με αυτά που περάσαμε αυτές τις μέρες είμαστε όλοι αριστεροί .

Stop climate change NOW

Η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή να αρχίσει τώρα

Έχω παρατηρήσει ότι τα ΜΜΕ αλλά και οι υπόλοιποι ασχολούνται με το περιβάλλον και το κλίμα (ναι ακόμα και σήμερα!) όταν δεν υπάρχουν άλλες ειδήσεις ή όταν σφίγγουν οι…ζέστες ή καίγονται δάση όπως καλή ώρα. Άκουσα το πρωί έναν εκφωνητή της τηλεόρασης να λέει "να κάνουμε κάτι όσο είναι καιρός ακόμα να σωθούμε"
Δυστυχώς όμως δεν είναι τόσο απλό. Αν η μέση θερμοκρασία της γης ξεπεράσει τους 2°C σε σχέση με αυτή που ήταν πριν τη βιομηχανική εποχή τότε τα πράγματα είναι πολύ σκούρα. Σήμερα είναι 0,76°C πιο πάνω από το 1850 και από ότι φαίνεται θα πάρει και άλλο.
Άμεση περικοπή των εκπομπών, λοιπόν, χωρίς καθυστέρηση όσο και αν πονάει (γιατί θα πονέσει και σε κόστος και σε αλλαγή συνηθειών).
Ακόμα, όμως, και αν σταματούσαμε όχι μόνο να ρυπαίνουμε αλλά και να αναπνέουμε σήμερα, το κλίμα έχει πάρει ανάποδες και θα συνεχίσει την παράξενη και σχετικά άγνωστη πορεία του για πολλά πολλά χρόνια ακόμα.
Η παθητική προσαρμογή της κοινωνίας ειδικά του νότου στην αύξηση της θερμοκρασίας θα επιφέρει νέες εκπομπές λόγω αύξησης της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας για κλιματισμό. Τετρακόσια τοις εκατό η αύξηση πωλήσεων κλιματιστικών στην Ελλάδα σε ένα χρόνο χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η τρέχουσα καυτή περίοδος. Ήταν δηλαδή στραβό το….κλίμα το τρώνε και τα κλιματιστικά!
Φοβάμαι (ή ελπίζω, μήπως?), ότι πολλά θα αλλάξουν στη ζωή μας. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε θερμοκρασίες Αφρικής και σε διαρκή ξηρασία. Να αλλάξουμε τις γεωργικές καλλιέργειες από ποτιστικές σε ξερικές γιατί το νεράκι μπορεί να μη φτάνει ούτε για ξύρισμα στο κ. Κοκκινούλη που θα έπρεπε να γίνει πρασινούλης στα οικολογικά αφού φουντωτό μπαμπάκι στο κάμπο το βλέπω μόνο όταν ξανάρθουν οι παγετώνες. Θα αλλάξει η τουριστική περίοδος γιατί ποιος θα έρχεται για διακοπές το καλοκαίρι με 43 υπό σκιάν? Ποιος θα φτιάχνει σπίτια χωρίς θερμομόνωση? Τι θα γίνουν οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί αν δεν έχουν νερό? Αναρωτιέμαι δε γιατί φτιάχνουμε υποδομές με χρόνο απόσβεσης τα 50 χρόνια όπως λιμάνια, παραθαλάσσιους δρόμους , αεροδρόμια, κλπ., ενώ γνωρίζουμε ότι θα αχρηστευτούν με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας πριν να αποσβέσουν το κόστος κατασκευής. Δε θα έπρεπε όλα αυτά να γίνουν συνείδηση πρώτα απ' όλα και μετά νομοθεσία? Αυτό που λένε ενεργητική προσαρμογή στη κλιματική αλλαγή
Εκτός, φυσικά, αν τα θεωρούμε όλα τα παραπάνω της πλάκας. Γιατί δε δίνω δεκάρα για το τι λένε οι διάφοροι αλλά για το τι κάνουν. Τώρα που καίγεται η Πάρνηθα και η λοιπή Ελλάδα που κρύβονται αυτοί που πρότειναν το αρθρο 24? Φανταστείτε ακόμα ότι κάποιοι ζητάνε και οι άλλοι το συζητάνε να κάνουν την αιγιαλίτιδα ζώνη από 100 που είναι σήμερα σε 50 μέτρα για να χτίσουμε παρα –υποθαλάσσια εξοχικά. Και καλά στις βραχώδεις ακτές πέντε πάνω πέντε κάτω δε βαριέσαι! Αυτά όμως τα μεζονετάκια σε παραλίες δίπλα στο κύμα δε σκέφτεστε ότι μπορεί να γίνουν… κάτω από το κύμα μέχρι τη σύνταξη?

Στη πόλη που ζω (ΙΙ)

Στη πόλη που ζω δε κτίσανε στα πάρκα αλλά τα γέμισαν λουλούδια. Δε παρκάρουν όπου λάχει και έχουν και πεζοδρόμια. Τα σκουδίδια τους δε τα πετάνε από τα μπαλκόνια ούτε βγάζουν τις εξατμίσεις από τα μηχανάκια τους.
Δυστυχώς. όμως, στη πόλη αυτή ζούν κακομοίρηδες και βλάκες κουτόφραγκοι!

