St. Feuillien όπως λέμε Άγιος Βασίλης έρχεται

Το Βέλγιο παράγει τις καλύτερες μπύρες στον κόσμο με μια ποικιλία γύρω στις  1131 μάρκες και είδη.

Μπύρες ξανθιές, μπύρες μελαχρινές, μπύρες κόκκινες και μπύρες καφέ.

Μπύρες  μονής , διπλής ή τριπλής ζύμωσης. Μπύρες φιλτραρισμένες διαυγείς  ή αφιλτράριστες θολές.

Μπύρες από κριθάρι ή από λυκίσκο

Μπύρες βιομηχανικής παραγωγής ή μπύρες μοναστηριακές (αυτές είναι θεάρεστες δουλειές πατέρα Εφραίμ που σε ανεβάζουν  στην αναζήτηση του υπέρτατου  και όχι οι ανταλλαγές)

Από τις 1131 μπύρες έχω δοκιμασει , άντε να πούμε τις 100.  Μας μενουν άλλες 1031. Αν αρχίσω να δοκιμάζω  από μια μπύρα κάθε μέρα που θα είμαι στο Βέλγιο στον ένα χρόνο θα έχω πιεί 270 μπύρες αν υπολογίσω ότι 9 μήνες είμαι στο Βέλγιο και τους υπόλοιπους  3 εκτός.

Αυτό σημαίνει ότι σε 3 με 4 χρόνια θα τις έχω τελειώσει ακόμα και αν έχουν βγει καινούριες στο μεταξύ. Μετά  θα αρχίσω την επανάληψη.  Και όπως μου λεγε και η μανούλα μου όταν ήμουν παιδί « μια μπύρα την ημέρα , τον γιατρό τον κάνει πέρα» (νομίζω για μήλο το έλεγε αλλά μπορεί και να κάνω  λάθος).  Και μην ξεχνάτε την παλιά σοφή  συνταγή  «το αλκοόλ φεύγει με αλκοόλ» . Αν κάποια από αυτές τις κοινωνικές σας μέρες πιείτε εκτος από μπύρες  και τ’ αντερά σας και ξυπνήσετε με πονοκέφαλο και το μυαλό σας  κουνιέται σαν μελάτο αυγό  τότε μια είναι η θεραπεία. Μια μπύρα πρωί πρωί . Ούτε καφέδες,  ούτε τίποτα.

Αυτοί είναι οι στόχοι μου για την νέα χρονιά. Στόχοι απλοί, ευχάριστοι ,  ανυψωτικοί που η υλοποίησή τους εξαρτάται μόνο από  μένα και τα μοναστήρια και όχι από την οικογένεια, τους φίλους,  την κοινωνία ,  την πολιτική, τους  Μερκοζύ, τον Γιώργο,  το ευρώ , τους δικαστικούς,  τους αγαναχτισμένους  και όσα,  όσους και όσες με απογοήτευσαν τη χρονιά που φεύγει.

.

Και όπως το αλκοόλ φεύγει με αλκοόλ έτσι και το κακό μπορεί να φεύγει με το.... κακό. Η νεα χρονιά από πλευράς οικονομίας  προοιωνίζεται χειρότερη από αυτή που φεύγει.  Από κάποιο σημείο και ύστερα όμως, όταν το κακό γίνει πολυυυυύ κακό  οι άμυνές μας κάνουν  «κλίκ» και τα μέτρα και τα σταθμά μας αλλάζουν και το κακό δεν μας αγγίζει πια.

Με αυτή την αισιοαπαισιόδοξη σκέψη και με ένα  θλιμένο  τραγούδι της Πιαφ σε ρεμέϊκ απο την Ζαζ  σας εύχομαι ότι όπως και να είναι η νέα χρονιά εσείς να την βλέπετε όπως εσείς την θέλετε. Και αν δεν μπορείτε να την «δείτε ετσι»  εγώ θα είμαι παρών να σας προσκαλώ σε βράδια μαγικά , θεραπευτικά με μουσικές ταξιδιάρες και σε ατέρμονες συζητήσεις με μπύρες στην Place Jourdan .

Εν Abbaye de  St.Feuillien,

Ο Ηγούμενος

Μυαλό δεν έβαλαν. Πίσω στο γιαούρτι

Ο ακρογωνιαίος λίθος του αστικού συστήματος είναι η δικαιοσύνη.  Τυφλή και αδέκαστη  εφαρμόζει  τους νόμους (έτσι θα πρεπε) ανεξάρτητα από φυλή, θέση, χρώμα, χρήμα, τάξη. Για τους ρομαντικούς αυτά.

Για τους μπασμένους στα κόλπα, εδώ και χρόνια η ελληνική δικαιοσύνη είναι τουλάχιστον  ανίκανη.  Δεν έχουν καν μηχανοργάνωση.  Δεν ξέρουν που είναι τα ντοσιέ τους.  Μέχρι πολιτικό υποχείριο και διεφθαρμένη. Παραδικαστικά κυκλώματα , ελευθερος  ο  Ψωμιάδης , κανένας  σκανδαλιάρης πολιτικός στη φυλακή. Έξω οι φοροφυγάδες.

Δυο εισαγγελείς παραιτούνται για λόγους που μπορεί να είναι και ακριβείς μπορεί και όχι ( μάλλον το πρώτο) . Σε καθε περίπτωση και αν θέλαμε  να αρχίσουν να αλλάζουν  τα πράγματα στη χώρα ο Υπουργός δικαιοσύνης πάει  σπίτι του  απλά και  μόνο γιατί δεν εξήγησε καλά τι πάει να κάνει.

Αχλάδια καλαβρέζικα.  Ποιός έχασε την ευαισθησία του να την βρουν (αυτοί) οι πολιτικοί? Το πολιτικό σύστημα δεν έχει καταλάβει    τ ί π ο τ α ! Δυστυχώς! Λουφάζει προς το παρόν  και ασχολείται  με τα εσωκομματικά του και για το πότε θα γίνουν εκλογές.  Ποιος θα κρατήσει τη εξουσία σε μια  ανύπαρκτη κοινωνία , σε μια διαλυμένη χώρα.

Μέχρι να σταματήσει να φοβάται το λιντσάρισμα και το γιαούρτι και να ξαναρχίσει τα ίδια.  Δεν έχουμε αμφιβολία. Σε μια κοινωνία όπου ο Εφραίμ,  πατέρας και «νονός» συνάμα, γίνεται ο ήρωας λαϊκής υποδοχής.

ΑΪ σιχτίρ μέρες πούνε!

Στο βιντεο που ακολουθεί, τα γεγονότα του 2011 σε ένα λεπτό από το Reuters. Τσουνάμι, Φουκουσίμα, Αίγυπτος, Λιβύη, Αθήνα, Συρία, ευρωκρίση, Καντάφι, πρόσφυγες, αγανάκτιση και Γουόλ Στρητ. 

Νεο-φιλάνθρωποι

Μέσα στη μιζέρια, την γκρίνια κα την τρομολαγνία  η Φραγκίσκα Μεγαλούδη ψάχνει  την αλήθεια στο άρθρο της «Η φιλανθρωπία της κρίσης»  (tvxs κλικ εδώ) . Σας το συνιστώ να το διαβάσετε  όλο αλλά με δικά μου λόγια συνοψίζω ότι είμαστε ως λαός πολυυυύ στο παραμύθι.  Φήμες , φούμαρα , ενουσιασμός  και μόστρα. (η μόνη σταθερή αξία  είναι η κομπίνα) Γράφει , λοιπόν.

«Ας μην παρεξηγηθώ, νομίζω πως είναι υπέροχα όλα αυτά τα κινήματα πολιτών και η ευαισθητοποίηση. Όμως δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι βιώσιμα. Πριν λίγους μήνες όλοι ήταν αγανακτισμένοι και οι διαδικτυακές δράσεις για ανατροπή του συστήματος, τα "επαναστατικά" δημοσιεύματα και οι θεωρίες συνωμοσίας επικρατούσαν. Έπειτα περάσαμε μια περίοδο που όλοι έβαζαν την ελληνική σημαία στο διαδικτυακό τους προφίλ για να δηλώσουν την εθνική τους υπερηφάνεια. Και τώρα ήρθε η εποχή της αλληλεγγύης. Ναι, είναι υπέροχο όλο αυτό, αλλά πώς ανακαλύψαμε έτσι ξαφνικά τη φτώχεια; Μήπως δεν υπήρχε και πριν, μήπως δεν θα είναι εκεί όταν δεν θα την δείχνουν τα κανάλια και όταν δεν θα την διαβάζουμε στον ηλεκτρονικό τύπο; Και τι γίνεται όταν η φιλανθρωπία, όσο αξιέπαινη και αν είναι, δεν προσφέρει καμία λύση επι της ουσίας;»

Και προσθέτω. Μήπως τρέχαμε για τα σκουπίδια? Τους άρρωστους?  Μήπως για τους φτωχούς που υπήρχαν πριν την κρίση? Για τα παιδιά που δεν μπορούσαν  να μάθουν γράμματα και μουσική πριν την κρίση? Για τους μεταναστες,  τους άστεγους, τους ανεργους......?

Τώρα όποια σελίδα και ν’ ανοίξεις όλοι κάνουν κάτι. Δίχτυο ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών με δικιά του νομισματική μονάδα, κοινωνικό φροντιστήριο και  ωδείο, δημιουργία εναλλαχτικού ξενώνα αστέγων και ότι άλλο ακούγεται  προχωρημένο .  Αφου υπάρχουν τόσοι και τόσοι οργανισμοί κοινωνικής στήριξης  όπως του Δήμου , της Εκκλησίας, οι γιατροί του κόσμου, τα διάφορα χωρίς σύνορα...Γιατί όχι εκεί? Γιατί θα πρέπει ο καθένας τον δικό του? Ακόμα και η λέξη φιλανθρωπία αποβάλεται και μετονομάζεται κοινωνική προσφορά όπως η πωλήτρια έγινε βοηθός πωλήσεων. Αμερικανιές.

Πόσο θα κρατήσουν? Αν περάσει ο ενθουσιασμός τι θα γίνει ? Θα μείνουν πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι να τρέχουν  να κλείσουν και τις τρύπιες υποσχέσεις που άφησαν αδέσποτες οι όψιμοι φιλάνθρωποι  και κοινωνικοποιημένοι όπως οι φιλόζωοι παρατούν τα σκυλάκια στα νησιά τον Αύγουστο.

Η ανάγκη οργάνωσης  της κοινωνίας  τόσο για δράση όσο και για υποστήριξη των αδυνάτων είναι πάγια θέση  και στάση μου. Πολύ πριν από την κρίση.  Και ενώ συμμερίζομαι την άποψη ότι η φιλανθρωπία.  σε μια προηγμένη κοινωνία.  θα έπρεπε να θεωρείται ντροπή σε μια εγωϊστική κοινωνία όπως η ελληνική με το κράτος ανύπαρκτο  τότε και ουσία έχει και απαραίτητη είναι.

Όμως χρειάζεται σοβαρότητα και όχι ταρατζούμ. Πραγματικά διαχρονική  αφοσίωση και όχι  ιντερνικός ενθουσιασμός.  Κια αυτό είναι το δύσκολο . Διαφορετικά δημιουργούνται και άλλες απογοητεύσεις.

Αντιθέσεις και συνθέσεις. Καλές Γιορτές

Το  ότι η ΕΚΤ άρχισε να κόβει χρήμα έστω και για τις τράπεζες σε πρώτη φάση ( 480 δις παρακαλώ,. άντε να τα χιλιάσει και για μας) δεν σημαίνει ότι δεν περνάμε έναν από τους πιο σκληρούς και δύσκολους χειμώνες και τα πιο δύσκολα Χριστούγεννα πολλών δεκαετιών. Παντού στην Ευρώπη.

Είπα να γράψω για τους άστεγους, τους άνεργους , τους συνταξιούχους αλλά τι θα βγει να μαυρίζουμε και άλλο τις καρδιές τις δικές μας και των φίλων μας? Τα προζάκ πάνε καλά σε πωλήσεις. Ας το να πάει για δυο τρεις μέρες πιο κάτω λίγο.

Γι’αυτό σας δείχνω  φωτογραφίες που πήρα από την καρδιά της  Σοκοκολατούπολης . Αυθάδεις  και προκλητικές.  Αλλά τόσο γλυκούλες!  Σα μικρά ροκ χασισομένα γκομενάκια έξω από το Delirium τις πρώτες πρωϊνές ώρες .

Οι βιτρίνες του Μαρκολίνι με το ντιζάιν σύνθεση σοκολάτας και του Patrick Rogier με το πρόσφατο εκκεντρικό μαγαζί του.  Όλα απο σοκολάτα ακόμα και ο πάγκος πώλησης!! Και οι πωλήτριες  σοκολατί είναι.

Να είστε καλά και να μην χανόμαστε γιατί...χανόμαστε.

Φοβού τις ενδοκαπιταλιστικές έριδες

Τα βρετανικά ΜΜΕ είναι βυθισμένα στα σκατά. Ακολουθώντας την γραμμή του Φόρεϊν Όφις και του Σίτυ (τελείως ξεδιάντροπα οι Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς) έχουν μπεί στο αδιέξοδο και ίσως να παοδειχθεί πολυέξοδο παιχνίδι της διάλυσης της Ευρωζώνης ή τουλάχιστον στην απώλεια αξιοπιστίας του Ευρώ ή άντε ακόμα και σε μια προσωρινή υποτίμηση του.


Τα πρωτοσέλιδα τους, που διαβάζονται σε όλον το κόσμο, δημιουργούν « κλίμα» πριν ακόμα ανοίξουν τα ανατολικά χρηματιστήρια και ειδικά του Τόκυο. Και τι δε γράφουν επί δυο χρόνια τώρα! Διαλύεται το ευρώ, καταρρέει η ευρωζώνη, έφτασε το τέλος της ΕΕ, συζητήσεις ταβέρνας στις Βρυξέλλες, πανικός παντού.

Αντίθετα, τα κεντροευρωπαϊκά ΜΜΕ έχουν μια πιο συγκρατημένη στάση. Εξαίρεση τα ελληνικά που είτε αναπαράγουν τον πανικό για να δείξουν ότι, νά έφτασε το τέλος του καπιταλισμού (τα αριστερά) είτε για να πούνε μην φωνάζετε γιατί έρχονται και χειρότερα (τα δεξιά) όπως αυτοί που παρηγορούν στις κηδείες λέγοντας ακόμα πιο τραγικά πράγματα που συνέβησαν σε άλλους.

Από κοντά στο παιχνίδι και οι οίκοι εξιολόγησης που δεν αφήνουν την ΕΕ να πάρει ανάσα. Με το που βγάζει μια απόφαση (έστω κουτσή) αρχίζουν το χτύπημα. Δεν έχουν άδικο οι Γάλλοι που τους τα «έχωσαν». Ενώ, δηλαδή η Αγγλία και οι ΗΠΑ έχουν χειρότερο χάλι από τη Γαλλία και το Βέλγιο για τους ...οίκους όλα είναι μέλι γάλα. Αντίθετα οι απειλές έρχονται κατά ριπές  κατά συρροήν και εκ του συστάδιν προς τη μεριά του ευρώ. Τσιμουδιά όμως για το αίτημα του Γερμανικού και άλλων χρηματηστηρίων να ενωθούν και να δημιουργήσουν το ΕυρωπαΪκό χρηματιστήριο. Μια κίνηση που λέει παααρα πολλά για το μέλλον της ευρωζώνης. Η Κομισιόν αναμένεται να γνωμοδοτήσει επί του θέματος. (μονοπωλιακή αγορά?)

Ο Κάμερον μέχρι και λαμπάδα έταξε στην Ανγκέλα να μην πειράξει το Σίτυ στις νέες συνθήκες. Μέχρι και στο ευρώ δέχτηκε να μπεί ( γιατί όντως η στερλίνα είναι για να την κλαίνε οι ρέγγες) αρκεί να μην πειραχθεί το καζίνο που λέγεται Σίτυ. Από το προς τα που θα γύρει η παλάντζα, Σίτυ ή Φρανκφούρτη, θα πάνε και τρισεκατομμύρια ευρώ, λίρες και δολάρια.

Έχω γράψει και άλλες φορές. Είμαστε σε νομισματικό πόλεμο. Τα συμφέροντα μεγάλα. Η μονοκρατορία του δολαρίου (και από κοντά της μαϊμούς του της στερλίνας) έχει μπει σε αμφισβήτηση . Τι σημαίνει αυτό? Ό,τι τα αποθεματικά κεντρικών τραπεζών μετατρέπονται σε ευρώ, οι συναλλαγές γίνονται σε ευρώ, το πετρέλαιο θα αποτιμάται σε ευρώ. Ή ύπαρξη ενός δεύτερου παγκόσμιου νομίσματος αναφοράς δεν σου επιτρέπει επ’αόριστον να αγοράζεις τα πάντα κόβοντας απλά χαρτιά που τα λές δολάρια και στερλίνες.

Επικίνδυνα πολύ μα πάρα πολύ τα παιχνίδια αυτά. Ισορροπίες σε τεντωμένο σκοινί. Εκτός του ότι την πληρώνουν οι πιο φουκαράδες λαοί και άνθρωποι μπορεί να οδηγήσουν και σε πόλεμο. Ναι, δεν υπερβάλλω, όποιος παρακολουθεί την διένεξη μεταξύ Γάλλων και Άγγλων τις μέρες αυτές θα συμφωνήσει μαζί μου.

Ρώτησα μια φίλη , εναλλακτικής πολιτικής προσέγγισης. Σε αγγίζουν ή όχι αυτού του είδους οι ενδοκαπιταλιστικές έριδες? Τις αφήνεις και όπου οδηγήσουν ? Παίρνεις θέση υπέρ του ευρώ έναντι του δολαρίου ή αφήνεσαι στην μονοπολική παντοκτατορία? Τι σε νοιάζει ποιος είναι ο δυνάστης σου? Καλύτερα Ομπάμα παρά Μέρκελ. Όπως έλεγαν και πριν την άλωση της Πόλης οι παπάδες. Καλύτερα φέσι Τούρκου παρά του Πάπα την τιάρα. Τετρακόσσια χρόνια υποδούλωση μετά.

Ο αντικαπιταλισμός είναι η λύση σου λένε  και το στρίβουν δια του αρραβώνος . Μόλις γίνεται βαβούρα και πρέπει να πάρεις θέση σε πιο περίπλοκα ερωτήματα πέραν του που παν τα βόδια και που τα πρόβατα κλείνεσαι στην..... τουαλέτα, που είπε και ο Ψαριανός?

Κάποιος φίλος να με φωτίσει, μήπως?

40%-40%-20%

Αλληλένδετα  αποσπάσματα από την σημερινή ελληνική  ειδησεογραφία που πρέπει να τα αντιγράψω για έστω αυτούς τους λίγους φίλους που διαβάζουν το μπλογκ .

Ο πρώην ΓΓ του Υπουργείου Οικονομικών Δ. Σπινέλλης έκανε λόγο για τον κανόνα του "40%-40%-20%" που "αποτελεί κοινό μυστικό στον χώρο".

Τι σημαίνει το "40-40-20"; 40% αφορά την "έκπτωση" επί του προστίμου που κάνει στον φορολογούμενο ο ελεγκτής, 40% είναι το ποσό που ο ελεγκτής βάζει στην... τσέπη του και μόλις 20% είναι το τελικό έσοδο που καταλήγει στα κρατικά ταμεία.

Ο κ. Σπινέλλης ανέφερε ότι το κράτος χάνει κάθε χρόνο έσοδα ύψους 13 δισ. ευρώ ή 5%-6% του ΑΕΠ, εξαιτίας της φοροδιαφυγής.

Όπως αναφέρουν "Τα Νέα", το υπουργείο Οικονομικών διαπίστωσε ότι από τους 17 φοροφυγάδες που συνελήφθησαν από το ΣΔΟΕ για συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές από ΦΠΑ ύψους 5,6 εκατ. ευρώ, στο ταμείο απέδωσαν μόνο 50.000 ευρώ (!).

Το πρόβλημα επιτείνεται περαιτέρω, όταν προστεθούν και άλλες 32 συλλήψεις από την Οικονομική Αστυνομία για συνολικά χρέη 40 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, όσοι συλλαμβάνονται περνούν μία νύχτα στα κρατητήρια και την επομένη αφήνονται ελεύθεροι  με περιοριστικούς όρους .

Ενώ αν σε πιάσουν να κλέβεις το σουπερμάρκετ ή με κάνα τσιγαριλίκι θα φας δυο τρία χρόνια, λέω εγώ.

Η διαφθορά στην πολιτική ( που φτιάχνει τους νόμους αλλά και πουλάει και άμεση προστασία) και τη δημόσια διοίκηση συμπεριλαμβανομένης και της Δικαιοσύνης έχουν τεράστια πολιτική διάσταση και το μπλογκ δεν θα κουραστεί να το λέει.

Το κόστος της διαφθοράς  και της ανικανότητας το πληρώνει ο κοσμάκης με περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις. Δικαίως  εξαγριώνεται και κάνει ότι κάνει που ενοχλεί τους καθώς πρέπει κυρίους και κυρίες του πολιτικό-οικονομικού κατεστημένου.

Αυτό το τόσο απλό δεν το έχει πιάσει ούτε η κυβέρνηση ούτε οι φωστήρες της Τρόικας .

Εκτός και αν  είναι στο κόλπο, θα ήταν το απλό και εύλογο συμπέρασμα.

Η Ελλάδα στους δρόμους

Το CNN είχε ρεπορτάζ  για τους νεόπτωχους άστεγους της Αθήνας που οι περισσότεροι είναι όχι οι τύπου κλοσάρ που επέλεξαν μποέμικη ζωή αλλά οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που έχασαν τη δουλειά τους και τα υπάρχοντά τους. Σαν και σένα και μένα.

Η φίλη Ελένη, μια ζωή στην αφιλοκερδή προσφορά τρέχει στα συσσίτια. Ψωνίζει, μαγειρεύει και κάνει την διανομή  στο στέκι, στο δρόμο και για τους ανήμπορους στα σπίτια. Χωρίς κρυφή  και υστερόβουλη ατζέντα για να ψαρέψει θύματα για τη  σέχτα ή  το κόμμα ή τη στοά ή την κοινότητα της. Ούτε καν για τον κρυφό και ανομολόγητο φόβο  του να σώσουμε τις ψυχές μας στον άλλο κόσμο. Και δεν δίνει αυτό που της περισσεύει αλλά απ’αυτό που ....δεν έχει.

Τι να κάνει  πια  κανείς  εκεί  που φτάσαμε?  Σκοπός ήταν να μην φτάναμε. Μόνο με αυτοοργάνωση της κοινωνίας σε φιλανθρωπική βάση, όσο ντροπή της και αν είναι αυτό, μπορεί να σωθούν κάποιοι.  Και  ας αφήσουμε  τις φιλοσοφικές υπεκφυγές και  ανατρεπτικές μπουρδολογίες.

Κάποιοι αυτόν τον χειμώνα θα πεθάνουν από την πείνα και το κρύο. Με το κράτος μπάχαλο και υπό πτώχευση δεν περιμένει κανείς να γίνει τίποτα. Με τις  διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες πάλι δεν βγαίνει τίποτα, τουλάχιστον άμεσα.  Δεν υπάρχει κανείς, μα κανείς λέω,  εκεί έξω να σε ακούσει.

Ας κινηθούν οι ΜΚΟ , ο Δήμος , η εκκλησία και όσοι ακόμα έχουν μια τσίπα φιλότιμο για να βοηθήσουν με ένα πιάτο φαί , με ένα ρούχο. Πόσοι είναι αυτοί στην άκρως εγωϊστική  και  ανώριμη κοινωνία που δεν μπορεί όχι να δώσει αλλά ούτε καν να οργανώσει αυτά που πετάει? Λίγοι, σταγόνα στον ωκεανό.  Δεν πειράζει όμως,  ας το κάνουμε.  Έστω και για την εξαγορά της συνείδησή μας που θα μας έλεγε  ένας νεοφώτιστος τριτοκοσμικός επαναστάτης. Ε, τι να κάνουμε  ας μην αλλάξει ο κόσμος απόψε.  Ας περιμένει αύριο.

Εκτός από μας και κάποιος άλλος ας κοιμηθεί χορτάτος. Και  το  αύριο είναι μια άλλη μέρα.

ΥΓ Αν το κράτος  δεν ήταν  τόσο ......μοντέλο,   θα μπορούσε να ζητήσει πιο πολλά λεφτά και μια εξαίρεση από την ΕΕ για να επεκτείνει το πρόγραμμα δωρεάν διανομής τροφίμων ( ναι αυτών που θα πήγαιναν στις  χωματερές και που τα έχουμε πληρώσει)  στα σχολεία και στον γενικότερο πληθυσμό.  Στα τέτοια μας αν το Καρφούρ έχανε τζίρο . Έτσι και αλλιώς  αυτοί που θα τα παιρναν δεν θα ήταν πελάτες του.

Ποιος κυβερνά αυτόν τον κόσμο

Ποιος λέτε να κερδίσει στο μπρα ντε φερ μεταξύ ευρωζώνης και της δικτατορίας των αγορών?

Ο Ομπάμα πέρσι τα μάζεψε άρον- άρον  όταν κάτι πήγε να ψελλίσει για έλεγχο της Γουόλ Στριτ με το Κογκρέσο  να το κολλάει στο τοίχο με το έλλειμμα  και τελικά να ζητάει από το FED να κόψει άλλα 800 δισεκατομμύρια δολάρια σε συνέχεια των 800 που είχε κόψει πρόπερσι και άλλων τόσων παραπρόπερσι, κλπ, κλπ γνωστή η ιστορία του πως αγοράζει η Αμερική την ανάπτυξή της εδώ και χρόνια.

Προσωπική άποψη που εκφράζω πάνω από χρόνο είναι ότι αν δεν κόψει η ΕΚΤ νέο χρήμα τότε θα χυθεί……αίμα στην διεθνή αρένα. Και ο λόγος είναι απλός. Αν δεν κοπεί νέο χρήμα τότε τα κανόνια στις διεθνείς αγορές είναι αναπόφευκτα  και αυτό θα ήταν ότι χειρότερο θα θελαν οι αγορές.  Για φορολογία, φορολογικούς παραδείσους, μπόνους και οίκους αξιολόγησης δεν μιλάει κανείς στα σοβαρά. Που να τολμήσει? Να τον βγάλουν σε μια νύχτα ΩΩΩ ? Ίσως μόνο ο Παπανδρέου θα μπορούσε αφού η Ελλάδα δεν έχει πια να χάσει τίποτα αφού  έπιασε πάτο.

Θα μου πείτε είναι καλό να κοπεί νέο χρήμα ? Θα σας απαντήσω και ναι και όχι. Εξαρτάται για το ποιον και για το πότε.

Για όσους στριμώχνονται όπως οι  Έλληνες  και οι λοιποί  λαοί το νέο χρήμα θα φέρει ανακούφιση μέσω ανάπτυξης και όχι μέσω  δημοσιονομικής χαλάρωσηςμ προφανώς

Και ο πληθωρισμός που θα επέλθει θα ρωτήσουμε ? Ε, όσοι έχουν λεφτά στην άκρη θα τους κοστίσει αλλά λιγότερο από το να αρχίσουν τα κανόνια. Για όσους  είναι άνεργοι και φτωχοί δεν νομίζω ότι είναι το πρωταρχικό τους μέλημα.

Ποιος κυβερνά αυτόν τον κόσμο? Το ξέρουμε αλλά θα το επιβεβαιώσουμε κιόλας σύντομα. Αύριο,μεθαύριο.

ΥΓ Για όσους ψάχνονται πολιτικά (ακόμα?) το μπλογκ σας προσφέρει ενα τεστ για να δείτε κατά που πέφτετε.  Έχει πλάκα. Κλικ εδώ για το political compass 

Your eurogenous zones

Πριν από 40 περίπου χρόνια κυκλοφορούσε στην Αμερική ένα βιβλίο επανάσταση . Ήταν το  « Your erogenous zones ». Λίγο αργότερα  κυκλοφόρησε σε λογοπαίγνιο « Your erroneous zones ».

Και τα δυο ήσαν βιβλία εκλαϊκευμένης ψυχολογίας και κονσέρβα μαζικής κατανάλωσης,  αυτό που συνηθίσαμε να λέμε ως αμερικανιά.

Αμερικανιές λοιπόν κάνουν πρόσφατα και τα αγγλοσαξωνικά έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας που δείχνουν κομήτες με μορφή ευρώ να καταρρέουν, να έχουν πρωτοσέλιδα τίτλους όπως οικονομικός Αρμαγεδδών  και άλλα άκρως φοβιστικά. Το Φόρεϊν Όφις στέλνει έγγραφο στις αγγλικές πρεσβείες να ετοιμάζονται για πτώση του ευρώ ενώ η κεντρική τράπεζα της Αγγλίας κάνει το ίδιο προς τις Αγγλικές τράπεζες. Και τα δυο έγγραφα κατά σύμπτωση διαρρέουν όταν σε τέτοιες περιπτώσεις κρατούνται επτασφράγιστα μυστικά. Λες και έγιναν για να διαρρεύσουν . Την ίδια στιγμή φήμες λένε ότι ο Κάμερον που πήγε στο Βερολίνο πρόσφατα συζήτησε και το ενδεχόμενο προσχώρησης της λίρας στο ευρώ!!!! Αν είναι δυνατόν!

Το ότι τα ελληνικά ΜΜΕ αναπαράγουν τον αγγλοσαξωνικό τόνο παρά τον πιο συγκρατημένο κεντρικοευρωπαϊκό μου μοιάζει σαν και αυτούς που πάνε στις κηδείες και για παρηγοριά λένε κάτι ακόμα πιο θλιβερές ιστορίες που έτυχαν σε άλλους για να παρηγορήσουν τους συγγενείς του μακαρίτη γιατί .....υπάρχουν και χειρότερα. Ο μακαρίτης ο ίδιος δεν συμφωνεί, φυσικά.

Σαν κάποιος να ρίχνει λάδι στη φωτιά της παγκόσμιας οικονομίας. Σαν κάποιος να βιάζεται κιόλας να υποτιμηθεί ή να πέσει το ευρώ και μάλιστα γρήγορα. Γιατί , άραγε ?  Θα χάσει λεφτά ή μήπως αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες. Λέω, μήπως αν δεν καταρρεύσει ή δεν υποτιμηθεί το ευρώ (περί αυτού η όλη ιστορία) ετοιμάζεται να καταρρεύσει κάποιο άλλο διεθνές νόμισμα , ονόματα δεν λέμε και υπολήψεις δεν θίγουμε?

Νομισματικός πόλεμος , λοιπόν και αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Πριν από μήνες, ίσως και χρόνο ο Εκόνομιστ είχε αυτόν το πρωτοσέλιδο τίτλο . Η ουσία ήταν ότι  το δολλάριο υποτιμάται συνεχώς  (και μαζί του στερλίνα και γιεν) για να καλύψει τα αμερικανικά ελλείμματα  και την σχέση του με γουάν  (τον μεγάλο προμηθευτή της Αμερικής). Η κεντρική αμερικανική τράπεζα  κόβει νέα δολάρια σαν να ήταν χαρτοπετσέτες.  Χρόνια τώρα η Αμερική αγοράζει την ανάπτυξή της με πληθωρικό χρήμα. Χαρτιά δηλαδή που σήμερα είναι και αύριο όχι. Και όσοι τα μαζεύουν δουλεύοντας (κινέζοι) είτε πουλώντας φυσικούς πόρους (άραβες) την πάτησαν. Αυτός δεν ήταν άλλωστε ένας από τους λόγους δημιουργίας του ευρώ? Να μπει φρένο στον μονοκρατορία του δολαρίου και στην εξάρτηση και  εκμετάλλευση ακόμα και αυτής της ίδιας της Ευρώπης. Σε αυτήν την εξέλιξη ένα σκληρό και σταθερό ευρώ χαλάει την σούπα γιατί γίνεται μέτρο σύγκρισης και καταφύγιο επενδυτών και ίσως και συναλλαγών σε πετρέλαιο.

Θα μου πείτε τι λέω δηλαδή,  ότι δεν υπάρχει ευρική  κρίση αλλά την προκαλούν οι απέξω? Όχι βέβαια . Έχω γράψει πολλά για τον κουτσό νομισματικό μηχανισμό,  την ατελή πολιτική και τα αποδυναμωμένα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. ΄Οταν ξέσπασε η ελληνική κρίση ( πόσα δεν έχω γράψει και για τις δικές μας ευθύνες?)  έγραφα και έλεγα στους φίλους γερμανούς ότι «δεν θα πληρώσετε τους «τεμπέληδες» του Νότου (που όντως τα έκαναν σκατά) αλλά τα λάθη της ευρωπαϊκής πολιτικής της χώρας σας πρωτίστως».

Τα γράφω όμως  όλα αυτά για να δείξω ότι σε αυτή την παγκόσμια νομισματική συγκυρία και υπό αυτές τις ψυχολογικές συνθήκες πραγματικού ή έντεχνου πανικού η Ευρώπη (η Γερμανία βασικά) δεν έχει παρά μόνο μια επιλογή. Να υποτιμήσει το ευρώ.