Στη πόλη που ζώ (Ι)

Στη πόλη που ζω δε γκρεμίσαν τα παλιά αλλά τα συμφιλίωσαν με τα καινούρια

ΔΕΝ θέλω διακοπές εδώ και τώρα

Ανακαλώ την κραυγή βοηθείας για διακοπές εδώ και τώρα. Με σαράντα τόσους βαθμούς στο πατρίδα ας περιμένουν λίγο. Καλά είναι και εδώ στη γη των βησιγότθων ν'αρμενίζω και να με κερδίζουν δροσιές και λίγο υγρασία ότι πρέπει να στρώνει και να υδατώνεται το δέρμα. Ούτε κρέμες αντιηλιακές ούτε υδρατάντ ούτε τίποτα. Ασε που ο κήπος ποτίζεται από μόνος του και δεν χρειάζεται να πέφτεις στα πόδια του αλβανού της περιοχής σου να στον ποτίσει. Το πρωί πας τη βόλτα σου στο καταπράσινο πάρκο με τη λιμνούλα του και αισθάνεσαι τη δροσούλα να σου διαπερνά τους πόρους και να ανεβάζει τα ενεργειακά επίπεδα των τσάκρας σου.
Το βραδάκι είναι αλήθεια χρειάζεσαι μια ζακετούλα αλλά κοιμάσαι δεκάωρο χωρίς ιδρώτες και το πιο βασικό χωρίς κουνούπια.
Αρχίζω και αναρωτιέμαι με την άνοδο της θερμοκρασίας και την λειψυδρία που περιμένει κατά τα λεγόμενα το νότο τα επόμενα 50 χρόνια μήπως θα ήταν καλή επένδυση κανένα οικοπεδάκι κοντά στη θάλασσα από Ισλανδία μεριά που εχω πάει και μου είχε αρέσει. Να μάθουμε γαι τιμές και τι γίνεται με τήν εκτός σχεδίου δόμηση αν χρειάζεσαι 4 στρέμματα για να χτίσεις και αν επιτρέπονται ημιυπαίθριοι και πισίνες.

Όπως και να χει το πράμα είναι η σειρά μου να πάρω εκδίκηση από αυτούς που μου τηλεφώναγαν τη περασμένη βδομάδα από παραλίες και ουζάδικα.
Καλό ψήσιμο

Ενοχές γονέων

Ακόμα δεν έχετε μπορέσει να αγοράσετε στο παιδί σας το Play station 3? Αν νομίζετε ότι το παιδί σας είναι παραμελημένο και αυτό σας προκαλεί ενοχές τότε δείτε αυτό το φιλμάκι. Ισως, όμως, να σας δημιουργήσει ενοχές όταν το αγοράσετε.

Λεπτές ισορροπίες

Πήγε ο πρωθυπουργός στη Κρήτη στο "Θαλασσόκοσμο" και είδε το τεράστιο και πρωτοποριακό ενυδρείο καμάρι της περιοχής και της χώρας μας στο είδος. Φανερά εντυπωσιασμένος στην έξοδο είπε μεταξύ άλλων, αν κατάλαβα καλά από το ρεπορτάζ, ότι το ενυδρείο αυτό αποδεικνύει την ισόρροπη ανάπτυξη της Ελλάδας. Δε θα σχολιάσω την ουσία που δεν αντέχει φυσικά σε σχολιασμό. Σίγουρα το ενυδρείο είναι πόλος έλξης τουριστών και πηγή εισοδήματος για τους ντόπιους και μακάρι να είχαμε και άλλα τέτοια παραδείγματα τοπικής ανάπτυξης έξω από τα συνηθισμένα τυροκομεία, λατομεία και ρουμλετάδικα. Όχι όμως ότι είναι και δείγμα ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά ισόρροπης ανάπτυξης με το σκουπίδι βουνό, τις παραλίες υπερδομημένες, τα δάση καταπατημένα και τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου να έχουν ξεπεράσει ακόμα και τα πιο ελαστικά όρια.