Είναι πολύ μεγάλα τα συμφέροντα για να το αφήσουν να καταρρεύσει . Ακόμα και οι νάνοι πολιτικοί το καταλαβαίνουν (γιατί αν δεν το καταλάβαιναν αυτοί που τους έβαλαν θα τους είχαν στείλει σπίτι τους).  Όσο επαρχιώτης Λουθηριανός και αν είσαι, το πρέσο που τρως σε τέτοιες περιπτώσεις  σε κάνει ρεαλιστή που νερώνει το κρασάκι του στο αψε σβήσε σαν να ήσουν ιταλός μαφιόζος σε συνδιαλαγή κοκαϊνης.

Το γνωρίζουν πια καλά αυτό οι Γερμανοί. Ακόμα και την μικρή ευρωζώνη να φτιάξουν  και να αφήσουν τους νότιους στην ...δραχμέτα πάλι δεν τους παίρνει  να έχουν σκηρό νόμισμα.  Και από πάνω μπορεί και να  χάσουν και τις ευρωπαϊκές αγορές .

Για τους λόγους αυτούς έχω υποστηρίξει εδώ και πολυ καιρό  ( δες το αστείο άρθρο για την Ευρίκλεια Ιζνογκουντ) ότι η μόνη λύση για το ευρώ είναι ο πληθωρισμός, δηλαδή το κόψιμο νέου χρήματος σε τρισεκατομμύρια.  Θα το πουν  ευρωομόλογο, είτε ενισχυμένος ρόλος της ΕΚΤ, είτε αγορά ομολόγων στην πρωτογενή αγορά , κλπ. Το ίδιο είναι.

Πριν  δεχτεί κάτι τέτοιο  η Γερμανία (και όσοι θα βλέπουν τα λεφτουδάκια τους  να πληθωρίζονται) θα προσπαθήσουν να δέσουν χειροπόδαρα όσους μπορούν με μνημόνια, νέες Συνθήκες, τεχνοκρατικές κυβερνήσεις,κλπ.  Η δημοσιονομική πειθαρχία θα συνεχιστεί αλλά το νέο χρήμα θα πηγαίνει στην ανταγωνιστικότητα της πραγματικής οικονομίας  και στην δημιουργία απασχόλησης. Αυτά λένε τα νέα οικονομικά μοντέλα.

Ένας νέος κύκλος του καπιταλισμού εν τη γενέσει του.

Ουδεν μονιμότερον του προσωρινού

Οι Financial Times το βρήκανε! Οι οικονομικο-πολιτικές ολιγαρχίες και οικογένειες κατέστρεψαν όχι μόνο την οικονομία αλλά και την κοινωνία στην Ελλάδα. Και γω που νόμιζα ότι ήταν οι εξωγήινοι, τι να κάνω τώρα?


Η κυβέρνηση Παπαδήμου σηματοδοτεί την κατάρρευση του μεταπολιτευτικού σκηνικού . Σηματοδοτεί και μια νέα δυναμική στην κοινωνία . Της συναίνεσης από τη μια (των εχόντων) και της ταξικοποίησης των μη εχόντων.

Μια εποχή πολιτικά πιο ειλικρινή , ελπίζω. Όχι από πλευράς κοινωνικής δικαιοσύνης. Κάθε άλλο ! Οι οιωνοί μόνο καλοί δεν είναι . Εννοώ πιο τίμιες πολιτικές συμπεριφορές από τα κόμματα και τους πολίτες. Πρώτο και κύριον η άρχουσα οικονομική τάξη αποφάσισε να απαλλαγεί από τα τριτοκοσμικά καραγκιοζιλίκια των μαθητεύομενων πολιτικών και λαμογίων και επιλέγει για πολιτικό μάνατζερ κάποιον που ξέρει τον καπιταλισμό από τα μέσα.

Στη συνέχεια και όπως θα σφίγγουν οι κ...θα δούμε πολλούς βερεσέ επαναστάτες του κρατικού κορβανά να δηλώνουν δεξιοί ( έ, όχι να χάσουμε και τις καταθέσεις μας) και πολλούς μέχρι τώρα φουκαροδεξιούς να γίνονται επαναστάτες. Το ξεβόλεμα και η κατάργηση της προσδοκίας του βολέματος στον κρατικό κορβανά θα οδηγήσει πολλά στρώματα στη ταξικοποίηση. Αν αυτή θα οδηγηθεί προς την αδιαφορία ως προς το γίγνεσθαι και περιστασιακά  λούμπεν συμπεριφορές ή μετατραπεί σε τεκμηριωμένη συγκρουσιακή δυναμική θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες αλλά κύρια από τις στρατηγικές των πολιτικών εκφραστών των κοινωνικών συμφερόντων και τάξεων.

Τολμώ (ακόμα) μια πρόβλεψη. Αν η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν πέσει από κοινωνική έκρηξη ή από κανα οικονομικό ευρωμπάχαλο τότε θα είναι μακροβιότερη απ’ότι προοιωνίζεται. Αν κάνει μια στοιχειωδώς έξυπνη πολιτική με στροφή προς την κοινωνία ( ναι, είναι δυνατόν αυτό  και μέσα στο Μνημόνιο) τότε ακόμα και μετά τις εκλογές δεν θα υπάρχουν πλειοψηφίες να την ρίξουνε και να την αντικαταστήσουνε. Οχτώ κόμματα θα έχει η νέα Βουλή . Κανένα από αυτά κοντά στην αυτοδυναμία , ούτε με συμμαχίες. Για φανταστείτε λίγο τι θα συμβεί την επομένη των εκλογών και γιατί νομίζετε ότι δεν την ήθελαν τα δυο μεγάλα κόμματα? Και γιατί ο Σαμαράς δεν ήθελε κοινοβουλευτικούς του στη κυβέρνηση? Αυτοί που καθοδηγούν τα πράγματα ξέρουν.

Κράτος α λα Βέλγα. Όπου έχουν υπηρεσιακή και μεταβατική κυβέρνηση κοντά δυό χρόνια γιατί απλούστατα βολεύει τους πάντες να μην υπάρχει κανονική κυβέρνηση.





ΥΓ Για τις προοπτικές κοινωνικών εκρήξεων και οικονμικού ευρωμπαχάλου στο επόμενο

The messenger

Δεν θα γράψω σήμερα για το πως η Ελλάδα έφτασε στην κρίση. Για την ασυδοσία, την αδιαφάνεια, το ρουσφέτι, τη διαφθορά , τα ψέματα , τη φοροδιαφυγή, την κουτοπονηριά που μας έφεραν εως εδώ τα τελευταία 40 χρόνια . Ούτε για την ανικανότητα πολιτικής διαχείρισης της κρίσης από το ελληνικό πολιτικο οικονομικό σύστημα . Έγραφα γι’ αυτά πολύ πριν ξεσπάσει η κρίση και θεωρώ δεδομένο ότι πρέπει να αλλάξουν όλες οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, οικονομίας και πολιτικής είτε με είτε χωρίς Τρόϊκα .


Δεδομένο είναι επίσης ότι επιστροφή στη δραχμή θα ρημάξει τη χώρα και ιδιαίτερα τα φτωχότερα στρώματα.

Θα γράψω σήμερα για τα λάθη της Ευρώπης τόσο στη δημιουργία όσο και στη διαχείρηση της κρίσης. Τα λάθη δηλαδή των Μερκοζήδων και των προκατόχων τους όπως και των θεσμών της ΕΕ.

Έχουν ανάψει σήμερα τα ευρωπαϊκά έντυπα και ασύρματα ΜΜΕ  γύρω από το, προϋπάρχον της ανακοίνωσης δημοψηφίσματος, θέμα.

Δεν πληρώνουμε τους Έλληνες. Να φύγουν από την ευρωζώνη για να σωθεί το ευρώ. Μια βδομαδα να πάτε διακοπές στη χώρα αυτή, λένε, θα καταλάβετε ότι δεν είναι ευρωπαϊκή.

Ο ευρωπαϊκός λαϊκισμός και εθνικισμός φουντώνει. Και οι πολιτικοί τους υποδαυλίζουν. Είναι πιο εύκολο να κατηγορείς πρόσωπα και λαούς παρά να αναλαμβάνεις τις ευθύνες των λαθών σου.

Όμως! Από ευρωπαική σκοπιά η Ελλάδα δεν είναι το πρόβλημα. Είναι ο πρώτος αγγελειοφόρος που φέρνει το μήνυμα του προβλήματος.

Γιατί ενώ η Συνθήκη του Μααστριχτ μιλάει για Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) αυτοί έφτιαξαν μόνο το ΝΕ ξεχνώντας το Ο. Αλλά και αυτό ακόμα το ΝΕ ήταν κουτσό. Που ήταν οι μηχανισμοί επιτήρησης και παρακολούθησης των νομισματικών πολιτικών? Που ήταν οι μηχανισμοί αντιμετώπισης κρίσεων σαν και την σημερινή?

Γιατί αποδυναμώθηκαν, πολιτκά και θεσμικά ,τα όργανα της ΕΕ και πέρασε η εξουσία σε δυο πρωτεύουσες. Η Eurostat δεν είχε  την νομική δυνατότητα, ελέγχου των δημοσιονομικών στατιστικών μιας χώρας. Βασίζεται στα στοιχεία  που της δίνουν τα κράτη μέλη .

Όταν η Επιτροπή πρότεινε την ενίσχυση του ελέγχου των εθνικών δημοσιονομικών στατιστικών από τη Eurostat, οι πρώτες που αντέδρασαν ήταν οι Γερμανία και η Γαλλία.

Ήξερe ή όχι η Επιτροπή για το ύψος του χρέους της Ελλαδας πριν τις εκλογές του 2009? Λέγεται ότι υπάρχει επιστολή της Επιτροπής προς τον τότε πρωθυπουργό Καραμανλή που λέει ότι το έλλειμμα δεν είναι 6% όπως αυτός παρουσίαζε  αλλά πάνω από 10,5%, Αν το ήξερε αυτό η Επιτροπή γιατί το κατάπιε? Αν δεν το ήξερε, γιατί ......δεν το ήξερε? Και γιατί δεν φρόντισε να μάθει?

Και έφθασε το πρώτο μήνυμα ότι ο νότος ζορίζεται στα αυτιά των διοικούντων την ΕΕ. Αντί να κάνουν αυτό που έπρεπε σε σύντομο χρονικό διάστημα, παγιδευμένοι στον δογματικό νεοφιλευθερισμό και τον επαρχιώτικο λουθηρανισμό τους προτείνουν κουτσές λύσεις δημοσιονομικής λιτότητας αντί για λύσεις ανάπτυξης. Too little , too late and too slow .

Παραγνωρίζουν το γεγονός ότι τα μνημόνια δεν απευθύνονται μόνο στις αγορές αλλά και σε λαούς. Αντί να αφήσουν την ΕΚΤ να κάνει αυτό που πρέπει και που κάνει χρόνια η Αμερική επιδίδονται σε ένα κυνήγι καθησυχασμού των αγορών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Όλα για το κεφάλαιο και την ανταγωνιστικότητα.

Και έρχεται το τεχνικό κλιμάκιο της Τρόϊκα στην Ελλάδα. Ενα τσούρμο μαθητευόμενων μάγων του μονεταρισμού με κακοχωνεμένες θεωρίες αμερικανικής προέλευσης. Δεν πιάνει καν τι τρέχει στη χώρα (παραοικονομία, ανύπαρκτο κράτος, διαβρωμένοι θεσμοί , ανίκανοι πολιτικοί, .....). Στο πόδι φτιάχνει σχέδια και επιβάλει μακροοικονομικούς στόχους λες και απευθύνονταν στο Λουξεμβούργο. Χωρίς να δώσουν την πρέπουσα σημασία στις διαρθρωτικές αλλαγές (τους πήρε ένα χρόνο να το καταλάβουν) και στις τομεακές παρεμβάσεις τεχνικής βοήθειας ( να φτιαχτεί φοροεισπραχτικός μηχανισμός, δικαιοσύνη, .......)

Για τη κρίση δεν φταίνε μόνο οι Έλληνες. Απλά είμαστε οι πιο εύκολοι θύτες και θύματά της συνάμα

Don't shoot the messenger . Shoot the problem , please

Πολιτικα ορθος

Σαββα, σε ευχαριστώ για τη μεταφραση και τους υπότιτλους

Ποιος φοβάται το δημοψήφισμα?

Ο Παπανδρέου κατάφερε το ακατόρθωτο. Έβαλε στο ίδιο στρατόπεδο τους Μερκοζύ και την Παπαρήγα και όλους τους ενδιάμεσους. Κόντρα στο δημοψήφισμα.


Με μια κίνηση υψηλού πολιτικού ρίσκου και στα όρια του τυχοδιωκτικού πειραματισμού, που λεει και ο Σαμαράς κατάφερε να πάρει το πανω χέρι των κινήσεων.

Τόσο καιρό τον βρίζανε ότι δεν αποφασίζει ο λαός. Τώρα τρέμουν το δημοψήφισμα.

Τόσο καιρό λέγανε ότι υπαγορεύει η Ευρώπη τις πολιτικές του. Τώρα τρέμουν τις αγορές , την χαμένη αξιοπιστία της χώρας και την αναστολή της έκτης δόσης .

Φοβούμενοι να πάρουν θέση στο ερώτημα, που θα είναι βασικά ευρώ ή δραχμή, μιλάνε για εκβιασμούς, ζητάνε εκλογές , βλέπουν τον Πρόεδρο, κατεβάζουν το κόμμα τους στο Σύνταγμα, συζητάνε ακόμα και για Συνταγματικές εκτροπές αρκεί να μην πάρουν θέση. Αρκεί να μην βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να πούνε μονοσήμαντα ένα ναι ή ένα όχι μέσα στην όντως σκληρή πραγματικότητα των (αλλαζονικών όντως) Μερκοζήδων που λένε αυτό είναι και αν σας αρέσει.

Χωρίς υπεκφυγές, λαϊκισμούς και ψαρέματα στα θολά νερά των προεκλογικών περιόδων. Χωρίς αναπάντητα ερωτήματα στο «μετά, τι?». Από τη μια να θέλουμε να εξασφαλίσουμε τις καταθεσούλες μας αλλά να βρίζουμε και τον Παπανδρέου και όταν δεν κάνει πτώχευση αλλά και όταν κάνει πτώχευση. Βερεσέ επαναστάτες και τσαμπα μάγκες του facebook .

Πάγια θέση του μπλογκ είναι η αναζήτηση της αλήθειας και η δημοκρατική πληροφόρηση του λαού στο φως και όχι στο σκοτάδι από όλα τα μέσα. Η αλήθεια και η πληροφόρηση και μετά η ανάληψη ευθύνης και έκφραση θέσης .

Ο θυμός και η απόγνωση όμως είναι μεγάλα και μπορεί η ψήφος να είναι συναισθηματική και όχι λογική. Σωστα. Αυτό είναι το ρίσκο που παίρνει ο Παπανδρέου και στο οποίο βάζει τη χώρα. Όμως τι να κάνουμε? Τέτοιον λαό έχουμε, συναισθηματικό, και ίσως να μην του ταιριάζει η ωμή πραγματικότητα. Μπορεί όμως να είμαστε και πιο λογικοί απ’ότι δείχνουμε. Ποιος ξέρει? Αν το ξέραμε δεν θα χρειαζόμαστε δημοψήφισμα.

Πραγματικά δεν ξέρω αν ένα δημοψήφισμα είναι ότι χρειάζεται αυτή τη στιγμή. Για να πάρει κανείς σοβαρά θέση πρέπει να έχει πολλά χαρτιά στα χέρια του. Ίσως κυβέρνηση σωτηρίας και εκλογές να είναι μια πιο φρόνιμη και συντηρητική προσέγγιση. Δεν ξέρω αν καν τον αφήσουν οι μέσα και οι έξω να κάνει δημοψησμα στο τέλος.

Γράφω απλά τις σκέψεις μου γιατί η κίνηση και μόνο αφύπνισε πολλούς κοιμισμένους μέχρι τώρα και ανάγκασε πολλούς να πετάξουν τις μάσκες .

Πιστεύω ότι έκανε την αρχή νεων συσχετισμών και δυναμικών στην κοινωνία.

Λέτε να ξύπνησε και ο ίδιος ο Παπανδρέου?

Ελληνική Ταχρίρ: Και μετά τι;

Απόσπασμα από δημοσίευμα του Μίμη Ανδρουλάκη. Τίποτα άλλο.

“Τρόμαξα με την ευκολία” μου λέει το κορίτσι. Είναι ακροάτρια και αναγνώστριά μου, φίλη μου παρά τη διαφορά ηλικίας. “Κάποιοι νεοφασίστες έβριζαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και μεις δίχως να το πολυκαταλάβουμε σταματήσαμε τη στρατιωτική παρέλαση. Μα είναι τόσο απλό;” διερωτάται τηλεφωνικά η Μαρία από τους “αγανακτισμένους” της Θεσσαλονίκης. “Και μετά τι κάνουμε;”, γελούσε αμήχανα το κορίτσι που πολιτικοποιήθηκε φέτος την άνοιξη. “Είναι τόσο απλό;”.

“Ναι, Μαρία” της απάντησα. Είναι εύκολο σ’ ένα δημοκρατικό καθεστώς να καταλάβεις ακόμα και τη Βουλή ή το Μαξίμου μ’ ένα ντου αν έχεις την ψευδαίσθηση ότι εκεί βρίσκεται η “εξουσία”, στα κτίρια. Η πραγματική πολιτική όμως αρχίζει όταν ρωτάς “τότε τι κάνουμε;”, τι εναλλακτικές λύσεις έχουμε, πώς πληρώνουμε τους μισθούς των ανθρώπων, πώς δε θα γίνουν όλα χειρότερα. Ρώτα έναν Αιγύπτιο που έζησε το πανηγύρι, την ευφορία ολίγων ημερών στην πλατεία Ταχρίρ.

“Μετά τι;” είναι πάντα το θεμελιώδες ζήτημα. Κι εκεί τουλάχιστον υπήρχε μια χειροπιαστή ανάγκη, η δημοκρατία. Τώρα όμως οι αγανακτισμένοι νέοι πετάχτηκαν από το τρένο και εμφανίζεται ο τρόμος που λέγεται Αδελφοί Μουσουλμάνοι, η βία των πουριτανικών και των ολοκληρωτικών ομάδων, το χάος, η έλλειψη τροφίμων, το κάψιμο των Χριστιανών κoπτών, ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων και είναι αδύνατο ακόμα και το όνομά τους να συγκρατήσεις. Το αυτοκαταστροφικό τσίρκο, το αυτοκτονικό σενάριο δεν είναι δύσκολο να το φανταστείς ακόμα και στη δημοκρατική Αθήνα. “Τίποτα πιο εύκολο κορίτσι μου από ένα χορό του Ζαλόγγου!”.

Η Μαρία από τους “αγανακτισμένους” της Θεσσαλονίκης μέσα από το αυθόρμητο ντου στην παρέλαση αναγνώρισε ότι η πολιτική είναι κάτι παραπάνω από μια αυθόρμητη ηθική και συναισθηματική έκρηξη, την οποία βέβαια δεν υποτιμώ καθόλου. Πολιτική με Π κεφαλαίο είναι η επιστήμη και η τέχνη των εναλλακτικών λύσεων σε συγκεκριμένο χρόνο, σε συγκεκριμένες συνθήκες, στα συγκεκριμένα, ασφαλώς κινητά, όρια των διαθέσιμων επιλογών, στη συγκεκριμένη Ευρωζώνη όχι σ’ ένα φανταστικό κόσμο. Αυτό το Π είναι σήμερα το ζητούμενο.

Γράμμα στον Πρόεδρο

Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας.


Πραγματικά ντρέπομαι, λυπάμαι και φοβάμαι για τα όσα συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη κατά την διάρκεια της παρέλασης.

Και γω στη θέση σας το ίδιο θα έκανα. Θα τα παράταγα και θα φευγα αν εκατό κρετίνοι με γιουχάϊζαν προδότη  και άλλοι χίλιοι κρετίνοι δεν μπορούσαν να με προστατεύσουν.

Είναι ντροπή για τη χώρα τέτοια καταπάτηση και ρεζίλεμα των θεσμών της Δημοκρατίας από φασιστικές συμεριφορές χωρίς κανένα στόχο αλλά στο τυχοδιωκτικό πνεύμα του «γκρεμίζω αυτό και βλέπουμε μετά » και του «μια χούντα θα μας σώσει» που ακούγεται όλο και πιο πολύ τώρα τελευταία.

Και για τις δυο κατηγορίες πνευμάτων η θέση σας και το πρόσωπό σας είναι στόχος και κόκκινο πανί.

Και ενώ από τη μια σκέφτομαι ότι οι κρετίνοι πέρασαν την κόκκινη γραμμή και μου ανάβουν τα δημοκρατικά και συσπειρωτικά μου ανακλαστικά, από την άλλη σκέφτομαι και λέω.

Τι έκανε και τι θέση πήρε ο Παπούλιας όχι για το Μνημόνιο και την Τρόικα που είναι η γραμμή της κυβέρνησης και που τέλος πάντων δεν υπάρχει καθαρός αντίλογος. Ουτέ γιατί ο Σαμαράς μπεμπεκίζει  και δεν συναινεί. Αυτά είναι θέμα των ψηφοφόρων του.

Για την συγκάλυψη των σκανδάλων και το μαύρο χρήμα όμως? Γιατί δεν έβαλε τις φωνές που ούτε ένας πολιτικός δεν πήγε ακόμα φυλακή και που ούτε ένας δεν είδε  την περιουσία του να κατάσχεται? Ρώτησε γιατί δεν έχουν πιάσει τους φοροφυγάδες με τα «μαύρα» στην Ελβετία? Δεν είναι και τα δυο ερωτήματα παλλαϊκού, διακομματικού, πανεθνικού και συνταγματικού βεληνεκούς που να στοιχειοθετούν το ενδιαφέρον και αν όχι την δράση αλλά τουλάχιστον την ρήση του Προέδρου? Εγώ στη θέση σας θα είχα συγκαλέσει άπειρα συμβούλια ηγετών και για τα δυο θέματα που αν δεν τελεσφορούσαν θα τα παράταγα και θα πήγαινα σπίτι μου όπως ακριβώς κάνατε και στην παρέλαση. Θα έδινα έτσι και το παράδειγμα σε όσους μέσα στη Βουλή μας λένε ότι διαφωνούν μεν αλλά την καρέκλα, καρέκλα.

Γιατί θα με έπιανε πολύ περισσότερο το εγωϊστικό μου να με θεωρούν ...κώτσο ή «δικό τους» τα χιλιάδες λαμόγια της πολιτικής και του δημόσιου χρήματος από το ότι να με φωνάζουν εκατό κρετίνοι προδότη.

Στα δεκαπέντε σας πολεμήσατε τον φασισμό των ναζί. Στα εβδομήντα πέντε σας να πολεμήσετε των φασισμό των λαμογιών και των κρετίνων που και οι δυο ρήμαξαν και πάνε να ρημάξουν κι άλλο τη χώρα και τις ζωές μας.

Σας ευχαριστώ

Η Άλλη Όψη

Γιατί δεν γράφω

Δεν γράφω πια. Δεν έχω όρεξη να γράψω.


Τα έγραφα πριν από μήνες, πριν χρόνια . Όταν έβλεπα (και το βλέπαμε πολλοί εκτός Ελλάδος) το κακό να έρχεται . Και μας περιγελούσαν και μας έλεγαν γραφικούς και κακομοίρηδες. Και ότι θα την κοροϊδέψουμε και πάλι την κατάσταση ως καταφερτζήδες .

Τώρα όλοι γράφουν. Ο καθείς με το μακρύ και το κοντό του κατόπιν εορτής όταν πια το κακό ήρθε.

Παρόλες, παρόλες, παρόλες. Μπουχτήσαμε από σενάρια, διασώσεις, δάνεια, κουρέματα, προδοσίες, επαναστάσεις και όλα όσα τραβά η καρδούλα του καθενός. Όλα τα έχει ο μπαξές.

Ότι γουστάρεις να ακούσεις το ακούς. Τα υπόλοιπα, ως γνήσιος συντηρητικός βαλκάνιος τα θεωρείς ανύπαρκτα.

Που είναι όμως η αλήθεια? Γιατί δεν λένε στον κόσμο την αλήθεια? Τι θα σημάνουν όλα αυτά που γίνονται και τι θα γινόταν αν .....δεν γίνονταν.

Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση, ούτε η Αριστερά αλλά ούτε και οι ανένταχτοι. Όλοι με κρυφή ατζέντα κατεβαίνουν για να πάρουν την εξουσία ή να μπούνε στο παιχνίδι της . Μια εξουσία που δεν θα έχει δύναμη και ένα παιχνίδι που δεν θα έχει σκοπό . Μια ζωή σκόρπια που θα περνά και δεν θα αφήνει πίσω της παρά μια τρύπα. Μια αντιζωή. Χάσιμο χρόνου και χώρου για τους πιο πολλούς.

Στα παλιά τους τα παπούτσια πόσοι θα δυστυχήσουν και πόσοι θα πεινάσουν ή και θα πεθάνουν.

Να παραμείνουμε στη κυβέρνηση οι μεν , να την ρίξουμε οι δε. Να επιβιώσει το σύστημα οι μεν, να το ρίξουμε οι δε. Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Τους βαρεθήκαμε.

Δώστε στον λαό, σε όλον το λαό όχι στο Σύνταγμα μόνο, την ευκαιρία πρώτα να μάθει και μετά να μιλήσει. Όποιος θεωρεί τον εαυτό του μορφωμένο και προοδευτικό ας κάνει τουλάχιστον αυτό το ελάχιστο. Να αφήσεις τον τυφλό φανατισμό και να ψάξεις την αλήθεια. Όχι μόνο του τώρα αλλά τη διαχρονική. Και αυτή που θα αφήσεις στους επόμενους.

Και αφού τη μάθει ας την πει με το χέρι στη καρδιά σε αυτούς που δεν είχαν την τύχη να μορφωθούν ούτε το χάρισμα να βλέπουν παραπέρα.

Θέλουμε το φως . Για να φύγει η νύχτα του μεσαίωνα που διανύουμε.

Για μια ενιαία αριστερά ή αλλιώς φασκελοκουκούλωτα

Το αν οι κουκουλοφόροι είναι φασίστες, αντιεξουσιαστές, μπαχαλάκηδες, χούλιγκαν , κλπ ή όλα από αυτά μαζί δεν αφορά κανέναν. Το γιατί σε κάθε διαδήλωση κάνουνε σόου βίας πάλι δεν αφορά κανέναν εκτός ίσως από τον ψυχολόγο τους.
Αυτό που μας νοιάζει πολιτικά είναι το ποιος επωφελείται από το μπάχαλο και τη βία.
Πριν πάω εκεί μια παρατήρηση. Η αστυνομία και οι μυστικές υπηρεσίες ξέρουν πολύ καλά και ποιοι είναι κάτω από τις κουκούλες, τους τρόπους οργάνωσης και δράσης, τους τρόπους και τους τόπους στρατολόγησης αλλά και τους στρατολογητές στις περισσότερες περιπτώσεις. Στο γκουγκλ να ψάξεις θα τα βρεις αν έχεις κουκούτσι μυαλό και τεχνολογία. Όμως γιατί δεν τους πιάνει?

Οι θεωρητικές απαντήσεις είναι οι εξής. Ή είναι ανίκανη (πράγμα διόλου απίθανο) ή είναι και δικοί της άνθρωποι μέσα ή έχει οδηγίες να μην τους πιάσει ή παρεμβαίνουν οι εταιρείες προμηθειών χημικών ή κάποιος τα πιάνει από τις προμήθειες των χημικών που ρίχνονται κάθε φορά.

Τσάμπα τσακώνονται η Αλέκα και ο Αλέξης.

Ποιος ωφελείται από τη βία? Σίγουρα η εκάστοτε κυβέρνηση ( ο κόσμος πάντα συσπειρώνεται γύρω της όταν φοβάται), ο Καρατζαφέρης και οι ασφαλιστικές εταιρείες που τρίβουν τα χέρια τους αφού όλοι οι μαγαζάτορες στην επαναστατική περιοχή του Συντάγματος κάνουν ασφάλειες για βανδαλισμούς. Ίσως και ο αρχιμπάτσος με τις προμήθειες , που λέγαμε πιο πάνω.

Καλά πλλλάκα με κάνεις? Θα λεγε ένας Θεσσαλλλονικιός . Εμ, τι θες να κάνω? Εδώ η χώρα χάνεται και η συζήτηση είναι για την κουκούλα. Τριτοκοσμισμός σε ανάπτυξη.


ΥΓ. 1) Στην εικόνα πιο κάτω το εξώφυλλο του σημερινού Εκόνομιστ (για όσους βλέπουν ανάμεσα από τις γραμμές). Ο τίτλος "οργή ενάντια στη μηχανή"
2) Ο τρόπος που δολοφονήθηκε ο Καντάφι και σκυλεύτηκε το πτώμα του, όσο μισητός και αν ήταν δεν προοιωνίζουν τίποτα καλό για τη Λιβύη.

Η κλωτσιά στην Ευρώπη

Το ότι ένας αστυνομικός κλωτσά διαδηλωτή δεν είναι είδηση. Το ότι μια διαδηλώτρια τρώει κλωτσιά από αστυνομικό, ούτε αυτό( σιγά, στην Αθήνα είναι στην ημερήσια διάταξη). Το ότι μια Ελληνίδα τρώει κλωτσιά από Βέλγο αστυνομικό κάτι λέει. Όμως εγώ γράφω το άρθρο για τη δήλωση του Τρεμόπουλου που έφερε το θέμα στο Ευρωκοινοβούλιο.

«Ο συμβολισμός του περιστατικού θα έπρεπε να μας συγκλονίζει», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος.«Ένας οπλισμένος άνδρας με εξουσία κλωτσά στο πρόσωπο, για χάρη οικονομικών συμφερόντων που δεν είναι καν δικά του, μια άοπλη γυναίκα πολίτη την ώρα που αυτή εκφράζει ειρηνικά την άποψή της. Το ότι το θύμα της επίθεσης είναι Ελληνίδα, σε μια εποχή που η χώρα μας βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, κάνει το συμβολισμό ακόμη πιο ισχυρό. Τα όσα δείχνει το βίντεο, αλλά και τα όσα συμβαίνουν σήμερα συνολικότερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αποτελούν κλωτσιά στο πρόσωπο και τις αξίες της Ευρώπης: στα ανθρώπινα δικαιώματα, την κοινωνική συνοχή, τη δημοκρατία. Από υπηρέτες της πραγματικής οικονομίας, το τραπεζικό σύστημα και οι χρηματαγορές έχουν αφεθεί να γίνουν απαγωγείς της. Αξίζει να δώσουμε όλες τις μάχες για να υπερασπίσουμε την Ευρώπη που ενέπνεε μέχρι σήμερα τους λαούς της και τους πολίτες της».

Να πέσουν οι μάσκες

Η αρχηγική κίνηση Διαμαντοπουλου, Λομβέρδου, Ραγκούση , η επίσκεψη Παπανδρέου στον Παπούλια, οι ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών και το γενικό μπάχαλο που επικρατεί μου μυρίζουν εκλογές οσονούπω (θέμα βδομάδων).

Το πρωτοσέλιδο και αποκαλυπτικότατο για το παρασκήνιο άρθρο του Βήματος σήμερα για τις πόρνες ναι μεν μας ξαναλέει αυτό που ξέραμε για τις ελληνικές τσαπατσουλιές και μαγκοζεμπεκιές αλλά μέσα από τις γραμμές του θάβει το διδυμο Παπανδρεου-Βενιζέλος (και από κοντά Πάγκαλος,Παπακωνσταντίνου). Λίγο πιο κάτω , σε άλλο άρθρο μιλάει για το ποιοι είναι αυτοί που ψάχνουν νέες ηγεσίες. Το Βήμα μας προετοιμάζει για συγκυβέρνηση με ηγετική ομάδα το τριο που προανάφερα. Είναι η απάντηση στην Καθημερινή που θέλει Σημίτη. Να μου το θυμάστε.Μόνο, που είναι ο ξενοδόχος σε όλκα αυτά?

Εκλογές λοιπόν. Είναι η μόνη λύση να μιλήσουν όσοι τώρα λουφάζουν ή φοβούνται. Να πάρει ο καθένας τις ευθύνες του μακριά από λαϊκισμούς , αθωοπαρθενισμούς , τυχοδιωκτισμούς και επαναστατικές γυμναστικές. Θα πέσουν μονομιάς οι μάσκες. Να δουμε και ποιοι και πόσοι πραγματικά τις θέλουν.

Να ακούσουμε τις προτάσεις τους με ηρεμία. Αφού θα έχει φύγει η επάρατος κυβέρνηση που ήταν ο μέγας και στρατηγικός τους στόχος ας μας πουν κάτι για την επόμενη μέρα. Στο ευρώ ή έξω από αυτό? Μέσα ή εξω από την Ευρώπη? Μνημόνιο και τρόικα ή ανεξαρτησία? Μισθός 1000, 700, 500 η 200 ευρώ? Πως θα φέρουν επενδύσεις? Πως θα μειωθεί η ανεργία. Περισότερο η λιγότερο αστυνομικό κρατος? Μέσα ή έξω οι μετανάστες?