Όμως μου ήρθε στο μυαλό ένα μικρό βιβλιαράκι του γιατρού David Servan-Schreiber ( γιος του γνωστού Servan-Schreiber) με τίτλο "Guérir le stress, l'anxiété et la dépression sans médicaments ni psychanalyse" (Θεραπεία του άγχους και της κατάθλιψης χωρίς φάρμακα και ψυχανάλυση σε ελεύθερη μετάφραση). Δε ξέρω αν το βιβλίο έχει μεταφραστεί στα ελληνικά αλλά θα με ενδιέφερε να το μάθω.
Λέει, λοιπόν, ότι όσοι έχουν ζωάκια στο σπίτι τους είναι σε καλύτερη όχι μόνο ψυχολογική αλλά και φυσική κατάσταση και ζουν περισσότερα χρόνια και το εξηγεί πολύ καλά και με βάση κλινικά πειράματα. Είναι κατά βάση η στοργή και φροντίδα που δίνουν και παίρνουν όσοι τα έχουν , τα φροντίζουν και τα αγαπάνε . Είναι η ενστικτώδης επικοινωνία που υπάρχει μεταξύ ανθρώπου και ζώου . Το ένα παίρνει από και δίνει στο άλλο. Έχετε δει πόσο μερικοί άνθρωποι μοιάζουν στους σκύλους τους? Έχετε ακούσει για κατοικίδια που υποφέρουν από τις αρρώστιες των κυρίων τους ?
Η απόκτηση κατοικίδιου δίνεται ως ιατρική πλέον συμβουλή σε ανθρώπους μονάχους χωρίς στοργή. Στη Γαλλία υπάρχουν κέντρα δελφινοθεραπείας για αυτιστικά άτομα τα οποία κολυμπάνε δίπλα-δίπλα με δελφίνια.

Καταλαβαίνω απόλυτα, λοιπόν, την αγαλλίαση του πρωθυπουργού βγαίνοντας από το ενυδρείο. Καλά θα κάνει , όπως και άλλοι πολυάσχολοι και στρεσαρισμένοι πολιτικοί, πολυτεχνίτες, πολυθεσίτες και λοιποί μπιζιμπόντηδες, να πάνε και να ξαναπάνε. Οι θέσεις αυτές έχουν πολύ δουλειά, υποχρεώσεις, ταξίδια και είναι προφανές ότι δημιουργούν άγχος και μερικές φορές κατάθλιψη (για αυτισμό δεν έχουμε ακόμα επιστημονικές ανακοινώσεις ) . Αν δεν μπορούν να πηγαίνουν στο ενυδρείο ας πηγαίνουν στον ζωολογικό κήπο. Αν και αυτό είναι δύσκολο ας πάρουν κάποιο κατοικίδιο , έστω ένα χρυσόψαρο σε μια γυάλα ή ακόμα και ένα φυτό αρκεί να το φροντίζουν οι ίδιοι και όχι οι γυναίκες ή οι γραμματείς τους. Όχι μόνο θα βρουν την ισορροπία τους αλλά θα ανεβάσουν τη φυσική τους κατάσταση και θα κάνουν γνωριμίες αν το βγάζουν βόλτα στο πάρκο(λιγότερο συχνά το ψαράκι και τη γλάστρα). Εμπλουτίζουν έτσι και την αστική πανίδα για εξισορρόπηση της άλλης που χάνεται.
H προσωπική ισορροπία των πολιτών και δη των ταγών μιας χώρας επικοινωνεί υπόγεια με την ισορροπία της ανάπτυξης ως προς το περιβάλλον. Μπορείτε να μου εξηγήσετε , λοιπόν, γιατι ο καιρός τρελάθηκε?

Από που ξεκινά η πολιτική?

Φίλοι που με γνωρίζουν από πολύ παλιά με ρωτάνε γιατί δεν κάνω ένα εμφανώς πολιτικό blog αφού χρόνια ασχολούμαι και μου αρέσει η πολιτική. Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται είναι κάτι που είπε ένας Άγγλος –θα ψάξω και θα σας το πω το όνομά του- πριν από χίλια περίπου χρόνια κάτι κάπως έτσι. Στα είκοσι μου, είπε, ήθελα να αλλάξω το κόσμο και πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις αλλά ο κόσμος δεν άλλαξε. Στα τριάντα μου ήθελα να αλλάξω την οικογένειά μου και τα παιδιά μου και τα έδωσα όλα αλλά τα παιδιά μου πήραν το δικό τους δρόμο. Τώρα στα πενήντα μου θέλω να αλλάξω τον εαυτό μου μόνο και είμαι σίγουρος ότι έτσι θα αλλάξουν και οι γύρω μου.
Ξέρω, φαίνεται μεταφυσικό και μη επιστημονικό με βάση τις κλασσικές αριστερές θεωρίες, αλλά πιστεύω όλο και πιο πολύ ότι τα προβλήματα δεν λύνονται μόνο από πάνω αλλά παίζει μεγάλο ρόλο και η συμπεριφορά και του συνόλου και των ατόμων ξεχωριστά.
Πως μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο όταν δε μπορείς να αλλάξεις ούτε το εαυτό σου? Όταν ο ίδιος είσαι αυταρχικός με τα παιδιά, τη γυναίκα και τους συνεργάτες σου? Για ποια πολιτική βούληση μας μιλάς όταν δε μπορείς να κόψεις το φαί και το τσιγάρο? Για ποια συνέπεια κραυγάζεις όταν δεν έρχεσαι ποτέ στην ώρα σου? Ποια κοινωνική ευαισθησία μπορείς να έχεις όταν σε έχει μαγέψει το αντικοινωνικό life style, κυκλοφορείς σε in μέρη με αυτοκίνητα που καίνε σε μία ώρα τόση βενζίνη όσο και ένα αφρικάνικο χωριό σε ένα μήνα? Όταν οι επαρχιωτικές φοβίες που ακόμα κουβαλάς μη σε πιάσουν κορόιδο οι πρωτευουσιάνοι σε οδηγούν στο « όλα και όλοι είναι σάπια και δεν αλλάζει τίποτα »? Όταν πιστεύεις ότι οι άλλοι χάφτουν τα εξυπναδίστικα κολπάκια σου. Όταν ο μικροαστισμός σου κραυγάζει ακόμα και στο τρόπο επίπλωσης του σπιτιού σου. Όταν ο πατριωτισμός σου βροντοφωνάζει όταν απειλούν μια βραχονησίδα οι Τούρκοι αλλά δεν δίνεις διάρα που ενα νησί στο μέγεθος της Χίου χάνεται κάθε χρόνο στη θάλασσα από τη διάβρωση. Που η διαφθορά σου υποβόσκει στη καθημερινότητά σου με την κατάχρηση της οποιασδήποτε εξουσιούλας σου και είναι έτοιμη να ξεπεταχτεί μόλις το μέλι ακουμπίσει τα δάχτυλα.
Αυτά είναι λίγα μόνο από αυτά που βλέπουμε κάθε μέρα γύρω μας ή βγαίνουν στη επιφάνεια μόλις τη σκαλίσουμε λιγάκι.
Λένε ότι τις καλύτερες σχέσεις τις κάνεις όταν δε φοβάσαι να μείνεις μόνος σου και όταν πια ξέρεις τι θες από τον εαυτό σου. Το ίδιο και στη κοινωνική σου δράση. Για να πείσεις πρέπει να το πιστεύεις ολόψυχα ή να είσαι ο ίδιος αυτό που προτείνεις . Διαφορετικά δεν περνάς τουλάχιστον σε αυτούς που σκέφτονται και που είναι πολύ περισσότεροι από όσους δείχνουν.
Ο πολίτης και η πολιτική ξεκινά από μέσα σου πριν βγει στο έξω σου. Αλλαξέ το λοιπόν. Διαφορετικά ακόμα και αν είσαι πρωθυπουργός ή πρόεδρος παραμένεις ιδιώτης δηλαδή idiot.

Να φίλος!

Γιώργο η άμεση απάντησή σου στη κραυγή βοηθείας μου με συγκίνησε απεριόριστα

Διακοπές εδώ και τώρα

Αυτό δεν είναι άρθρο αλλά κραυγή βοηθείας! Μου τηλεφωνούν σαδιστικά από τις παραλίες και τα ουζάδικα της Άνδρου για να μου πουν τι χάνω σε αυτή τη γκρίζα χώρα που ζω. Εδώ που τα λέμε βέβαια, με τις κλιματικές αλλαγές, έχει αρχίσει να γίνεται τα τελευταία χρόνια λιγότερο γκρίζα. Φέτος ο χειμώνας ήταν εξαιρετικά ήπιος και ο ήλιος φαίνεται αρκετά συχνά τους τελευταίους μήνες. Παλιά τον γαλάζιο ουρανό τον έβλεπες μόνο ζωγραφιστό σε πίνακες του Delvaux με εκείνο το ονειρικό γαλάζιο του ουρανού λίγο πριν το σούρουπο με λίγα άσπρα μικρά συννεφάκια να περπατάνε ανέμελα πάνω από έναν σιδηροδρομικό σταθμό γεμάτο γυμνές Αφροδίτες που περιμένουν να περάσει το τρένο. Λοιπόν, μετά από τόσους χειμώνες και τόσα καλοκαίρια στον τόπο αυτόν νομίζω ότι έχω νοιώσει στο πετσί μου γιατί ο σουρεαλισμός γεννήθηκε και ρίζωσε στα μέρη αυτά. Έτσι εξηγείται γιατί ο πρώτος τίτλος που έδωσα στο blog αυτό ήταν escape πριν το αλλάξω σε αυτό που βλέπετε σήμερα .
Μια άλλη ένδειξη της ανάγκης μου να αποδράσω εδώ και τώρα είναι ότι μου έρχονται ξαφνικά διάφορες μυρωδιές όπως από το καραβόλαδο του λιμανιού και από τηγανητά καλαμαράκια αν και η θάλασσα από δω είναι τόσο μακριά όσο και από το Καρπενήσι.

Και να φανταστείς ότι θέλω πάνω από μήνα για την άδεια
Όσο για τη σύνταξη. Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι!
Τέλος πάντων βρήκα τη λύση!
Σταματήστε να μου τηλεφωνάτε από τις παραλίες και τα ουζάδικα της Άνδρου και "άφησε εμένα τον κουτό κατά όπως θέλω να γλεντώ το χάλι μου κύριε Μιχάλη μου"

Φωνή Βοώντος εν τη Ερήμω

Συζητούσα με μια φίλη χτες Κυριακή στον καφέ και μου έλεγε ότι η καθολική εκκλησία της γειτονιάς μας οργανώνει από τον Οκτώβριο ως και τον Απρίλιο κάποιες πνευματικές βραδιές για ανθρώπους που έχουν προβλήματα προσωπικά , υγείας, οικογενειακά, κλπ, και προσπαθούν να βρουν μια είδους ανακούφιση ή και λύτρωση μέσα από την πνευματική πρακτική πέρα από τις συνηθισμένες τελετές και κατηχήσεις . Μπορεί να διαφωνείτε με τον πνευματισμό και τη μεταφυσική του διάσταση που δεν συνάδει με τον ορθολογισμό της επικρατούσας σήμερα αντίληψης, αλλά δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε το δικαίωμα στην ελπίδα και την πνευματική γαλήνη όπως ο καθένας το αντιλαμβάνεται για τον εαυτό του ειδικά στις δύσκολες στιγμές του.