Προτάσεις όχι γκρίνια, πολιτική γυμναστική και αφορισμούς για μακελειό. Προτάσεις αξιόπιστες που θα παραθέτουν όχι μόνο τις επιπτώσεις τους αλλά και τους τρόπους υλοποίησης τους. Όχι του τύπου «θα κάνω τσαμπουκάδες στους Μερκοζί» ή «θα πάω στο Κατάρ» ή «ο σοσιαλισμός θα τα λύσει όλα» ή «θα βρω πετρέλαιο στο Αιγαίο» ή «το δαιμόνιο του έλληνος» ή «το ‘πε ο πάτερ Παϊσιος» ή « Αλέξη , πιάσε κανα ούζο και βλέπουμε».

Την αλήθεια θέλουμε και μόνο. Στην εποχή που διαλύεται η χώρα το να είσαι γραφικός ή λουφαδόρος δεν θα μπορείς να το επικαλεστείς ως ελαφρυντικό στοιχείο στην ώρα της κρίσης της ιστορίας.

ΥΓ 1: Οι παγκόσμιες διαδηλώσεις του Σαββάτου είναι και αυτές σημάδι των τριγμών της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής δικτατορίας αλλά και της δύναμης του facebook.

ΥΓ2: Κόφτε να μου στέλνετε τις τριτοκοσμικές μαλακίες κάποιου Λιακόπουλου

Δόξα τα λεφτά έχουμε Ευρώπη

Η Κίνα απειλεί με εμπορικό θερμό επεισόδιο τις ΗΠΑ αν αυτές αυξήσουν τους δασμούς εισαγωγής των κινέζικων προϊόντων ενώ οι ΗΠΑ ζητούν από την Κίνα να ανεβάσει το υποτιμημένο γουάν.
Η ελληνική οικονομία, που είναι το 2% της ευρωπαϊκής και το 0,00… της παγκόσμιας , απειλεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η κατάρρευση μιας τράπεζας παρασύρει δεκάδες άλλες τράπεζες αλλά και κράτη μαζί της.

Η πλήρης αλληλεξάρτηση σε μια παγκοσμιοποιημένη αλλά ασταθέστατη οικονομία. Το "πεταγμα της πεταλούδας" που λέμε στη φυσική για να περιγράψουμε τις συσχετίσεις, στα μη γραμμικά συστήματα όπως είναι, ας πουμε τα ατμοσφαιρικά. Το πέταγμα μιας πεταλούδας στο Πεκίνο θα μπορούσε να προκαλέσει τυφώνα στην Ελλάδα. Κάποια μη γραμμικά συστήματα λέγονται και χαοτικά όχι διότι δεν έχουν εσωτερικούς νόμους αλλά γιατί είναι τόσο πολλοί και πολύπλοκοι που δεν μπορούμε ( ακόμα) να τους καταλάβουμε.

Σε αυτή , λοιπόν, την χαοτική, με την έννοια της μη κατανοητής, κατάστασης φαίνεται ότι έχουν καταρρεύσει τα πάντα εκτός από το κεφάλαιο που έχει πια εδραιώσει την παγκόσμια κυριαρχία του. Σε μια κατα κράτος υπερίσχυσή του απένατι στην εργασία ύστερα ειδικά από την κατάρρευση του σοβιετικού μπλογκ. Για πρώτη φορά στην ιστορία όλος ο κόσμος προσπαθεί να αναπτυχθεί με το ίδιο μοντέλο αυτό δηλαδή που κινείται με βάση το κέρδος και τη συσσώρευση κεφαλαίου.

Το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα εκφυλίστηκε στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει καταναλωτικά αγαθά, οι κυβερνήσεις ανίσχυρες, οι πολιτικοί ανδρείκελα των μίντια. η αριστερά (εντός και εκτός κοινοβουλίων) χωρίς αξιόπιστη πρόταση, η θρησκεία στα αζήτητα και οι θεσμοί στην υπηρεσία των ισχυρότερων.

"Αν δεν υπήρχε το κεφάλαιο και τα συμφέροντα που έχει επενδύσει, να τρίζει τα δόντια στους νάνους Ευρωπαίους ηγέτες , η Ευρώπη θα είχε διαλυθεί" μου έλεγε φίλος μαχόμενος αριστεριστής που βλέπει την Ευρώπη ως μόνο μέσο απάντησης στην παγκοσμιοποιήση αν οι πολιτικοί συσχετισμοί αλλάξουν. Όχι την Ευρώπη της Μέρκελ και του Σαρκοζί φυσικά.

Διαβάζω στα νέα σήμερα

"Έκκληση προς τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να βρουν το συντομότερο δυνατό λύση για την κρίση χρέους απηύθυνε με επιστολή του ο Τζορτζ Σόρος, την οποία συνυπογράφουν περίπου εκατό σημαντικές προσωπικότητες από την Ευρώπη.

Η επιστολή δημοσιεύεται στη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, στην οποία ο Σόρος εκφράζει την ανησυχία του για το μέλλον του ευρώ και την τύχη του χρηματοπιστωτικού συστήματος."

ΥΓ ελληνικής πραγματικότητας: Μια κοινωνία που επί δεκαετίες δεν μπορεί να μαζέψει τα σκουπίδια της δεν είναι ικανή να κάνει τίποτα. Ούτε να εφαρμόσει Μνημόνιο ούτε σοσιαλισμό (εκει να δεις πόσο μεγαλύτερη κοινωνική συνείδηση χρειάζεται) ούτε αυτό-οργάνωση, ούτε να μάθει τα παιδιά της γράμματα,ουτε συγκοινωνίες…….Τα σκουπίδια στους δρόμους δεν είναι πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν. Είναι απλά αντανάκλαση του μυαλού σας.

Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού

Πολύ πριν την πτώση του Τείχους, πολύ πριν το χλώμιασμα του υπαρκτού σοσιαλισμού, είχα διαβάσει το δοκίμιο του Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ Μηδέ ο Μαρξ, Μηδέ ο Χριστός.

Ο συγγραφέας μάς έλεγε ότι ούτε λίγο ούτε πολύ η δεξαμενή όπου βρίσκονταν όλοι οι τύποι των συγκρούσεων ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Κι ότι στο τέλος του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα μια επανάσταση θα ξεκινούσε από κει.

Γιατί μου ήρθε τώρα αυτό? Απλά παρακολουθώντας την δυναμική της κίνησης "κατάληψη της Γουόλ Στριτ" που εκτός από την Νέα Υόρκη αρχίζει και στο Λος Άντζελες. Κύριο αίτημα? Πολύ χειροπιαστό, κατανοητό και , γιατί όχι , εφαρμόσιμο. Βάλτε φρένο στις τράπεζες. Βάλτε κανόνες, φόρους, κόφτε τα οφσορ και τα μπόνους. Στην ανάγκη πληθωρίστε το χρήμα τους, ξεγράφτε τα χρέη μας ή ακόμα εθνικοποιήστε το σύστημα.

Το σύγχρονο προλεταριάτο δεν δουλεύει πια για να ταΐζει τους αστούς αλλά για να ταΐζει , άμεσα ή έμμεσα , το χρηματοπιστωτικό σύστημα που θέριεψε, αυτονομήθηκε και τείνει να καταπιεί τους δημιουργούς του.

Η μισή αμερικάνικη κοινωνία είναι τόσο απολιτική όσο και αγεωγράφητη. Υπάρχουν όμως πολύ δυναμικά και στην πράξη πολιτικά κομμάτια της που ξέρουν τι θέλουν. Χωρίς αμπελοφιλοσοφίες και ψυχοσυζητήσεις ξέρουν που να χώσουν το δάχτυλό τους η τον κόκκο της άμμου τους πολύ κοντά στο κέντρο των μεγάλων αποφάσεων.

Θα κρατήσει άραγε ή είναι μόδα? Αλλά ακόμα και μόδα να είναι το καινούριο θα ξεπηδήσει από τις ΗΠΑ, όπως και όλα τα καινούρια, δηλαδή. Να το θυμάστε.

Η αναγνώριση της πραγματικότητας.

¨Ενας ομοιοπαθητικός γιατρός , συγκεκριμένα ο πατέρας της ολιστικής βιολογίας , Κλοντ Σαμπά, λέει ότι η θεραπεία ενός ασθενούς επιτυγχάνεται μόνο μέσα στην πραγματικότητα, όσο σκληρή και αν είναι, και όχι στο ψέμα ή την φαντασίωση. Ο ασθενής πρέπει να ξέρει από τι πάσχει και που τον οδηγεί για να μπορέσει να αντιδράσει.

Ο Σημίτης έχει σοβαρότατες ευθύνες γι'αυτό που βιώνει η χώρα σήμερα. Όπως έχουν και όλοι οι άλλοι πολιτικοί είτε κυβέρνησαν (μεγαλύτερη ευθύνη) είτε δεν κυβέρνησαν αλλά λαΐκιζαν και σιγοντάριζαν.

Είναι όμως καθηγητής, πρώην πρωθυπουργός που ξέρει πολύ καλά το ευρωπαϊκό και οικονομικό γίγνεσθαι με επαφές στα ενδότερα των ξένων κυβερνήσεων και των ευρωπαϊκών οργάνων.

Με το άρθρο του στην Καθημερινή δεν είπε τίποτα το καινούριο παρά έβαλε κάποια πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Γιατί όπως λέει, οι κρίσεις δεν αντιμετωπίζονται ούτε με αβάσιμες ελπίδες ούτε με φαντασιώσεις. Η γνώση της πραγματικότητας είναι προϋπόθεση της αντιμετώπισής τους.

Τι είπε δηλαδή? Ότι μπορούν να μας διώξουν από το ευρώ αν θέλουν. Και μηχανισμός υπάρχει και το κόστος θα είναι χαμηλότερο από το να μας κρατήσουν. Απλή κυνική ευρωπαϊκή λογική κόστους οφέλους.

Ότι η πτώχευση και η διαγραφή μέρους του χρέους είναι δεδομένη αλλά καλύτερα να γίνει μέσα στο ευρώ παρά στη δραχμή.

Παραμένοντας αλαζονικός ως προς τη λαϊκή βούληση ξεχνάει να αναφέρει στα "ατυχήματα" που μπορούν να ανατρέψουν τα σενάρια , την αντίδραση στα μέτρα λιτότητας.

Το τι λέχθηκε στα μίντια και στα κοινωνικά δίκτυα αλλά και στα καφενεία δεν λέγεται. Προδότης, αρχιερέας της διαφθοράς, ψεύτης , ανίκανος, κοντός, ………Ας τα δεχθούμε ως υπόθεση εργασίας

Δεν άκουσα όμως ούτε έναν , μα έναν λέω, πειστικό αντίλογο. Τσιτάτα και αναθέματα , ή θολούρες, ή wishful thinking στη σφαίρα του θέλω και όχι του κάνω. Είναι μια διέξοδος για να είσαι πάντα ευτυχής. Ρίξε τα βάρη σε κάποιον άλλο. Μόνο που δεν ενηλικιώνεσαι ποτέ, αν δε σε πειράζει.

Να περιμένω κάποιον πολιτικό του αντίπαλο να βγει με αντεπιχειρήματα και να του πει δεν τα λες σωστά ή θα χάσω το χρόνο μου?

Επενδύοντας στην πτώχευση (Ι)

Γιατί τα ΜΜΕ και οι μέγαλο (και μικρο) δημοσιογράφοι έχουν ριχτεί στο πολιτικό βρισίδι της κυβέρνησης? Το τι λέγεται, δεν περιγράφεται. Στα όρια της χυδαιότητας. Προχτές (28/9) σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό, REAL FM αν δεν κάνω λάθος, είχε επί τρία λεπτά μετρημένα βρισιές και μόνο. Προδότες, δοσίλογοι, ανίκανοι, ψεύτες, κλέφτες, τενεκέδες, τσιράκια, πουλημένοι, ……

Ακόμα και το MEGA με τους Πρετεντεροτσίμες έχει ξεσαλώσει και βαράει ασύστολα κάθε βράδυ.
Θα μου πείτε όλος ο κόσμος βρίζει. Τι σε πείραξε?

Όχι, δεν με πείραξε πολιτικά , ούτε θα υπερασπίσω τους λάθος πολιτικούς και επικοινωνιακούς χειρισμούς της κυβέρνησης.

Με προβληματίζει όμως γιατί τόση χολή. Γιατί τόση επίθεση και τόσος φόβος? Πρώτη φορά κάνουν λάθη οι κυβερνήσεις και πρώτη φορά παίρνονται αντι-λαϊκά μέτρα? Σιγά μην έπιασε τους εκδότες και τα φερέφωνά τους ο πόνος για τον λαό. Αν τα είχαν βρει με το σύστημα εξουσίας ακόμη και πραξικοπήματα θα στήριζαν και εξορίες . Γιατί , λοιπόν?

Μια εξήγηση δίνω. Απειλείται η μάσα.

Τα έσοδα από διαφημίσεις έχουν πέσει κατακόρυφα λόγω ύφεσης.
Με το ψαλίδι στην ΕΡΤ , υπάρχουν πολλοί στην πιάτσα που ρίχνουν τις τιμές . Το ψαλίδι αρχίζει να πιάνει τις απόλαβες και στα ιδιωτικά.

Μόνο γι' αυτό? Λίγο δεν είναι για τόσο κανονιοβολισμό από τους βολεμένους? Και είναι οι δημοσιογράφοι που καθορίζουν την γραμμή σε ένα τόσο σοβαρό θέμα? Δεν θα κάνω το λάθος της λαϊκίστικης αριστεράς που στη βάση του εθνικού μας φιλότιμου υποστηρίζουν τους εθνικούς μας εργολάβους και επενδυτές.

Μπορεί να σας φανεί ουτοπικό ή και αφελές αλλά αρχίζω να πιστεύω ότι με την είσοδο της τρόικας και των εμπειρογνωμόνων στα υπουργεία , τους (μας) επήρανε χαμπάρι και απειλείται το από χρόνια στημένο παιχνίδι των αδηφάγων εθνικών νταβατζήδων εργολάβων και "επενδυτών" με το πολιτικό κατεστημένο. Και αν , όντως, ο Παπανδρέου είναι αποφασισμένος και έρθουν γερμανοί και κάνουν τη δουλειά με το μισό κόστος και χωρίς μίζες? Αν υπάρξει διαφάνεια στα δημόσια έργα? Αν δουλέψει το Δημόσιο και ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός? Λέω, αν! Το ρισκάρεις όμως?

Τι κάνουμε, λοιπόν? Πρώτα απ' όλα βγάζουμε έξω τα λεφτά μας στα σίγουρα ελβετικά βουνά. Δεύτερο, επενδύουμε στην πτώχευση της χώρας και στη δραχμή. Και αφού όλα βρουν το παλιό καλό ρυθμό, ξαναρχίζουμε τη μάσα χωρίς φόβο ότι μπορεί και να μας δουν και κάποιοι απέξω από το τριτοκοσμικό μας μεγαλείο. Με την μετατροπή των ευρώ σε πληθωρικές δραχμές αγοράζουμε μπιρ παρά και την υπόλοιπη ρημαγμένη χώρα.

Στο επόμενο, η επένδυση στην πτώχευση από την πλευρά των.... μισαλλόδοξων

Ανδρος-Τήνος-Myconos

Γενικά στο καράβι για Άνδρο-Τήνο-Μyconos ξεχωρίζεις ,με υψηλή επιτυχία στις προλέψεις σου, ποιος πάει που. Οι οικογένειες, οι θείες και τα τρεντοφρικιά.

Τέλος Σεπτέμβρη ξημερωμάτα Σαββάτου εν μέσω κρίσης δεν χρειάζεται να κάνεις κράτηση. Έτσι νομίζεις! Και φτάνεις τσακισμένος από νυχτερινό αεροπορικό ταξίδι και σου λένε δεν έχει θέση εκτός από μια σε αυτό που φεύγει σε δυο λεπτά. Και παρατάς τον καφέ στη μέση, τρέχεις βλαστημώντας την ώρα και τη στιγμή που πίστεψες ότι στη Ελλάδα υπάρχει κρίση και με σάλτο μορτάλ πηδάς με το αυτοκίνητο στο καράβι που σηκώνει την μπουκαπόρτα για να σαλπάρει.

Συνειδητοποιείς αμέσως ότι το γκαράζ είναι άδειο σαν πλοίο που πάει για ματσακόνι και επισκευή στο Πέραμα. Το βαλκάνιο μυαλό σου ψάχνει συνωμοσία που θέλει τους άτιμους τους πράκτορες να κάνουν χαρτί με τους εφοπλιστές για να ανεβάσουν τις τιμές και τα τοιαύτα ελληνικής πραγματικότητας συναφή.