Από αυτό και από άλλα παραδείγματα έχω την εντύπωση ότι η καθολική εκκλησία στη βάση της είναι πιο πιστή στον πνευματικό της ρόλο από ότι η εκκλησία στην Ελλάδα όπου όταν οι ιεράρχες δεν ασχολούνται με το δόγμα ή την λειτουργική του ασχολούνται με την πολιτική.
Που είναι ο πνευματικός τους ρόλος? Έχει περιοριστεί στους λίγους που ακόμα εξομολογούνται ή στους ετοιμοθάνατους? Και όταν είναι τόσο εγκόσμιοι στη καθημερινότητα τους μπορούν να σε πείσουν ότι έχουν πνευματικές ικανότητες και να σε ¨ανεβάσουν¨? Και υπάρχουν πολλά βάσανα σε πολύ κόσμο που ζητά το ¨ανέβασμα¨
Γιατί λοιπόν απορούν όταν όλο και μεγαλύτερες ομάδες, ειδικά νέων ανθρώπων, πάνε σε άλλες θρησκείες ή σε αιρέσεις για να βρουν αυτό που ζητάνε?
Αντί οι ιεράρχες να ασχολούνται με τις ταυτότητες, τις κορώνες περί ελληνο-χριστιανικού πολιτισμού προς ανιστόρητους , την ένταξη της Τουρκίας, τον Συνασπισμό και δε θυμάμαι τι άλλο, ας επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην στήριξή του ποιμνίου τους δίνοντας του με πρακτικό και πειστικό τρόπο αυτό που χρειάζεται και είναι και το κύριο καθήκον τους. Την πνευματική δύναμη και γαλήνη που χρειάζεται να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες του. Αμήν

Φωνή Βοώντος εν τη Ερήμω

La Grande Famille: Question

This painting was titled by René Magritte , the Belgian painter "La grande famille".
Where is the great family here? Can you see it? Try your imagination and let me know.
I think I have seen it but I'd like to hear from you first.

Γραφικότητες και κουλτούρα

Μέρα περιβάλλοντος η χθεσινή και από τη δουλειά και τη κούραση δεν πρόφτασα να γράψω δυο σειρές. Όχι ότι με συγκινούν και πολύ αυτού του είδους οι διάφορες ημέρες για το κάπνισμα, το περιβάλλον, το ειτζ, χωρίς αυτόκίνητο, κλπ. Μάλλον άλλοθι προσφέρουν για να συνεχίσουμε να κάνουμε σα να μη τρέχει τίποτα τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου. Κάτι σα φιλανθρωπία και ελεημοσύνη που δίνουμε για να έχουμε ήσυχη συνείδησή . Τέλος πάντων, ο κόσμος δεν αλλάζει με ελεημοσύνες , αλλά, κάποιος μπορεί να κοιμηθεί χορτάτος ένα βράδυ. Έτσι, λοιπόν, λίγο περιβάλλον σώθηκε χτες και ας το ξεχάσαμε σήμερα.
Μου θυμίζει, όμως, αυτή η μέρα τότε που είχα αρχίσει να ασχολούμαι επαγγελματικά με το περιβάλλον πριν από 28 χρόνια όταν το μόνο γνωστό στον πολύ κόσμο θέμα ήταν το νέφος της Αθήνας και ένας υπουργός της δεξιάς που ζητούσε ένα νεκρό για να πειστεί ότι το νέφος ήταν φονικό. Μου θυμίζει και δυο άλλους πολιτικούς της κόκκινης και της πράσινης αριστεράς αυτή τη φορά που τη δεκαετία του 90 σχολίαζε ο μεν ένας τη βιοποικιλότητα ως "γραφικότητες" και ο άλλος την αλλαγή του κλίματος ως "θέμα συζήτησης για κουλτουριάρηδες". Και οι δυο τους είναι στα αζήτητα ή σχεδόν αζήτητα τώρα. Ιδού παραδείγματα πολιτικής οξυδέρκειας.

Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετιά έστω στα λόγια και τις προθέσεις μόνο. Αναρωτιέμαι,όμως, αν και σήμερα υπάρχουν παρόμοια θέματα που απασχολούν και συγκινούν λίγους αλλά οι πολλοί ή δεν τα ξέρουμε ή ζητάμε ένα νεκρό για να πειστούμε ή τα βλέπουμε γραφικότητες, μεταφυσική ή υψηλή κουλτούρα. Μέχρι να μας ξαπαστείλουν και μας για ανακύκλωση στο εργοστάσιο της φύσης και τα λόγια και έργα μας στα αζήτητα της ιστορίας ή στη καλύτερη περίπτωση να γίνουμε ανέκδοτα σε κανένα blog της εποχής κανενός που θα έχει αυπνίες και θα γράφει νυχτιάτικα τις ιστορίες της ζωής του. Καληνύχτα

Woman in Art

Οι φαρμακευτικές κάνουν κουμάντο

Πρώτη Ιουνίου σήμερα αφιερωμένη από τους Έλληνες bloggers στη μνήμη της Αμαλίας και θα πιάσω μια φράση από τον υπότιτλο του blog της "οι φαρμακευτικές κάνουν κουμάντο".
Οι φαρμακευτικές είναι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες με συνολικό παγκόσμιο τζίρο που τις ανεβάζει πολύ ψηλά στη λίστα κερδών μετά τα όπλα, τα ναρκωτικά το πετρέλαιο και τη πληροφορική.
Ο ανταγωνισμός μεταξύ τους είναι έντονος και τα κεφάλαια σε έρευνα τεράστια. Δεν βλέπουμε όμως ο ανταγωνισμός να ρίχνει τις τιμές.
Προσανατολίζουν την ερευνά τους προς φάρμακα και προιόντα κατανάλωσης στις αγορές των βιομηχανικών χωρών όπως βιάγκρες, μπότοξ, κλπ και όχι ανάγκης για τις φτωχότερες χώρες όπως ας πούμε φτηνά εμβόλια για την ελονοσία ή την ευλογιά γιατί ή πελατεία δεν έχει να πληρώσει.
Κάποιες απο αυτές τσεπώνουν και δημόσιο χρήμα για έρευνα αλλά όταν βρούν το φάρμακο όχι μόνο δεν το πουλάνε φτηνότερα στα δημόσια Ταμεία αλλά τα γδύνουν και από πάνω.
Κράτος εν κράτει επιβάλλουν συνταγολόγια πολλές φορές άχρηστα και καλούν τους γιατρούς που τα πλασάρουν σε "συνέδρια" στην Ελβετία ή σε εξωτικά νησιά μαζί με τις γυναίκες τους με όλα τα έξοδα πληρωμένα.
Παράλληλα πολεμούν κάθε νέα ιατρική που δεν έχει φάρμακα ή τα φαρμακά που δίνει δεν παράγονται βιομηχανικά ή δεν πατεντάρονται. Έτσι, με τα μέσα που διαθέτουν και τους παπαγάλους τους, προσπαθούν να γελοιοποιήσουν παραδοσιακές πρακτικές και φυτικά σκευάσματα παρά το ότι πάνω σε αυτά έχουν βασίσει πολλά προιόντα τους. Στέλνουν στα δικαστήρια ως αιρετικούς ή κομπογιαννίτες όσους γιατρούς δεν γουστάρουν. Έχουν πνίξει κάθε προσπάθεια προώθησησης δημόσιας έρευνας σε εναλλακτικούς τρόπους θεραπείας που και αποτελεσματικοί είναι και φτηνοί και θα έδιναν ανάσα στα Ταμεία.
Αν οι πολιτικοί είχαν τα κότσια να τα βάλουν μαζί τους θα περιμέναμε να κάνουν όλα ή κάποια από τα παρακάτω:
1) Να προωθήσουν στα συνταγολόγια τα φάρμακα εκτός πατέντας τα λεγόμενα generique
2) Να σταματήσουν τις επιδοτήσεις σε έρευνα ¨εμπορικών¨φαρμάκων
3) Να επιδοτήσουν την έρευνα εναλλακτικών και νέων ιατρικών με βάση την παράδοση και τη φύση και να τις προστατεύσουν νομικά.
4) Να ιδρύσουν πανεπιστημιακές ιατρικές σχολές εναλλακτικής ιατρικής

Καλό σου ταξείδι Αμαλία

Αρκετά σε βασάνισαν κορίτσι μου. Καλό σου ταξείδι
Έφυγε τη Παρασκευή το ξημέρωμα η Αμαλία Καλυβίνου.
Η Αμαλία παρουσίασε την πραγματικότητα του συστήματος υγείας και των γιατρών στην Ελλάδα (και όχι μόνο) στο blog της
http://fakellaki.blogspot.com
Την 1 Ιουνίου όλα τα blogs θα είναι αφιερωμένα στη μνήμη της

Στα μάτια παίζει τ' άστρο της αυγής
Ο ήλιος πλένει τ' όνειρο της γης
Πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ
Κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί

Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να μας θυμάσαι και να μας αγαπάς
Σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί

Και αν τα πράγματα δεν είναι πάντα αυτό που δείχνουν?