Τουλάχιστον , λέμε, θα πιούμε το καφεδάκι μας και θα φάμε το κρουασάν μας στο σαλόνι σαν άρχοντες. Και ανεβαίνουμε τις έρημες σκάλες στο πλοίο φάντασμα. Και ανοίγοντας την πόρτα, σαν σε Χιτσκοκική ταινία, σε παίρνει πρώτα η βουή του πλήθους και ύστερα βρίσκεσαι εν μέσω χιλίων γιαγιάδων, θειτσών, κουτσών, παχύσαρκων και γύφτων ( με το μαύρο τζάμι και το λουστρίνι πρωϊνιάτικα) που έχουν καταλάβει τα πάντα και δεν σου μένει παρά να πας κατάστρωμα και κατάχαμα. Η συντριπτική πλειοψηφία γυναίκες απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας. Και όλες το ίδιο σουλούπι. Κοντές, χοντρές με κοντό μαλλί και ταγιεράκια. Αντε να έχεις ξεκινήσει να πας ένα ταξιδάκι να ξεσκάσεις , έ , και για να κόψεις και καμιά γκόμενα.

Τα κοπάδια αυτά των γυναικών τα είχαν φέρει με πούλμαν ολονυχτίς και προφανώς τα περίμεναν άλλα πούλμαν στον προορισμό τους που δεν είχες αμφιβολία για το ποιος θα ήταν (προφανώς πηγαίναν στη Μύκονο για ρεϊβ πάρτυ).
Ναι υπάρχει, όντως, βαθειά κρίση. Και ο κοσμάκης βρίσκει ελπίδα μόνον στη θρησκεία πιά όπως και στη επιστροφή στη ύπαιθρο (για να έχουμε τουλάχιστον να τρώμε). Σημάδια κοινωνικής κατάθλιψης και μακρόχρονης οικονομικής απελπισίας.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα λεφτά.

Ωραίοι , μέσα κι έξω

Το έχω ξαναγράψει. Ότι κάνεις σου γυρίζει πίσω. Αν κάνεις κακό σε βρίσεκι κατάρα. Αν κάνεις καλό , ευλογία..
Η αυτό-οργάνωση της κοινωνίας και η αλληλεγγύη είναι εκ των ουκ άνευ για τα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Και όχι μακριά στην Αφρική , ούτε εκκεντρικά με καταστάσεις που... φοριούνται(όπως για την προστασία της μπλε αρκούδας) Ο πολύ δικός σας άνθρωπος ή ο παππούς της διπλανής πόρτας σας χρειάζεται
Για να σας δώσω ένα ακόμα κίνητρο σας πληροφορώ ότι οι άνθρωποι που γίνονται εθελοντές σε διάφορες δραστηριότητες και το κάνουν καθαρά για αλτρουιστικούς λόγους, ζουν περισσότερο από εκείνους που δεν κάνουν εθελοντισμό, σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Όσοι αντίθετα γίνονται εθελοντές, αλλά τα κίνητρά τους είναι πιο εγωκεντρικά -, δηλαδή το κάνουν για να νιώσουν καλύτερα κυρίως οι ίδιοι - δεν έχουν καμία ωφέλεια από άποψη προσδόκιμου ζωής.
Οι «εγωκεντρικοί» εθελοντές είχαν δηλώσει ότι κάνουν εθελοντισμό επειδή «τους βοηθάει να δραπετεύσουν από τα δικά τους προβλήματα» ή επειδή «τους κάνει να νιώθουν καλύτερα για τον ίδιο τους τον εαυτό» ή ψάχνουν ρόλους ή άκομα και για να πάνε στον παράδεισο.

Αντίθετα, οι αλτρουιστές δήλωσαν πρωτίστως ότι γίνονται εθελοντές «επειδή είναι σημαντικό να βοηθάμε τους άλλους». Προηγούμενες έρευνες εξάλλου έχουν δείξει ότι οι αλτρουιστές εθελοντές, ιδίως οι άνδρες, έχουν και άλλα «τυχερά», όπως ότι ανεβαίνουν στα μάτια των γυναικών και αυξάνει η ελκυστικότητά τους.

Και το κυριότερο? Όταν δεν έχεις , τότε να δίνεις. Αυτό είναι ροκ

Λατρεία μου

Από τον νέο φόρο ακίνητης περιουσίας εξαιρούνται οι χώροι λατρείας.

-Σου έχω πει, λατρεία μου πόσο σε λατρεύω ειδικά τώρα τελευταία?

Και αν αυτό δεν φτάνει τότε θα κάνω και άλλα για σένα.

ΑΓΓΕΛΙΑ
Τοποθετούμε ΤΡΟΥΛΟΥΣ (σε λογικές τιμές) και άριστη ποιότητα κατασκευής (ISO 1500 ετών), σε σπίτια, μονοκατοικίες, πολυκατοικίες, μεζονέτες, τροχόσπιτα, λεωφορεία, πισίνες, αυτοκίνητα, ακόμα και σε σκηνές για την αποφυγή του νέου Φόρου Ακίνητης Περιουσίας !!!

«ΑΝΘΕΜΙΟΣ @ ΙΣΙΔΩΡΟΣ», Engineering, Co., Constantinople, PO. BOX 641 A.D.

Α, ρε! Βλέπω τα νησιά να γεμίζουν και άλλες εκκλησίες, ξωκλήσια και εκκλησάκια.

Σαλονικιότικο σόου

Όσα συνέβησαν το Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη, μου φαίνονται πιο πολύ ως σόου παρά ως πραγματική πραγματικότητα. Ένας θίασος, είτε πολλοί θίασοι , έφυγαν από την Αθήνα και πήγαν να δώσουν παράσταση στη Θεσσαλονίκη. Η κυβέρνηση, η αστυνομία, οι διαδηλωτές , οι δημοσιογράφοι και οι μπάχαλοι. Το άρμα του Θέσπιδος σε περιοδία . Γκραν σουξέ.

Το παράλογο και το ασόβαρο της κοινωνίας μας. Ένας πρωθυπουργός που πάει να δώσει μια κλειστή συνέντευξη λες και δεν θα μπορούσε να την κάνει από την Αθήνα με τηλεδιάσκεψη και απευθείας μετάδοση. Απο πίσω όλη η εξουσία σαν την μακριά γαϊδούρα.

Διαδηλωτές , Κορύβαντες της Κυβέλης, κρατάνε τα σκηνικά , τις μουσικές και τα όργανα , λες και δεν υπάρχει άλλη πόλη ή άλλη ευκαιρία να διαδηλώσουν.

Οι αστυνομικοί ταξιθέτες με φακούς και τυπωμένο πράγραμμα (αφού όμως είχαν διαδηλώσει την προηγούμενη) σε αριθμούς που ξεπερνούν τους ηθοποιούς.

Αγανακτισμένοι, αντιεξουσιαστές, μπάχαλοι και ακροδεξιοί, αφού τελειώσαν τα μπάνια και οι διακοπές. στο ίδιο σόου με γκεστ σταρ τους ταξι-κούς αγωνιστές της ταρίφας κάνουν ατάκες και κωλοτούμπες επί σκηνής.

Δημοσιογράφοι και κανάλια δίνουν σε λάιβ την παράσταση και κάνουν τους κονφερανσιέ.

Και για γκραν φινάλε οι οπαδοί του Ηρακλή να τα σπάνε γιατί υποβιβάστηκε η ομάδα τους που έκανε κομπίνες.

Όλος ο θίασος επί σκηνής.

Και αφού το σόου τελειώσει, παίρνουν όλοι μαζί το πούλμαν της επιστροφής, εξουθενωμένοι από την παράσταση.

Μπράβο. Μόνο που οι θεατές κουράστηκαν

Θέλουν κόσμο, φωνές και φασαρία.

Επιτέλους η κυβέρνηση ξύπνησε και κάνει κάποια από αυτά που έπρεπε να είχε κάνει από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε, πριν δυο χρόνια. Να φτιάξει φοροεισπρακτικό μηχανισμό, να βάλει σε κάποια έστω τροχιά αλλαγής το ξεφτιλισμένο δημόσιο, να ταρακουνήσει τα διαλυμένα ΑΕΙ.

Το θέμα είναι γιατί τώρα. Επειδή της έτριξαν τα δόντια οι απέξω και οι ψευτομαγκιές τελειώσανε ?
Η μήπως προετοιμάζει την προεκλογική της στρατηγική?

Δεύτερο ερώτημα. Η πολιτική της κυβέρνησης είναι ότι εμπεριέχεται στο μεσοπρόθεσμο και μόνον (που μερικές από τις επιταγές του είναι άδειες έως άχρηστες στην ελληνική πραγματικότητα) ή έχει και δική της παραπέρα άποψη όπως ας πούμε για την αναμόρφωση της δικαιοσύνης, τη διαφάνεια, την συμμετοχή των πολιτών, τα ΑμΕΑ, τα σκουπίδια, ……?

Προτροπή του μπλογκ. Να φωνάζουμε και να κάνουμε φασαρία για να μην μπορέσει να ξαναπέσει σε ύπνο.

Κοινωνία σε σύγχυση.

Κοινωνία σε σύγχυση. Διαβάζω στα γκάλοπ ότι σχεδόν κανείς δεν θέλει τα μέτρα αλλά και κανείς δεν λέει και κάτι εναλλακτικό, με σοβαρότητα προφανώς. Το ΠΑΣΟΚ πατώνει αλλά ο κόσμος δεν θέλει εκλογές. Δεν μας αρέσει η Μέρκελ αλλά να μείνουμε στο ευρώ και την ΕΕ.

Οι ακαδημαϊκοί και οι φοιτητές τα βάζουν με την Διαμαντόπουλου για την πολιτική της στη τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά ένα 60% περίπου του απλού κόσμου επικροτεί τις πρωτοβουλίες της και ο τελευταίος Economist της πλέκει εγκώμιο (Schools of Athens κλικ εδώ). που για την ίδια προσθέτει πόντους στη φιλοδοξία της για την πρωθυπουργία.

Προσπαθώ να δω τι συμβαίνει, οι φίλοι της κοινωνικής ψυχολογίας δεν με βοηθάνε και έτσι έκανα αναφορές στα εγχειρίδια μπας και βρω κάποια άκρη.

Σύμφωνα με την Elisabeth Kübler-Ross που πρώτη αναφέρθηκε επιστημονικά στην εμπειρία του πένθους και της τραγωδίας, υπάρχουν 5 στάδια που περνά κανείς κατά τη διάρκεια του πένθους. Τα προσαρμόζω στον θάνατο της ελληνικής οικονομίας.
- Άρνηση (Αποκλείεται, δεν μπορεί να πτωχεύσαμε. Συνομωσία είναι. Φταίει ο Παπανδρέου, το ΔΝΤ, οι εξωγήινοι
- Θυμός (Είναι άδικο, γιατί να πληρώνω εγώ? Δεν πρόλαβα να ζήσω αυτά που ήθελα)
- Διαπραγμάτευση (Τουλάχιστον ας μην μου βάλλουν και άλλα μέτρα και μου πάρουν και άλλα λεφτά , δεν θα το αντέξω),
- Κατάθλιψη (Δεν έχω ελπίδες, απλώς θα περάσουμε όπως οι παππούδες μας , οι φτωχοί πάνε στον παράδεισο, φέρε κανα μπάφο),
- Αποδοχή (Εντάξει, ο χρόνος τα γιατρεύει όλα, θα συνηθίσουμε, υγεία πάνω από όλα)

Νομίζω ότι είμαστε μεταξύ θυμού και διαπραγμάτευσης. Από την άρνηση στην αποδοχή βαίνουμε με φθίνουσα την επίδραση του συναισθήματος και αύξουσα την επίδραση της λογικής. Συνήθως χρειάζονται δυο χρόνια για να ξεπεραστεί το δυσάρεστο γεγονός. (οι επαναστάσεις πρέπει να γίνουν νωρίτερα. Χάσιμο χρόνου ήταν οι καλοκαιρινές διακοπές)

Υπάρχουν και περιπτώσεις που η φυσιολογική διαδικασία του πένθους μπορεί να μην εξελιχθεί κανονικά. Είναι δυνατόν να παρατηρηθούν επιπλοκές όπως παρατεταμένη περίοδος θλίψης ( ειδικά στα ΜΜΕ ) , μη αποδοχή της απώλειας ( κόλπο είναι για να μας βάλουν στο ΔΝΤ) , επίμονες ιδέες ( μας κυνηγά η Τρόικα) , ψυχοκινητικά προβλήματα ( δεν φεύγουμε από την πλατεία) και σύνδρομο μετατραυματικού στρες (να ονειρεύεσαι ότι σε κυνηγά ο Βενιζέλος να σε φάει)

Αι στο καλό. Δεν βγάζω άκρη. Συγχύστηκα

Post-vacation blues

Πίσω από τις διακοπές αλλά όχι και τα κεφάλια μέσα. Όχι από τώρα, τουλάχιστον. Πίσω άτιμε χειμώνα και μη σου κάνουμε κατάληψη και σου ρίξουμε μολότοφ.Το καλοκαιράκι συνεχίζεται και οι παραλίες είναι εκεί, απούλητες ακόμα, εις πείσμα των εκπροσώπων της τρόικας που μας άφησαν και έφυγαν.

Επιστροφή στην πόλη με τις σοκολάτες, λοιπόν, αλλά και με όοοοοοοολα αυτά του Σεπτέμβρη όπως πληρωμές , κοινόχρηστα, σχολικά., πρωινά ξυπνήματα, γραφεία , μποτιλιάρισμα, ρύπανση……..

Θα σας πω όμως κάτι που μου λείπει. Δεν είναι η θάλασσα ούτε ο ήλιος τόσο. Ούτε και η ανυπαρξία φυσικού ανάγλυφου που σε αποπροσανατολίζει (και φυσικά και μεταφορικά).
Εμένα μου λείπουν οι μυρωδιές των φαγητών που ετοιμάζονται στια σπίτια και στις ταβέρνες.
Αυτές από τα γεμιστά, το ιμάμ, το μπριάμι και το ψητό που έρχονται στην παραλία από του Γιανούλη και σου θυμίζουν την υλική σου υπόσταση που δεν ακολουθεί το υπεράνω των εγκοσμίων πνεύμα σου για απλή και λιτοδίαιτη ζωή.

Βρήκα όμως την διέξοδο και μια ανακάλυψη. Πρώτα η ανακάλυψη. Ε, λοιπόν δεν είναι η γεωγραφία που έχει μυρωδιές αλλά η κοινωνία. Μήπως νομίζετε ότι στην Εκάλη ή στο Ψυχικό θα σας μυρίσει το ιμάμ και το μπριάμι? Η μήπως νομίζετε ότι στις μουσουλμανικές συνοικίες της σοκολατούπολης δεν έχει μυρωδιές εξωτικές και φευγάτες με το κρεμμυδάκι που τσιγαρίζεται, το μπαχάρι, το κάρυ, την τομάτα και το ζεστό ψωμί και ξεροψημένο κρέας?

Μόνο που δεν περνάτε από κει συμπολίτες φίλοι μου ή περνάτε με την μπανιόλα σας που δεν σας αφήνει να αφουγκραστείτε ούτε μυρωδιές ούτε ήχους και εικόνες. Άοσμα, άηχα και άχρωμα.

Αρπάζω, λοιπόν, το ποδήλατο και τρέχω για κυνήγι μυρωδιών του νότου και της ανατολής στις πόλεις του βορρά και της δύσης. Φάρμακο στη post-vacations depression.

Back to heaven

Δεν ξέρω τι είναι ευκολότερο να κάνεις? Να σταματήσεις την καρδιά σου να χτυπά ή το μυαλό σου να δουλεύει? Μια ακόμα απελπισμένη προσπάθεια αποκοπής από την πραγματικότητα!
Μπλε στο σούρουπο και έτοιμοι για τους Λοκομόντο!

Δυναμικές παράλληλες και αχαρτογράφητες

Δεν χρειάζονται γνώσεις κοινωνιολογίας για να εξηγήσεις το τι συμβαίνει στο Λονδίνο και στις άλλες πόλεις. Το να το πεις απλά τυχαίο, απλά εγκληματικό και ευκαιριακό γεγονός είναι απολιτικό και αφελές.

Η κοινωνική αυτή έκρηξη δείχνει την αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού για να μην πούμε του καπιταλισμού. Σημαίνει συναγερμό για όλες τις χώρες στις οποίες το χάσμα ανάμεσα στους πλουσιότερους και στους φτωχότερους διευρύνεται συνεχώς. Λος Άντζελες, Παρίσι, Βαρκελώνη, Αθήνα, Λονδίνο........και έπεται συνέχεια. Κοινωνίες που πλήττονται από βία που αρχίζει μέσα στην οικογένεια και στο σχολείο, όπου αυξάνεται κατά τρόπο εμφανή και προκλητικό το χάσμα ανάμεσα σε μία πολύ ευνοημένη μειοψηφία και σε πληθυσμούς που αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι , κοινωνικά και πολιτισμικά.
Οι φτωχές συνοικίες των μεγάλων πόλεων αποτελούν γόνιμο έδαφος για μία κοινωνική έκρηξη, κυρίως σε καιρό κρίσης, δημοσιονομικών περικοπών και αυξημένης ανεργίας. Πώς να μην κάνει κανείς έναν συνδυασμό με αυτό που παιζόταν τις τελευταίες ημέρες στις διεθνείς αγορές με τα δισεκατομμύρια να πέφτουν σαν στραγάλια?
Ο πατέρας σου άνεργος επειδή η βιομηχανία που δούλευε μετακόμισε στην Κίνα. Η κουτσή εκπαίδευση που πήρες δεν σου επιτρέπει την πρόσβαση στην νέα οικονομία. Μένεις στα τριασάθλια παγωμένα και γκρίζα σπίτια των βιομηχανικών συνοικιών. Ο τύπος με το κάμπριο σου φαγε την γκόμενα. Το νέο γκατζετ σμαρτφόουν απλησίαστο.
Δίπλα σου ο πλούτος ξεδιάντροπος. Ο αρχιμαφιόζος που έδωσε πενήντα εκατομμύρια για ένα παίχτη συν μια βίλα, μια φεράρι και τρεις γκόμενες. Οι βασιλικοί γάμοι, η γκλαμουριά των ολυμπιακών αγώνων, διαφθορά , το σίτυ, και όλοι αυτοί που προστατεύουν τον πλούτο και κάνουν τη ζωή τους αφήνοντας τη δική σου στα αζήτητα. Δεν είσαι σαν τον πατέρα σου που το υποψιαζότανε μεν αλλά δεν το βλέπε. Τώρα τα βλέπεις μπρος στην οθόνη σου να σου βγάζουν τη γλώσσα. Έχεις πάθει απεξάρτηση από ναρκωτικά του τύπου «οι φτωχοί μπαίνουν ευκολότερα στον παράδεισο»
Τι θα κάνεις ? Θα ‘πινεις μπύρες και μπάφους και θα παίζεις προ. Σίγουρα! Μέχρι κάποια στιγμή όμως που η εντροπία του συστήματός ξεπερνάει το σημείο καμπής και το καπάκι σκάει. Και σου φταίει τότε ο αστυφύλακας, οι βιτρίνες και τα αυτοκίνητα. Είτε σε μια πρώτη απλοϊκή ανάγνωση του προβλήματός σου είτε στην ουτοπική λογική του να γκρεμίσουμε αυτό που έχουμε και .......βλέπουμε. Την άλλη μέρα όμως, τι?

Από τη άλλη φάνηκε όλος ο συντηρητισμός των εγγλέζων. Όλες οι μεγάλες εφημερίδες βγήκαν με πρωτοσέλιδα «ντροπή» και «αίσχος». Ντροπιάζουν τη χώρα μας, λένε αυτοί που την νόμιζαν τόοοσο μακριά από την τριτοκοσμική Αθήνα. Η κοινή γνώμη ζητάει περισσότερη και αυστηρότερη αστυνομία με πλαστικές σφαίρες και κανόνια νερού. Κάποιοι αυτο-οργανώνονται σε ομάδες προστασίας και πιάνουν σκούπες για να καθαρίσουν και ρόπαλα για να «καθαρίσουν». Ανεβάζουν στο διαδίκτυο φιλμακια και φωτογραφίες υπόπτων! Το τι γράφεται στα αγγλικά μπλογκς δεν περιγράφεται. Να κόψει ο Κάμερον το επίδομα στέγης για να φύγουν οι φτωχοί από το Λονδίνο. Η προσφυγή στον στρατό βρίσκει υποστήριξη (θα πέσει η κυβέρνηση στην παγίδα?)ενώ παρακολουθούται το διαδικτυο και εξεταζεταιτο μπλοκαρισμα των Twitter και Blackberry σε ώρες κρίσης.

Τι θα έκανες όμως αν ήσουν τούρκος δεύτερης γεννιάς και σου σπάγαν το μαγαζί της γωνίας απ’ όπου βγάζεις το ψωμί σου για να σου πάρουν τα παπούτσια της βιτρίνας? Θα σκότωνες σήμερα και ας πήγαινες φυλακή αύριο? Και δεν θα συμπορευόσουν στον αδιέξοδο δρόμο το συντηρητισμού και της καταστολής?

Δυο δυναμικές που αναπτύσσονται παράλληλα. Μικροαστισμός και υπο-προλεταριάτο σε αντιπαραθετική συμμαχία. Το αυγό του φιδιού υπο επώαση. Μόνο που δεν ξέρουμε τι θα βγει από μέσα και ποιον θα πρωτοδαγκώσει.

ΥΓ: Σε μελέτες που διαβάζω για την βία στα αστικά κέντρα, εκτός από τις κλασσικές παραμέτρους που προανέφερα συμπεριλαμβάνονται το διαδίκτυο, τα ναρκωτικά, οι συμμορίες της γειτονιάς και τα βιντεο-παιχνίδια. Η ανάγκη αναπλήρωσης της οικογένειας και η αναζήτηση ρόλου υπάγονται στα βαθύτερα αίτια. Ενδιαφέρον, ε?

Ο τρίτος δρόμος

Τρεις δρόμοι υπάρχουν γαι να χτυπηθεί η χρηματοπιστωτική δικτατορία και να γίνει αναδιανομή του πλούτου στα διάφορα επίπεδα:

1)Χρεωκοπίες και παύση πληρωμών.
2)Διεθνείς ρυθμίσεις για να κοπούν τα τοξικά ομόλογα, τα πριμ, η σπέκουλα, οι φούσκες, τα golden boys και οι φορολογικοί παράδεισοι.
3)Πληθωρισμός, με την εκτύπωση νέου χρήματος ( η πρόβλεψη του μπλογκ εδώ και έναν χρόνο)

Υπάρχει και ένας τέταρτος, οι κρατικοποιήσεις των τραπεζών και των πιστωτικών και αξιολογητικών οίκων αλλά αυτό ούτε να το συζητάτε γιατί θα σας βάλουν πιπέρι. ‘Οχι, δηλαδή ότι και οι άλλοι τρείς δρόμοι δεν είναι ταμπού αλλά ίσως, λέω τώρα για να περνά η ώρα, να είναι πλησιέστερα στη σφαίρα του εφιχτού.

Για να τραβήξουμε έναν ή και περισσότερους απο τους τρείς (άντε τέσσερεις δρόμους) υπάρχουν δυο εμπόδια.

Πρώτον, να μην το μάθουν οι οίκοι και τα ιδρύματα και προλάβουν να καταστρέψουν αυτόν που το ξεστόμισε πρώτος και την χώρα του. Πως είναι δυνατόν να μην το μάθουν όμως, αφού υπάρχουν υπάλληλοί τους μέσα στις κυβερνήσεις?

Δεύτερον , χρειάζεται οι αποφάσεις να παρθούν και να υλοποιηθούν σε διεθνές επίπεδο ( δεν έχει καμμιά έννοια να γίνει μόνον σε μια χώρα έστω και σε μια μεγάλη περιφέρεια σαν την Ευρώπη). Πως είναι δυνατόν όμως να παρθεί μια τέτοια συμφωνία από την χιονάτη και τους G-εφτά νάνους?

Τι θα γίνει , λοιπόν?

Είναι χαρακτηριστικό των συντηρητικών πολιτικών να έπονται της κοινωνίας και των περιστάσεων και όχι να τις τραβάνε. Θα συνεχίσουν να κρατάνε στη ζωή το τέρας που ψυχορραγεί με ενέσεις μέχρι να έρθει το κραχ, η/και η κοινωνική εξέγερση η/και ο πόλεμος.

Να θυμίσουμε το αυτονόητο?

Διακοπές με ....διακοπές αλλα δεν γίνεται αλλιώς. Ο καθένας για τους λόγους του.

Δεν μπορώ να πω ότι τα όσα συμβαίνουν στην διεθνή οικονομία με ξάφνιασαν. Ήταν αναμενόμενα και το μπλογκ έχει γράψει κατ'επανάληψη όπως και για την απειλή αλλά και για την διέξοδο από την νεο-φιλελεύθερη ουτοπία και την δικτατορία των χρηματοπιστωτικών αγορών. Αν δεν πάρουν τις αποφάσεις που πρέπει οι G-επτά νάνοι που (νομίζουν ότι) κυβερνάνε τον κόσμο τότε θα τις πάρουν οι λαοί. Με τις μέρες να θυμίζουν το 30 ας μην φτάσουμε στο σημείο χωρίς επιστροφή και τα τύμπανα του πολέμου βγουν από τα σεντούκια.

Μία Ευρώπη των πολιτών, με κοινή οικονομική πολιτική, προτείνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, σε ανακοίνωσή τους σχετικά με τις εξελίξεις στην ευρωζώνη.
Ειδικότερα, υποστηρίζουν ότι "χωρίς έμφαση στη φορολογία του πλούτου και επενδύσεις στην πράσινη οικονομία, χωρίς αποτελεσματικό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα, η Ευρώπη δεν έχει μέλλον".

Προσθέτουν δε ότι στην αδιέξοδη κυριαρχία των χρηματαγορών, "αντιπροτείνουμε μια Ευρώπη των πολιτών, με ενίσχυση του ευρωκοινοβουλίου και δημοκρατικό σχεδιασμό κοινής οικονομικής πολιτικής. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί οφείλουν να αναλάβουν δραστικές πρωτοβουλίες και να πάψουν να κρύβονται πίσω από τους τραπεζίτες και τις στατιστικές".

Αρσενικές αράχνες που είμαστε

Το δάνειο το πήραμε, το χρέος αναδιαρθρώθηκε και η πτώχευση αποφεύχθηκε μέχρι νεωτέρας.
Οι αγανακτισμένοι πάνε για μπάνια και οι ταξιτζήδες βαρέθηκαν να πολιορκούν. Η επανάσταση αναβάλλεται για το φθινόπωρο.

Στον πλανήτη Πλούτωνα ανακαλύφθηκε ένα τέταρτο φεγγάρι. Το έβγαλαν P4 ενώ τα άλλα τρία τα λένε Νιξ, Ύδρα και Χάρων. Έτσι ο πλανήτης έφτασε αισίως τα τέσσερα φεγγάρια. Στη Μεσόγειο θα έχουμε εικοσιένα φεγγάρια όσες και οι μέρες διακοπών. Μπαρτσελώνα, Ρώμη, Αθήνα, Κάιρο και Πόλη στα νησιά την βγάζουν όλοι.

Το μπλογκ πάει διακοπές και μπαίνει σε διάθεση φιλοσοφική ένεκα θέρους.

Παραθέτω λοιπόν ένα ποίημα του Αναγνωστάκη και ένα τραγούδι στο Youtube.Κια για τα δυο ευχαριστώ τους φίλους που μου τα έστειλαν.


Φοβάμαι

Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.

Μανώλης Αναγνωστάκης

Εγώ λέω να φοβάστε και τους μαλάκες (όχι αυτούς που τον παίζουνε) και τις πουτάνες (όχι αυτές που πληρώνονται). Τους ανεύθυνους που έχουν θέσεις ευθύνης και τους υποκριτές όταν αποζητούν "ρόλους" επαγγελματία ηθοποιού στο γίγνεσθαι.

ΥΓ: Ηθικόν διδάγμα σιβυλλικόν και μυστικοπαθές! Το να αρμενίζεις στην άγνοιά σου σήμερα είναι τόσο αφελές όσο το να είσαι αρσενική αράχνη και να θες να ανάψεις τσιγάρο μετά το σεξ.

Άντε. καλή ξεκούραση

Σωσίβια και τσιρότα; οι αποφάσεις για το χρέος

Τα συμπεράσματα μου από τη συμφωνία κορυφής για το χρέος σε πολύ τηλεγραφικό ύφος.

1) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αποφάσεις είναι μεγάλη πολιτική επιτυχία για την Ελλάδα και ανάσα για την οικονομία , ειδικά το αναπτυξιακό πακέτο. Να δούμε όμως την εφαρμογή τους, το νέο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση..

1) Η Γερμανία (και όσοι έχουν πλεονάσματα) φαίνεται να δέχεται, υπό την πίεση του φόβου της εξάπλωσης της κρίσης στην Ευρώπη αλλά και από την πίεση των ελλειμμάτων της Αμερικής, να χαλαρώσει την δημοσιονομική πολιτική. Ο πληθωρισμός επί των θυρών (που δεν είναι κακό στην παρούσα φάση για όσους χρωστάνε). Ένα βήμα προς το ευρω-ομόλογο και ένα άλμα για την ευρωπαική διακυβέρνηση που είχε λιμνάσει για χρόνια

2) Η όποια βοήθεια είναι αυστηρά υπό συνθήκες (conditionality) και πάει παράλληλα με τις διαρθρωτικές αλλαγές που αναλάβαμε να κάνουμε. Παίρνουμε τα λεφτά με την πρόοδο αλλαγών. Προφανώς και δεν υπάρχει ευρωπαίος ηγέτης που θα εμπιστευτεί το ελληνικό κατεστημένο που μπορεί να ξαναφάει και αυτά τα λεφτά χωρίς κανένα κοινωνικό ή οικονομικό αντίκρισμα. Το έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν. Οι Γερμανοί θα αφήσουν να πέσει νέο χρήμα αφού δέσουν όλους τους "άταχτους" χειροπόδαρα. Μην έχετε αμφιβολίες επ' αυτού. Δεν είναι μόνο το Μνημόνιο. Είναι και η ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας. Τι σημαίνουν αυτά? Οι εθνικοί προϋπολογισμοί των κρατών μελών θα παίρνουν και την έγκριση της Ευρώπης και ότι οι μισθοί θα είναι ανάλογοι της ανταγωνιστικότητας.

3) Το ότι οι ιδιώτες που έκαναν λάθος επενδύσεις θα πληρώσουν είναι θετικό και δείχνει την γερμανική νοοτροπία που δεν συγχωρεί τα λάθη και το…….. έλα μωρέ τώρα. Γιατί να πληρώνει ο φορολογούμενος τη χασούρα τους ενώ τα κέρδη να πηγαίνουν στις τσέπες των τραπεζών?

4) Είναι επιτυχία της Ευρωπαϊκής πολιτικής και διπλωματίας που ενώ υπονοούν πτωχεύσεις και πληθωρικό χρήμα το ευρώ όχι μόνο δεν πέφτει αλλά ανεβαίνει όπως και τα διεθνή χρηματιστήρια.

Τι περιμένω από δω και πέρα?

Από ελληνικής πλευράς να σοβαρευτούμε, να κάνουμε τις αλλαγές για ανάπτυξη, διαφάνεια, δημόσια διοίκηση , με προτεραιότητα στη δικαιοσύνη και τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, παιδεία, υγεία και κοινωνική δικαιοσύνη ώστε να μην πληρώνουν τα σπασμένα οι πιο αδύναμοι όπως γίνεται τώρα. Να αρχίσει δηλαδή το ξήλωμα όλων των στραβών της τελευταίας πεντηκονταετίας.

Τι θα περίμενα από την Ευρώπη?

Όλα τα παραπάνω είναι τσιρότα και ασπιρίνες , όπως είπε και η Κλίντον. Το νεο-φιλελεύθερο τέρας έχει φτάσει στο τέλος του και θα γεννά κρίσεις συνέχεια. Όσο πιο γρήγορα τελειώσει τόσο λιγότερο κινδυνεύουμε να μας καταπιεί όλους συμπεριλαμβανομένου και του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Ας το πάρουν απόφαση.