«Είναι πιο εύκολο να διασπάσεις το άτομο από το να αλλάξεις μια αντίληψη» έλεγε ο Άλμπερτ Αινστάιν. Πράγματι, καθένας μας καταναλώνει πολλή ενέργεια στο να αντιστέκεται στην αλλαγή και το καινούριο. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τον απλό άνθρωπο αλλά και για τις κοινωνίες γενικότερα, τις θρησκείες, τη διοίκηση, την επιστημονική κοινότητα και κάθε είδους οργανωμένο συμφέρον που φοβάται ότι το καθετι νέο θα του αφαιρέσει δύναμη, πλούτο ή κύρος. Για θυμηθείτε γιατί έκαψαν τον Γαλιλαίο ή γιατί ο Δαρβίνος αμφισβητείται ακόμη και σήμερα από τις ..... πάνσοφες απανταχού θρησκευτικές προκαταλήψεις .

Σήμερα τα σωματικά ή ψυχικά προβλήματα εκλαμβάνονται ώς ατυχίες και μοιραία που μας έπεσαν από τον ουρανό στο κεφάλι και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να αφεθούμε στα χέρια ενός «ειδικού» και ο Θεός βοηθός . Και αν δεν είναι έτσι? Και αν η σύγχρονη ιατρική βλέπει τη γη ακόμα επίπεδη, το άτομο ως α-τομο και τον Αδάμ ως τον κοινό μας παππού? Η ακόμα αν βλέπει τη κορυφή του παγόβουνου μόνο και όχι το αποκάτω?

Σήμερα μια νέα αντίληψη αναπτύσσεται. Η οποιαδήποτε σωματική αταξία είναι η ακριβής αντανάκλαση στο σώμα μας ενός εσωτερικού ή εξωτερικού στρες που ξεπερνά τα όρια μας .

Η ασθένειες έχουν και λόγο και λογική. Είναι ένα πρόγραμμα που ο εγκέφαλος « κατεβάζει » για να κάνει τη διαχείριση της κρίσης μέχρι αυτή να περάσει. Το πρόγραμμα αυτό, δηλαδή η ασθένεια μας, όσο και να μας φαίνεται οξύμωρο είναι η τέλεια λύση στο πραγματικό πρόβλημά μας , είναι η κορυφή του παγόβουνου που δείχνει ότι κάτι πιο μεγάλο είναι από κάτω. Το πρόγραμμα αυτό είναι αναστρέψιμο. Μπορούμε να το κάνουμε «delete»!!

Θα επανέλθω και άλλες φορές στο θέμα αλλά αν αυτά σου μιλάνε άρχισε το δικό σου ψάξιμό από τα παρακάτω sites :

http://www.biologie-totale.org/

http://www.newmedicine.ca/intro.php

http://www.retrouversonnord.be/langageguerison.htm

Ambitious and amBITCHious

Ambitious or Ambitchious? Αυτό το λογοπαίγνιο το βρήκα πριν λίγο καιρό σε μια αγγλική εφημερίδα. Αναφέρεται στις γυναίκες που η φιλοδοξία τους για καριέρα τις κάνει να ξεχνάνε την οικογένεια, τα παιδιά, τους φίλους και την θηλυκότητά τους και θέτει το κλασικό ερώτημα αν καριέρα και θηλυκότητα είναι συμβατά. Επιπλέον έχω μπουχτίσει με τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις σε γυναίκες σε δημόσιες υπηρεσίες και αξιώματα που οδηγεί κάποιες φορές σε ανισότητα κατά των ανδρών.
Το ερώτημα καριέρα ή θηλυκότητα πάει πολύ μακριά, έχουν γραφτεί χιλιάδες και δε θα το σχολιάσω. Ο καθένας έχει τις εμπειρίες του.
Αυτό που με ενοχλεί και απορώ πως δεν ενοχλεί και τις ίδιες τις γυναίκες είναι η ιστορία με την πολιτική ισότητας των φύλων που έχει πλέον αρχίσει να γίνεται γραφική στις μέρες μας και στη κοινωνία μας και κατά βάση τις υποτιμά. Δε μιλάω φυσικά για την άσκηση βίας ή εκμετάλλευσης , η οποία είναι απαράδεκτη, αλλά που δεν είναι ένα φαινόμενο που αφορά τα δύο φύλα αλλά αφορά τις σχέσεις των ανθρώπων, δυστυχώς, είτε άνδρες είτε γυναίκες είτε παιδιά.
Ούτε μιλάω για άλλες κοινωνίες που πράγματι υπάρχει πρόβλημα. Αλλά στις σημερινές κονωνίες της δύσης και του βορρά? Μου προκαλεί υποψίες λοιπόν όταν γίνεται παντιέρα πολιτική και κάποιοι κάνουν σπέκουλα στην ψηφοθηρία.
Το βασικό κοινωνικό πρόβλημα μας ήταν, είναι και θα είναι όπως φαίνεται για πολλά χρόνια οι σχέσεις μεταξύ εχόντων και μη εχόντων, διοικούντων και διοικουμένων, ισχυρών και ανίσχυρων και το πως μοιράζεται το κόστος και ο πλούτος. Η διάσταση αυτή διέπει όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής και οικονομικής ζωής είτε πρόκειται για το ποιος πληρώνει και ποιος χάνει για την αναθεώρηση του ασφαλιστικού είτε ποιος ρυπαίνει και ποιος τρώει τη ρύπανση. Εκτός αν δεχθούμε ότι στην κοινωνία των δύο τρίτων- στη καλύτερη περίπτωση- ικανοποιήσαμε τις ανάγκες μας και ασχολούμαστε μόνο με τις επιθυμίες μας. Και που σταματάνε οι διακρίσεις? Στο φύλο, στο χρώμα, στο παρουσιαστικό, στις ειδικές ανάγκες, στις επιθυμίες του καθενός?
Πάντως αν έπρεπε να ξαναγεννηθώ και είχα να διαλέξω αν θα γεννηθώ φουκαράς μια ζωή και άνεργος ή η Γιάννα Αγγελοπούλου δεν θα είχα κανέναν δισταγμό στην απόφαση και ας λέτε ότι θέλετε οι φίλοι μου. Αυτό που δε θα ήθελα να με λέγατε είτε ήμουν άνδρας είτε γυναίκα θα ήταν ambitchious