Που πάει το πράμα με το χρέος

Κάποιοι λίγοι φίλοι που μείναμε στο βροχερό ((και δροσερό, χεχε)σοκολατοχώρι συζητούσαμε προχτές για το που θα πάει το πράμα με το χρέος.
Διαβάστε πρώτα κάποια αποσπάσματα από άρθρο του Μανδραβέλη στην Καθημερινή 10/7. Η επιλογή δική μου

"Αν το ελληνικό κράτος την 1η Ιανουαρίου 2009 είχε μηδενικό χρέος, στο τέλος του ίδιου χρόνου το χρέος της θα ήταν 23,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Τόσα περισσότερα ήταν τα έξοδα του Δημοσίου από τα έσοδά του και τόσα έπρεπε να δανειστεί από τις αγορές για να τα βγάλει πέρα. Αυτό στη γλώσσα των οικονομολόγων είναι το πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Έσοδα μείον δαπάνες εκτός τόκων και χρεολυσίων."
"Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι την τελευταία ημέρα του 2009 το ελληνικό κράτος ήθελε να κάνει μια νέα αρχή. Αποφάσιζε να κηρύξει ολόκληρο το δημόσιο χρέος «επαχθές», όπως είναι εσχάτως η ορολογία της μόδας. Διέγραφε ολόκληρο το χρέος προς τους πιστωτές του και δεν είχε δευτερογενείς αρνητικές επιπτώσεις. ……..
Βέβαια, ακόμη και στον φανταστικό κόσμο που κηρύσσουν οι οπαδοί των ριζοσπαστικών λύσεων, θα πρέπει να υπάρχει μια αρνητική συνέπεια. Αυτή εκ των πραγμάτων θα είναι η στάση πληρωμών και των δανειστών…….
Χωρίς τα δανεικά, λοιπόν, και χωρίς άλλες αρνητικές επιπτώσεις από τη διαγραφή του χρέους το κράτος θα έπρεπε το 2010 να περικόψει τις δαπάνες του ή να αυξήσει τα φορολογικά του έσοδα κατά 23,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Όσα μάζεψε τόσα έπρεπε και να ξοδέψει.
Ελέω Μνημονίου, όμως, το 2010 το κράτος περιέκοψε 12,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή ξόδεψε 11 δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε. Αυτό σημαίνει ότι αν πόνεσαν τα μέτρα που προέβλεπε το Μνημόνιο, τα μέτρα χωρίς το Μνημόνιο θα πόναγαν διπλά. Θα έπρεπε να κόψουμε περαιτέρω τους μισθούς και τις συντάξεις ή να αυξήσουμε περισσότερο τη φορολογία ή ότι, τέλος πάντων, θα χρειαζόταν για να μειώσουμε το πρωτογενές έλλειμμα κατά 23,5 δισ.
Εκ των πραγμάτων και εξαιτίας του Μνημονίου η προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας είναι πιο ήπια, απ’ ό,τι θα ήταν χωρίς το Μνημόνιο. Ακόμη κι αν όλες οι άλλες παράμετροι της οικονομίας δεν διολίσθαιναν αρνητικά, θα έπρεπε το 2010 να περικόψουμε 23 δισ. αντί 12,5


Είναι απλά μαθηματικά, καταλήγει το άρθρο. Και θα πρόσθετα εγώ ότι τα μαθηματικά είναι ίδια είτε τα κάνεις σε ευρώ , είτε σε δολάρια είτε σε δραχμές.
Επειδή δεν έχω όλα τα στοιχεία ,είμαι ανοιχτός σε οποιαδήποτε άλλη ποσοτική ανάλυση της οικονομικής κατάστασης.

Απο κει και πέρα είναι κατά πόσο θέλει να βάλει το χέρι στην τσέπη η Μέρκελ ώστε να μην έχει γενικότερα προβλήματα με τυχόν πτώχευσή μας.
Θα το κάνει, αργά ή γρήγορα, και με τρόπο .....Αμερικάνικο όπως έχει γράψει το μπλογκ εδώ και πολύ καιρό. Μόνον, όμως, αφού θα έχει δέσει χειροπόδαρα όλους τους άταχτους για να μην της ξανακανουν τά ιδια.

Παζάρια στον κυνισμό της διεθνούς οικονομίας και σε όποιον αρέσουν.

Η Χίλαρι Κλίντον στην Αθήνα

Παραθέτω κάποια αποσπάσματα από τον τύπο που μου έκαναν εντύπωση με κάποια δικά μου σχόλια.

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές του ΑΠΕ-ΜΠΕ, θέμα της συζήτησης ήταν οι εξελίξεις στο θέμα της οικονομικής κρίσης, αλλά και το Κυπριακό, το Σκοπιανό, τα ελληνοτουρκικά, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η ευρωπαϊκή προοπτική των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, η ενέργεια και η "αραβική Άνοιξη" και ο ρόλος της Ελλάδας στην περιοχή.

Η Χ.Κ έρχεται από την Πόλη όπου συζητήθηκε τι θα γίνει στη Λιβύη αλλά και στην όλη περιοχή. (Στην Αίγυπτο τόσους μήνες έχει φύγει ο Μουμπάρακ και εκλογές δεν έγιναν ακόμα!)
Μου φαίνεται περίεργο το ότι η όλη συνάντηση της Πόλης πέρασε μαλλον στα ψιλά διεθνώς όπως και η διεθνής αναγνώριση του κράτους της Βεγγάζης. Το τελευταίο σημαίνει ότι τα λεφτά του Λιβυκού κράτους (δηλαδή του Καντάφι) σε ξένες τράπεζες μπορούν να δωθούν στους εξεγερμένους χωρίς νομικά προβλήματα. Αυτά τα μουλωχτά, πάντως, είναι και τα πιο ....περίεργα.

Η Χ.Κλίντον δήλωσε «Κάποιες επώδυνες θυσίες θα είναι απαραίτητες, αλλά έχω μεγάλη αισιοδοξία στην αντοχή και την ευφυία του ελληνικού λαού. Είμαι εδώ λοιπόν για να δώσω ένα πολύ ισχυρό μήνυμα στήριξης για όλη τη δύσκολη δουλειά που σας περιμένει».


Λέγε τι θες. Πολλή αγάπη πέφτει. Μήπως έχει δίκιο το ΛΑΟΣ που είπε ότι « Η Αμερική δείχνει στην Ευρώπη ότι είναι έτοιμη να μαζέψει κάθε απολωλός πρόβατό της».

«Οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα. Οι ΗΠΑ έχου σταθεί στο πλευρό μας με τρόπο αταλάντευτο και αποφασιστικό", δήλωσε από τη μεριά του ο Στ. Λαμπρινίδης.


Κάποιοι λένε ότι ο ΓΑΠ τον έβαλε στο ΥΠΕΞ για να φέρει την Χίλαρι στην Ελλάδα και να τα βρει μαζί της αφού την ξέρει πολύ καλά. Ηταν μέσα στην ομάδα της προεκλογικής της εκστρατείας με το γραφείο του να έχει την ευθύνη της νομικής κάλυψης, αν θυμάμαι καλά.

Πολύ περίεργα μου φαίνονται αυτά. Μπορεί να είναι και η ιδέα μου ή η βαλκανική μου καχυποψία. Ο καιρός θα δείξει

Σεξ και κατασκοπεία την ώρα του φαγητού

Επειδή η μπάλα της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας δεν αφήνει κανέναν απέξω σας πληροφορώ ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή , κάτω από την αφόρητη πίεση των Κρατών Μελών προτείνει μέτρα κατά του προσωπικού των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προφανώς για την οικονομική κρίση φταίνε οι υπέρμετροι μισθοί των υπαλλήλων και όχι η αναρχία της αγοράς . Δεν φταίει ούτε η σπατάλη στα γεωργικά, ούτε τα πηγαινέλα του Κοινοβουλίου μεταξύ Στρασβούργου και Βρυξελλών, ούτε η κερδοσκοπία και η σπέκουλα αλλά οι μισθοί των υπαλλήλων που είναι μεν υψηλοί για μια μερίδα τους αλλά υπάρχουν και κάποιοι που παίρνουν ενάμισι χιλιάρικο.

Τι προτείνει η ίδια η Επιτροπή για τους υπαλλήλους της? 40 ώρες δουλειά την βδομάδα (αυτό στην πράξη έχει ξεπεραστεί κατά πολύ), 5% μείωση προσωπικού, 5,5% μείωση αποδοχών, σύνταξη στα 67 και λιγότερη, λιγότερη ετήσια άδεια και περικοπές στα ευρωπαϊκά σχολεία. Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Σίγουρα τα Κράτη Μέλη θα τους κατασπαράξουν στη συνέχεια.

Προφανώς τα συνδικάτα ετοιμάζουν δυναμικές κινητοποιήσεις και απεργίες αλλά το πράγμα δείχνει που πάει. Εν μέσω κρίσης στον νότο και περικοπών σχεδόν παντού είναι αναμενόμενο και πολιτικά ευπώλητο να μειώνεις τους μισθούς των ευρω-υπαλλήλων. Λαϊκισμός και δω αφού η ολική εξοικονόμηση θα είναι της τάξης του 0,2% του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης (όπου το 40% πάει στις γεωργικές επιδοτήσεις, κύρια μεγαλοτσιφλικάδων όπως η βασιλική οικογένεια της Αγγλίας)

Και ξανάρχισαν, όπως και στην προηγούμενη ρεφόρμα το 2004, οι κίτρινες φυλλάδες της Αγγλίας, της Γερμανίας αλλά και άλλων Κρατών την γκρίζα προπαγάνδα για τα προνόμια, τα σχολεία πολυτελείας που ετοιμάζουν ελίτ να μας κυβερνήσουν, πόσο σολομό τρώνε οι γραφειοκράτες, τι γραβάτες φοράνε, κλπ, κλπ.

Πρόσφατα βγήκε στο φως το τι κάνουν οι υπάλληλοι την ώρα του διαλλείματός τους. Έχει και σεξ και κατασκοπεία η υπόθεση. Δεν σας τα λέω όλα όμως για να πάτε να τα δείτε (αν και σκασίλα σας) στο zougla.gr (για τέτοιο σοβαρό τύπο μιλάμε) με ένα κλικ εδώ.

Πράσινες εισπράξεις και αυτονόητα αυθαίρετα

Από τα πρώτα άρθρα του μπλογκ το πιο επισκέψιμο διαχρονικά από το 2007 και από τις πρώτες αναφορές στο θέμα στα ελληνικά είναι αυτό πάνω στην πράσινη ανάπτυξη. Μια έρευνα στο google για "πρασινη ανάπτυξη" θα σας πείσει. Το λέω εκ προοιμίου για την αποφυγή παρεξηγήσεων.

Ένα από τα πολλά θύματα της οικονομικής κατάστασης αλλά και του γενικού μπάχαλου του κρατικού μηχανισμού στην Ελλάδα είναι και η ιδέα της πράσινης ανάπτυξης που πολύ εύστοχα ανάδειξε ο Παπανδρέου προεκλογικά ως πλαίσιο ανάπτυξης της χώρας. Μόνον που άλλα βούλεται ο άνθρωπος και άλλα οι αγορές κελεύουν.

Η πράσινη ανάπτυξη δεν μπορεί να γεμίσει τα άδεια ταμεία σε ένα εξάμηνο. Αυτό, λοιπόν,το ξέχασε η Μπιρμπίλη που και ύφος νέο είχε και όραμα αλλά είχε και θράσος. Αντί να μαζεύει λεφτά για τα ταμεία από τα αυθαίρετα ( η τελευτάια φορά θα ήταν πια, τι την πειραζε?)καθυστερούσε να δώσει άδειες στα ενεργειακά πλάνα κάποιων επενδυτών που έψαχναν για υπερεργολαβίες πράσινης ενέργειας σε τιμές αγοράς χρυσού ( χρυσοπράσινη ενέργεια , δηλαδή).

Χτύπησε ακόμα και την ραχοκοκαλιά του εθνικού μας κορμού με το να κάνει δέκα τα στρέμματα για την εκτός σχεδίου δόμηση. Δεν έχει σημασία που κάποια νησιά έχουν γίνει Λούτσες πολυτελείας και που δεν μπορείς να χωροθετήσεις όχι ΧΥΤΑ αλλά ούτε μελισσοκομικές κυψέλες με την τιμή γης στα ύψη και την οικοδομική φούσκα απλά σε χειμερία νάρκη έτοιμη να ξυπνήσει και να καταπιεί και την υπόλοιπη Ελλάδα. Και η Playa del Sol, η Ibiza τα ίδια σκ...και φούσκες είναι. Τι ήθελε, δηλαδή?

Το θέμα της πράσινης ανάπτυξης γίνεται όλο και πιο οικονομίστικο και δημοσιοεισπραχτικό. Φύγαμε από την έννοια της ανάπτυξης και περάσαμε στην πράσινη οικονομία και μετά στη πράσινη μεγέθυνση. Όλο και πιο μακριά από την έννοια της αειφορίας με πρώτο θύμα την κοινωνία και δεύτερο το περιβάλλον.

Μείναμε λοιπόν (όχι μόνο στην Ελλάδα) στη νεο φιλελεύθερη λογική όπου πράσινη ανάπτυξη είναι μια ακόμα ευκαιρία καπιταλιστικού τζίρου και ανάπτυξης μέσω της κατανάλωσης όπου αντί να καταναλώνουμε λιγνίτη καταναλώνουμε ανεμογεννήτριες και αντί για συμβατικά αυτοκίνητα αγοράζουμε υβριδικά. Το ότι είμαστε στην ίδια λογική που προκαλεί οικονομικές και περιβαλλοντικές κρίσεις δεν αφορά κανέναν.

Ούτε το που παράγονται αυτά που θα καταναλώσουμε ενδιαφέρει κανέναν. Ρυθμίζονται από την αγορά στη βάση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και του διεθνούς καταμερισμού της εργασίας. Η λογική αυτή χρεώνει τη χώρα όπως πάντα χωρίς να δημιουργεί τις ανάλογες θέσεις εργασίας ενώ πλουτίζει εργολάβους, μεταπράτες αδειών και τους διαφόρους "πλασιέ" τεχνολογικής προόδου.

Έλπιζα ότι ο δημόσιος διάλογος που άνοιξε το ΕΛΙΑΜΕΠ για την Πράσινη Ελλάδα(κλικ εδώ) θα έδινε την ευκαιρία αποσαφηνισμού της πολιτικής προς ένα εναλλακτικό τρόπο ανάπτυξης.

Υπάρχουν πολλές αξιόλογες προτάσεις από αξιόλογους ανθρώπους στη βάση της επικρατούσας λογικής και ανάγκης. Βρήκα τεχνολογικές προτάσεις και ιδέες διαχείρισης που μακάρι να εφαρμοστούν.

Όμως η οικονιμίστικη αντιμετώπιση του περιβάλλοντος μου προκαλεί ερωτηματικά και απογοήτευση. Με τα μάτια στραμμένα στο κέρδος είναι εύκολο να εστιάσεις στα ενεργειακά και τις τεχνολογίες. Είναι εύκολο να καταλήξεις ότι η βιοποικιλότητα είναι καλή για τον οικοτουρισμό. Μόνο γι’αυτό? Ούτε με το να βάζουμε ανεμογεννήτριες , να μαζεύουμε τα σκουπίδια (αυτό πια να το δω και θα πάω λαμπάδα στη Μεγαλόχαρη) και να εξοικονομούμε νερό γινόμαστε 'πράσινο' νησί (για την Ανδρο το προτείνουν) και 'πράσινη ανάπτυξη'. Αυτό μάλλον "αυτονόητη" ανάπτυξη πρέπει να λέγεται.

Με προβλημάτισαν επίσης και κάποιες μάλλον επιφανειακές προτάσεις για τα οικιστικά και την χωροταξία με προεξέχουσα εκείνη για την απο-ενοχοποίηση της εκτος σχεδίου δόμησης που θα κάνουν τα κόκαλα του Τρίτση να τρίζουν.

Δυστυχώς δεν υπάρχει καν τομέας καινοτομιών, έρευνας και παιδείας διότι όπως εξηγεί το εισαγωγικό σημείωμα είναι οριζόντιες δράσεις.

Η κυριότερη όμως παράλειψη είναι η παντελής απουσία προβληματισμού και προτάσεων για την κοινωνική καινοτομία. Για την αλλαγή δηλαδή τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης, Τρόπου μετακίνησης. Πάνω από όλα αλλαγή στην νοοτροπία. Νέα παιδεία. Αποκέντρωση . Η συμμετοχή των πολιτών στην ανάπτυξη και τον έλεγχο του κράτους. Κοινότητες αυτο-οργάνωσης νέων ανθρώπων στην ύπαιθρο αλλά και στις πόλεις. Και τόσα και τόσα άλλα που το κυριότερο κεφάλαιο της Ελλάδας, ο νους και η δημιουργικότητα των ανθρώπων της θα μπορούσε να εφεύρει και να εφαρμόσει.

Σταματήστε πια με αυτές τις επιμέρους, κλαδικές και κορπορατίστικες αντιλήψεις χωρίς φαντασία και καινοτομία.

Δεν θα κουραστώ να το γράφω . Εδώ που φτάσαμε χωρίς συμμετοχή του ενεργού κοματιού της κοινωνίας δεν θα υπάρξει όχι πράσινη αλλά κανενός χρώματος ανάπτυξη γιατί το πρόβλημα μας στη βάση του δεν είναι ούτε οικονονικό ούτε μηχανικό. Έτσι δεν είναι?