L’Angelus από τον Salvador Dali (ΙΙ)

Στάθηκα μπροστά στον πίνακα του Νταλί"L’Angelus ».
Ο ζωγράφος ο ίδιος είχε αδυναμία στον πίνακα του αυτόν. Ο Νταλί ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας του. Το πρώτο, αγόρι και αυτό, είχε πεθάνει σε πολύ μικρή ηλικία και το έλεγαν Σαλβαντόρ. Όταν γεννήθηκε ο ζωγράφος 9 μήνες μετά το θάνατο του αδφελφού του, οι γονείς του τον είδαν σαν τον αντικαταστάτη του χαμένου τους παιδιού. Του έδωσαν και το ίδιο όνομα. Του έλεγαν πως ήταν η μετενσάρκωση του αδελφού του

Ο μικρός Σαλβαντόρ μεγάλωνε στη σχιζοφρένεια. Από τη μια ο εαυτός του και από την άλλη ο ρόλος του χαμένου αδελφού που ήταν ασυνείδητα υποχρεωμένος να παίζει για τους γονείς του. Αυτή η σύγκρουση γίνεται εμφανής σε κάποια από τα έργα του.

Ο πίνακας του «L’Angelus » παρουσιάζει, με τον τρόπο του Νταλί, το θέμα του Millet όπου ένα ζευγάρι χωρικών δουλεύει στο χωράφι του. Ένας γκρίζος ουρανός κρέμεται από πάνω και γεμίζει όλο τον φόντο με την γκριζάδα του. Στέκονται όρθιοι ο ένας απέναντι στον άλλο σε στάση προσευχής. Δίπλα τους αφημένα τα εργαλεία τους και η σοδειά τους, ένα τσουβάλι με πατάτες ή εργαλεία ή οτιδηποτε άλλο. Στο βάθος πέρα μακριά διαφαίνονται τα λίγα σπιτάκια του χωριού και το καμπαναριό της εκκλησίας. Σε πρώτη ανάγνωση συμπεραίνεις ότι οι δυο χωρικοί έχουν αργήσει να επιστρέψουν στο χωριό τους, η καμπάνα καλεί τους χωρικούς στον εσπερινό και επειδή δεν προλαβαίνουν να γυρίσουν στο χωριό πριν τελειώσει η λειτουργία, αφήνουν τη δουλειά τους και προσεύχονται. Ο αρχικός τίτλος του πίνακα του Millet ήταν "The evening prayer"

Τι ήταν λοιπόν το τόσο εξαίρετο να κάνει τον Νταλί να το αγαπάει τόσο και να ζητήσει να του φτιάξουν τα αντίγραφα που ποτέ όμως δεν δέχθηκε? Την εξήγηση την είδα στο προηγούμενο post. Το ζευγάρι των φτωχών χωρικών δεν βρίσκονταν στο χωράφι τους για δουλειά αλλά για να θάψουν το νεκρό βρέφος τους . Δεν μπορούν να καταβάλουν τα έξοδα της κηδείας στο νεκροταφείο και τον παπά και περιμένουν την ώρα που γίνετε η λειτουργία ώστε να μην πάει άψαλτο. Πάνε λοιπόν στο χωράφι τους και περιμένουν την καμπάνα του εσπερινού. Που είναι όμως το βρέφος? Είναι σε αυτό που φαίνεται σαν σακί με τις πατάτες ή με τα εργαλεία?.

Γιατι ζωγράφισε αυτόν ειδικά τον πίνακα? Ηταν μια υποσυνείδητη επιθυμία του ζωγράφου να θάψουν επιτέλους οι γονείς του τον νεκρό του αδελφό για να μπορέσει να βρει ο ίδιος την δική του ζωή και μόνο?

Ερμηνείες και απόψεις καλοδεχούμενες.

Πληροφορίες για τον Νταλί

http://en.wikipedia.org/wiki/Salvador_Dal%C3%AD

Salvador Dali Gallery

http://web2.infoguard.net/lubo/vision/gallery/dali/index.php?gallery=9